جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تحولات اروپا در سده نوزدهم ميلادی همه شئون زندگی را در جوامع مرتبط با آن تغيير داد. اقتصاد ايران نيز از اين تحولات مصون نماند و در مواجهه با اقتصاد نوظهور سرمايه داری از يك اقتصاد درون زا و سنتی به يك اقتصاد برون زا تغيير يافت. اقتصاد ايران در شكل جديد خود، در طول نيم سده به الگوی استعمار كلاسيك نزديك و به يكی از توليدكنندگان اصلی مواد خام برای بازار جهانی تبديل شد. ترياك به عنوان ماده خام، كه در اقتصاد سنتی ايران يك كالای غير تجاری و متناسب با ويژگی های اقتصاد معيشتی به مصرف خانوادگی و محلی مي رسيد، از نيمه دوم سده نوزدهم با تغيير شكل اقتصاد ايران، در چارچوب اقتصاد وابسته، ترياك به يك كالای تجاری تبديل شد. نتايج اين پژوهش نشان می دهد كه ترياك در نيمه سده نوزدهم و به طور مشخص در دهه شصت ميلادی به يكي از اقلام صادراتی ايران تبديل شد و تاثير زيادی در تجارت خارجی ايران گذاشت. اين ماده خام يك روند صعودی نوسان دار تا سال (1880م/1297ق) كه اوج توليد ترياك ايران بود، پشت سرگذاشت. دهه هشتاد ميلادی صادرات ترياك ايران ثابت و داراي شيب نزولی كمی بود. در اواخر سده نوزدهم ميلادی صادرات ترياك ايران با يك شيب تند تنزل پيدا كرد و در اوايل سده بيستم جايگاه استراتژيك خود را در صادرات ايران از دست داد و فرش، جای آن را گرفت. هم چنين، چين بزرگ ترين وارد كننده ترياك ايران و انگلستان در رتبه دوم بود و مصر، عثمانی، ايتاليا و برخی كشورهای عربی و اروپايی ديگر در رده های بعدی قرار داشتند.

تعطیلی مجلس شورای ملی (1326ق.) به فرمان محمد علی شاه، آغاز دوره استبداد صغیر بود. این وضع، موجب مخالفت های گسترده ای در میان مشروطه خواهان شد. از جمله این حرکتهای اعتراضی، قیام مردم جنوب ایران، بویژه بوشهر بود. نکته مهم در این قیام حضور و نقش دو چهره روحانی؛ یعنی آیت اله آخوند خراسانی و سید مرتضی اهرمی است. در این مقاله، بر اساس اسناد منتشر نشده، رهبری سید مرتضی اهرمی و نقش و حمایت آخوند خراسانی در این برهه از جنبش مشروطه خواهی مردم ایران توصیف و تبیین می شود. این بررسی پرتو بیشتری بر عمل و نظر رهبری مذهبی در جریان مشروطه خواهی ایرانیان می افکند و بویژه آگاهیهای نوی از نگرش آخوند خراسانی به عنوان رهبر روحانی مشروطیت ارایه نموده، بر تمایز منطقه ای حرکتهای مشروطه خواهی تاکید می کند.

تحولات سال 2011 در جهان اسلام، که چندین کشور را دربر گرفت، بار دیگر تحلیلگران و اندیشمندان را واداشت تا به بررسی و تحلیل ماهیت این تحولات بپردازند. پیرامون این تحولات، طیف وسیعی از نظریات ارائه شده است. در یک سو، تجددخواهی است که در قالب بهار عربی و لیبرال دموکراسی مطرح شده اند. از سوی دیگر، افراط گرایی است که در قالب سلفی گرایی مطرح شده است. در این میان، مقام معظم رهبری این تحولات را در قالب «بیداری اسلامی» و بازگشت به هویت اسلامی که متأثر از انقلاب اسلامی است، تحلیل می کنند. تحقیق حاضر، به دنبال این است تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، به ارزیابی نظریات مطرح پیرامون این تحولات بپردازد. یافته های علمی این تحقیق، حکایت از این دارد که نظریة بیداری اسلامی تنها نظریه ای است که می تواند واقعیت این تحولات از حیث اعتقادی، رفتاری و ساختاری تبیین نماید و اهداف واقعی این جنبش ها را تحلیل کند.

حکومت صفوی صحنه نخستین و فراگیرترین تجربه تعامل رهبری دینی با نهاد سیاسی در دوران رسمیت تشیع در ایران بود. در آن زمان، به ویژه در ایام استقرار حکومت صفوی (دوران شاه اسماعیل 907-930 ﻫ.ق)، از سویی نخستین مبانی رفتار نهاد سیاسی در عرصه‌ های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی با توضیح و تبیین رهبر دینی شکل گرفت و از سوی دیگر، موجب بروز تفاوت نگرش ‌ها در میان عالمان دینی شد که تالیف رساله ‌های جدلی را در پی داشت. در این مقاله به زندگی و نحوه رفتار عملی و نظری محقق کرکی به عنوان یکی از موثرترین فقیهان سده دهم هجری در مواجهه با حکومت صفوی در دوره شاه اسماعیل اول توجه شده است. حضور و مشارکت پر‌رنگ کرکی در مسایل اوایل حکومت شاه تهماسب (930-984 ﻫ.ق) کمتر فرصت نگاه انتقادی به جایگاه او در دوره اسماعیل اول را داده است؛ جایگاهی که به لحاظ نظری با تالیف رساله در مباحث خراج، نماز جمعه و نظریه نیابت شکل گرفت و در مواردی عالمانی دینی چون شیخ ابراهیم قطیفی و میرجمال ‌الدین استرآبادی آن را به چالش کشیدند. بررسی محتوایی این رسایل به همراه اطلاعات سایر منابع در راستای تبیین رفتارها و پیوندهای او با جامعه و حکومت صفوی و به‌ ویژه سیاست‌ های مذهبی هدف این بررسی است.