جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از انجام این تحقیق بررسی بسامد کاربرد راهبردهای فراشناختی یادگیری توسط دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی در آموزش از راه دور می باشد و این که آیا استفاده از این راهبرد تاثیری بر سطح موفقیت تحصیلی آنان دارد یا خیر؟ دلیل انتخاب این راهبرد خاص، نقشی است که می تواند در رشد خودسامانی دانشجویان، که هدف اولیه هر نظام آموزش از راه دور است، داشته باشد. به این منظور از 228 دانشجوی زبان انگلیسی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته های زبان و ادبیات انگلیسی، مترجمی زبان انگلیسی و آموزش زبان انگلیسی مشغول به تحصیل در نظام آموزش از راه دور دعوت به شرکت در این تحقیق شد. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه آکسفورد (1990) صورت گرفت. از داده ها به منظور یافتن پیوند احتمالی بین استفاده از راهبردهای فراشناختی یادگیری و سطح موفقیت تحصیلی شرکت کنندگان استفاده شد. در این تحقیق معیار سنجش موفقیت تحصیلی، معدل دروس دانشگاهی شرکت کنندگان بود. شرکت کنندگان بر اساس معدل به دو گروه تقسیم شدند، آن هایی که معدل بین 12 تا 14.99 داشتند در گروه با درجه کمتر موفقیت و افرادی که معدلی بین 15 تا 18 داشتند در گروه با درجه بیشتر موفقیت قرار گرفتند. نتیجه تحقیق نشان می دهد که در سطح معنی داری 0.05 تفاوت معنی داری بین استفاده از راهبردهای فراشناختی یادگیری توسط شرکت کنندگان دو درجه موفقیت در سطح کارشناسی وجود دارد، اما در سطح کارشناسی ارشد این تفاوت بین دو گروه پیدا نشد.

این پژوهش به بررسی وجه و وجه نمایی افعال وجهی در زبان ترکی آذری می پردازد. وجه - وجه نمایی طبیعتی نحوی - معنایی داشته و دیدگاه گوینده را به آن چه بیان می دارد نشان می دهد. افعال وجهی یکی از راه های بیان وجه می باشند. چارچوب این پایان نامه بر پایه آرا و نظرات اف.آر.پالمر پیرامون وجه و وجه نمایی (1986، 2001) بنا نهاده شده است. این تحقیق پیکره ای از دو هزار جمله فراهم آورده که با بررسی آن ها سه وجه خبری، امری و التزامی با درجات امکان و الزام به دست آمده است. همچنین تمایز بین وجه و وجه نمایی در این پژوهش به وضوح نمایان داده شده است به طوری که وجه، صورت و ظاهر فعل و وجه نمایی نقش و کاربرد آن می باشد. نیز سه وجه نمایی برداشتی، درخواستی و توانمندی در زبان ترکی آذری یافت شد.

مقاله حاضر جستاری است درباره تکوین، ماهیت و بسط زبان شناسی چامسکی. در این مقاله نشان داده می شود زبان شناسی چامسکی برنامه ای پژوهشی از نوع لاکاتوشی است که تکوین آن انقلاب دوم شناختی را شامل می گردد. ماهیت آن با سه مساله هومبولت، افلاطون و دکارت شناخته می شود و بسط آن در بردارنده دو مرحله قاعده- محور و اصل- محور می باشد؛ در حالی که از سه دوره اشتقاق- بنیاد، نمود- بنیاد و مجددا اشتقاق- بنیاد می گذرد.

نوع نشانه های زبانی از مباحث مهم و جدال برانگیز زبان شناختی به ویژه از زمان فردینان سوسور بنیانگذار زبان شناسی نوین تلقی می گردد. همچنین این بحث یکی از موارد عمده اختلاف میان صورتگرایان و نقش گرایان بوده است. مقاله حاضر به بررسی ساختمان فعل در زبان فارسی نوین از دیدگاهی نشانه شناختی می پردازد و در آن استدلال می گردد حداقل در هفت مورد فعل در فارسی نو از صورت های انگیخته نشانه ای محسوب می گردد. همچنین نشان داده می شود انگیختگی صورت های فعلی دارای تاثیرات درون بندی و میان بندی است.

نحو، در رویکرد زایشی چامسکی، همواره به عنوان هسته زبان در نظر گرفته شده و دستوری بودن نیز به نوبه خود، هسته نحو تلقی گردیده است. تا پیش از ظهور برنامه کمینه گرا و به طور خاص، در چارچوب نظریه «حاکمیت و وابستگی» که سرآغاز رویکرد «اصول و پارامترها» محسوب می گردد، شرایط تعیین کننده و حاکم بر دستوری بودن ساخت های زبانی، خواه اشتقاقی و خواه بازنمودی، شروط خوش ساختی بودند که بر سطوح گوناگون و سازوکارهای نحوی زبان، از درون اعمال می گردیدند، بدون آن که تحت تاثیر نظامی بیرون از حوزه نحو قرار داشته باشند. در نظریه «حاکمیت و وابستگی» توصیف ساختاری یک عبارت زبانی، چهار سطح بازنمایی را در بر می گرفت که حضور این سطوح یا توسط اصول و پارامترها، که به عنوان شروط خوش ساختی عمل می کردند، تعیین می شد، و یا توسط صافی های ناظر بر سطوح گوناگون. با ظهور برنامه کمینه گرا و ارایه تفسیری نوین از دستوری بودن در قالب شرایط خوانش پذیری، دستوری بودن جمله ها، تحت تاثیر عوامل بیرونی کنشی تعیین می شوند. به دیگر بیان، عملکرد نظام های کنشی خارج از حوزه زبان اما درون ذهن، تعیین کننده دستوری بودن عبارت های زبانی می گردند. این مقاله کوششی است برای نشان دادن این که چگونه بازتعریف دستوری بودن در قالب شروط خوانش پذیری، کمینه گرایی را که برنامه ای صورت گراست به نظریه ای نقش گرا مبدل ساخته است.

این مقاله هدفی دوگانه دارد: هم به بررسی دیدگاه های متاخر درباره رابطه میان زبان، تفکر و فرهنگ می پردازد و هم به ارایه راهکارهای نوین در قالب طرحی جدید بر پایه آخرین دستاوردهای رویکرد کمینه گرا می انجامد. محورهای اصلی برای بررسی دیدگاه ها و برهان ها به صورت تمایزاتی سه گانه ارایه می شود: 1. تمایز میان نگرش های مبتنی بر وجود رابطه میان فرهنگ و زبان، در مقابل نگرش مبتنی بر نبودن رابطه میان این دو؛ 2. تمایز میان نگرش همسازی- فراگشتی، در مقابل نگرش دگرسازی زبان؛ 3. تمایز میان نگرش انگیختگی اجتماعی- ارتباطی زبان در مقابل انگیختگی زیستی- ژنتیکی. فرضیه اصلی این پژوهش در بخش راهکار نوین خود آن است که با در نظر گرفتن آنچه برنامه کمینه گرا به ویژه آنچه از سال 2000، به این سو ارایه کرده است، امکان تاثیرگذاری زبان بر تفکر و رمزگذاری فرهنگ در زبان و همچنین تاثیرپذیری زبان از فرهنگ که تحت عنوان قوم- نحو شناخته می شود، در عین مفروض دانستن شالوده زیستی- ژنتیکی میسر است. از این منظر، کارکرد اصلی زبان نه ایجاد ارتباط است و نه بیان تفکر، بلکه نقش اصلی و دلیل وجودی آن اتصال سامانه های شناختی و اجتماعی- فرهنگی به یکدیگر است.