جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه) در سال 255 هجری در سامرا دیده به جهان گشودند. در سنین کودکی والدین خویش را از دست دادند و در حالیکه پنج سال از عمر مبارکشان می گذشت. مسئولیت سنگین امامت را عهده دار گشتند. شرایط نامساعد اجتماعی اقتضا می کرد که آن حضرت دور از چشم مردم، حتی شیعیان به حیات خود ادامه دهند. لذا همزمان با امامت، غیبت کوتاه مدت ایشان آغاز گشت. در این دوران امام فقط با چند تن از یاران خاص و مورد اعتماد خود که بعدها، نواب خاص نامیده شدند، ارتباط داشتند و به وسیله آنها با شیعیان در ارتباط بودند. تا اینکه در سال 329 غیبت دراز مدت آغاز گشت و ارتباط امام در ظاهر به طور کلی با شیعیان قطع گردید. از آن تاریخ تاکنون صدها سال می گذرد و مردم همانگونه که از خورشید پس ابر بهره مند می شوند از وجود پربرکت امام در پشت پرده غیبت بهره می جویند و به خاطر همین فواید بی شماری که وجود امام غایب در بین مردم دارد، است که آن حضرت سالها قبل از اینکه جهان پذیرای حکومت عادلانه شان، باشد متولد شدند و تا زمانیکه جهان آمادگی های لازم را پیدا نکند این غیبت به طول خواهد انجامید. بخش اول این تحقیق به شناخت مختصری از زندگی حضرت مهدی می پردازد و در بخش بعدی فلسفة غیبت صغری مورد بررسی قرار می گیرد، در نهایت به مسائلی پیرامون غیبت کبری و فلسفه این غیبت دراز مدت پرداخته می شود.