جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به لحاظ اهمیت حکومت تقسیم بندیهای گوناگونی از نظامهای سیاسی توسط جامعه شناسان و علمای سیاست صورت گرفته است. ملاکهایی که نظامهای سیاسی براساس آنها طبقه بندی شده اند عبارتند از: میزان مشارکت مردم در حکومت (ارسطو) میزان مشارکت مردم و وجود یا عدم وجود قانون (منتسکیو) وضعیت نهاد های سیاسی (شیلز) فرهنگ حاکم بر جامعه (آلموند) نوع حاکم (بدیع) تعداد احزاب (آرون) و ...علاوه بر این در مورد علل این تفاوتها تحقیقهاتی صورت گرفته و بحثهایی شده است که می توان یه ارسطو، منتسکیو، مور، دو توکویل، روستو، باربو، آلموند و لیپست اشاره کرد.در این تحقیق به بررسی زمینه های جامعه شناختی تفاوت نظامهای سیاسی می پرداریم و رابطه عواملی چون سطح توسعه و شاخصهای اجتماعی را با نظامهای سیاسی می سنجیم.نتایجی که به دست آوردیم مبین رابطه متغیرهای مورد بررسی و نوع نظام سیاسی بوده است.

مجلس شورای اسلامی در استانه پایان ششمین دوره قانونگذاری خود قرار دارد. مجلس در این دوره نیز قوانینی را در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به تصویب رسانده است که سرنوشت جامعه ما را تا به امروز رقم زده است. بدیهی است شرح کامل و بررسی و تجزیه تحلیل تمامی اقدامات و ویژگیهای گوناگون مجلس از گنجایش این مقاله خارج است.

در عصر حاضر که تمامی کشورها برای رسیدن به ثبات و ارتقای خود می کوشند، تردیدی نیست که توسعه به عنوان یکی از بنیانهای باثبات، در برنامه ریزی همه کشورها قرار می گیرد و مانند فراگردی جامع با ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی، طرز تلقی عامه مردم، نهادهای ملی، تسریع رشد اقتصادی، کاهش نابرابری و ریشه کن کردن فقر مطلق بوده و به عنوان راهبرد و مدلی متعالی مطرح می شود، اما اینکه چگونه این فراگرد در یک جامعه به منصه ظهور می رسد، اولین مساله ای است که نیازمند پژوهش و طرح مطالعاتی خاص است و به عنوان دغدغه ای اساسی، نگارندگان این نوشتار را بر ان داشته تا به ان پاسخ علمی دهند.

توانمند سازی زنان یکی از اهداف توسعه انسانی است و به معنای افزایش شناخت و خود آگاهی، قابلیت اعتماد و گسترش آزادی انتخاب زنان توسط خودشان است. برخی اندیشمندان توانمند سازی را به معنای افزایش مشارکت می دانند، در عین حال مشارکت نیز به عنوان یکی از عوامل تسهیل کننده توانمند سازی به کار می رود.مبنای نظری مربوط به توانمندسازی زنان برای مشارکت در توسعه با نظریه های فمینیستی، بخصوص نظریه فمینیست های لیبرال که از برابری فرصت ها برای زنان، همانند مردان، سخن می گویند و نیز نظریه تواناسازی نشات گرفته از تلاشهای فمینیست ها در کشورهای جهان سوم در ارتباط است. تحقیق حاضر بر اساس یک نمونه 300 نفری به روش پیمایشی در شهر اصفهان انجام گرفته است. برای بدست آوردن اطلاعات این تحقیق از پرسش نامه استفاده شده است.یافته های پژوهش حاکی از آن است که عواملی مانند بالا بردن تحصیلات، افزایش سلامتی، اعطای استقلال مالی و حق مالکیت قانونی به زنان، رفع تبعیض در بازار کار و حذف باورهای سنتی به توانمندسازی زنان کمک می کند.