جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از زمینه های زبان که در پرتو نظریه های جدید به عنوان بخشی از مهارت زبانی تلقی می شود. توانش متنی است که شامل دو مولفه انسجام و ساخت بلاغی است. پژوهش حاضر می کوشد دانش ساخت بلاغی زبان آموزان ایرانی را از راه خلاصه نویسی ساخت دار و بی ساخت اندازه بگیرد و بر آن است که دریابد آن نوع متن و شکل آزمون خلاصه نویسی بر عملکرد زبان آموزان اثری دارد یا نه. همچنین روایی و پایایی این دو شکل آزمون با هم مقایسه شده است.نتایج حاصل تاثیر نوع متن و شکل آزمون بر عملکرد زبان آموزان در آزمون خلاصه نویسی را تایید کرد و بر نظرات کوبایاشی (2000) و باخمن (1990) در مورد اثر ساختار متن و شیوه آزمون بر عملکرد آزمودنی ها صحه گذاشت. در ضمن تعامل معنی داری بین نوع متن و شکل آزمون مشاهده شد. در بررسی روایی و پایایی دو شکل آزمون، معلوم شد که خلاصه نویسی ساخت دار از روایی همزمان و پایایی بین و میان ارشیابان بالاتری برخوردار است؛ ولی هر دو آزمون روایی صوری پایینی نشان دادند.

    تحقیق موجود، سه هدف را دنبال می‌کند: ابتدا در پی یافتن پاسخ این سوال است که ایا شیوه‌های تاملی (اندیشه ورزی) و تکانشی (سریع گویی)، تاثیر متفاوتی بر روی یادگیری زبان انگلیسی، بعنوان یک زبان خارجی در بین دانش پژوهان ایرانی مرکز پیش دانشگاهی دارد یا خیر؟ انگاه در پی کشف ارتباط بین جنسیت و میزان موفقیّت در فراگیری زبان انگلیسی است و بالاخره پژوهش حاضر به دنبال درک تاثیر متقابل جنسیّت و شیوه‌های شناختی تامّلی (اندیشه ورزی) و تکانشی (سریع گویی) بوده است. گام اوّل در انجام چنین تحقیقی، با استفاده از نسخه بزرگسالان ازمون روان‌شناسی یاندو و کی گن (1968) به منظور تعیین نوع شخصیّت، تقسیم کردن شرکت کنندگان به دو گروه تامّلی (اندیشه ورزی) و تکانشی (سریع گویی) بود. گام دوم، اجرای ازمون پیشرفت تحصیلی بود که در واقع همان ازمون پایانی زبان انگلیسی شرکت کنندگان که به طور هماهنگ کشوری انجام شده است، می‌باشد. نتایج تحقیق دالّ بر این است که ارتباط معنی‌داری بین متغیّرهای به کار گرفته شده وجود ندارد.

تحقیق حاضر به بررسی استفاده آگاهانه و ناآگاهانه از راهبردهای یادگیری توسط فراگیران مذکر زبان انگلیسی در دو روش تدریس مختلف پرداخته است. 160 زبان آموز مذکر سطح متوسط در سنین مختلف در این تحقیق شرکت کرده اند که 80 نفر از کانون زبان ایران با روش تدریس سمعی - زبانی و 80 نفر از مرکز زبان دانشگاه با روش تدریس ارتباطی انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از دو نوع ابزار استفاده شد: آزمون بسندگی آکسفورد (Allan, 1985) برای بدست آوردن میزان بسندگی شرکت کنندگان و مجموعه های راهبردهای یادگیری زبان (SILL, Oxford, 1986) برای ارزیابی میزان استفاده فراگیران از انواع راهبردهای یادگیری. همچنین برای برانگیختن آگاهی فراگیران در مورد استفاده از راهبردهای یادگیری، هر گروه آزمایشی قبل از پر کردن پرسشنامه مربوط، آموزش دیدند. تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده از گروههای آموزش دیده نشان داد که فراگیران مرکز زبان دانشگاه شیراز از چهار نوع راهبردهای شناختی، جبرانی، عاطفی و اجتماعی بهره بیشتری برده اند. در دو نوع دیگر یعنی فراشناختی و حافظه، فراگیران کانون زبان ایران بیشتر سود جسته اند. همچنین در هر موسسه فراگیران آموزش دیده در استفاده از تمامی راهبردها بهتر از آنهاییکه آموزش ندیده بودند عمل کردند.