جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مجموعه ویرایش شده با تکیه بر پیچیدگی ها و تفاوت های ظریف در آموزش زنان در رابطه با پیامدهای انقلاب 1979 ایران، پیامدهای سیاست های مبتنی بر دین را بر روابط جنسیتی و همچنین نتایج پیش بینی نشده مشارکت فزاینده زنان در آموزش بررسی می کند. این جلد با تمرکز بر تأثیر تلاش‌های اسلامی‌سازی جمهوری اسلامی بر جامعه ایران، به‌ویژه روابط جنسیتی و آموزش، بینشی در مورد پارادوکس افزایش فرصت‌های آموزشی علی‌رغم قوانین و محدودیت‌های تبعیض‌آمیز که بر زنان تحمیل شده است، ارائه می‌کند.

پرورش تفکر و استدلال، یکی از اهداف تعلیم و تربیت است. این هدف تنها در سایه انتقال دانش و اطلاعات به ذهن دانش‌آموزان حاصل نمیگردد، بلکه لازم است در برنامه‌های مدارس روشهایی گنجانده شود که از طریق آنها دانش‌آموزان یاد بگیرند چه زمانی، چگونه و چه سوالاتی را بپرسند و چه روش استدلالی را بکارگیرند و این مهارتها را از طریق تلاش در تمرین تفکر انتقادی در دروس مختلف رشد و توسعه دهند. ضرورت پرورش مهارتهای تفکر انتقادی بدلیل تغییرات سریع جوامع و دگرگونیهای تکنولوژیکی، گسترش حوزه‌های تخصصی علوم و رشد روزافزون دانش و اطلاعات است. مهارتهایی که قبلا مناسب بودند امروز نمیتوانند کودکان را برای رویارویی با چالشها و مسائل حال و آینده آماده سازند. آموزش‌ و پرورش تفکر مستلزم فراهم کردن شرایط و بکارگیری راهبردها و روشهای آموزشی موثر بر تفکر انتقادی است. در نوشتار حاضر ابتدا مفهوم، مهارتها و ویژگیهای تفکر انتقادی و سپس نقشه مفهومی بعنوان یکی از روشها و استراتژیهای آموزشی موثر بر پرورش تفکر انتقادی بررسی میشود.

هدف اصلی این پژوهش، شناسایی وجوه تشابه میان ویگوتسکی و فریره در آموزش مبتنی بر گفت وگو است. برای این منظور، مبانی نظری، مفاهیم مرتبط و نوع آموزش مورد نظر آنها به شیوه تحلیل تفسیری مورد بررسی قرار گرفت و سپس تفاوت ها و شباهت های آنها به ویژه در الگوهای آموزشی ارائه شده معرفی شد. بازشناسی وجوه زیربنایی و تبیین برخی مفاهیم مرتبط حاکی از آن است که هر دو دیدگاه با تاکید بر ماهیت فعال انسان در ساخت واقعیت اجتماعی خود، کنش او را در بستر دیالکتیک اجتماعی بررسی نموده و به تبع آن با برگزیدن روش دیالکتیک در آموزش، مبنای مشترکی را برای کوشش عملی (آموزش) خود در جهت تحول انسان به کار می گیرند. ویگوتسکی این تحول را در فرایندهای درون ذهنی دنبال نموده و با تکیه بر نقش میانجی زبان در بستر تعاملات اجتماعی فرهنگی، گفت وگو را به عنوان بخشی از فرایند درونی سازی کنش اجتماعی در جهت شکل گیری تفکر و تحول شناختی نوع انسان تبیین می نماید و فریره آن را با تکیه بر کنش معطوف به آگاهی، در الگویی از آموزش انتقادی مبتنی بر گفت وگو ارائه می کند.