جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در روانشناسی تحلیلی یونگ، آنیما مجموعه ناخودآگاهی است که منشا بسیار دوری دارد و نمونه نوعی همه تجارب اجدادی بشر در باب موجود مونث و باقی مانده همه احساسات و تاثرات حاصل آمده از زن و نظام سازش یابی روانی است که به میراث رسیده است. این پژوهش بر آن است تا با تکیه بر جلوه ها و کارکردهای کهن الگوی آنیما، همچنین ویژگی های نهادینه در این بخش از روان، اشعار اخوان ثالث را به گونه ای دقیق تر مورد کند و کاو قرار دهد. از آنجا که دو قطبی بودن، خاصیت ذاتی کهن الگوها است، در اشعار اخوان ثالث نیز می توان بسیاری از کارکردها و فرافکنی های مثبت و منفی آنیما را بررسی نمود و تحت تاثیر این کارکرد دوگانه، دیدگاه اخوان را نسبت به جامعه و محیط پیرامونش بخوبی توصیف کرد.

بر طبق روان‌ شناسی تحلیلی یونگ، روان انسان تشکیل ‌یافته از سیستم‌ های روانی است که به «کهن ‌الگو»(archetype)  و نمونه مثالی شهرت یافته ‌اند. این پژوهش بر آن است تا کهن‌ الگوی سایه را به ‌منزله مهمترین و بارزترین کهن ‌الگویی که در اشعار شاعر بزرگ معاصر، مهدی اخوان ثالث، بازتاب یافته است بررسی و تحلیل کند. از آن‌ جا که کهن ‌الگوی سایه در شخصیت انسان دارای کارکردهایی است که مربوط به جنبه منفی شخصیت انسان می ‌شود، در این پژوهش سعی شده است تا افزون بر کارکردهای منفی سایه، به کارکردهای مثبت آن نیز توجه شود و بازتاب آنها در اشعار و زندگی شاعر بررسی شود. چون یونگ «نمادها» را شکل آشکار کهن ‌الگوهای پنهان و رویاهای عمیق دانسته است و آفرینش‌ های هنری و ادبی را زمینه‌ های بازیابی و تجلی آنها می ‌داند، کهن ‌الگوی سایه در اشعار اخوان در ‌قالب شخصیت‌ های نمادین منفی نیز ظهور پیدا کرده ‌اند؛ «شغاد»، «دقیانوس»، «اسکندر»، «زن جغد»، و «جادو» نمونه‌ هایی از این مواردند.