جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

كشف البراهين في شرح رسالة زاد المسافرين، اثر محمد بن ابی‌جمهور احسائی، به تحقیق وجیه بن محمد مُسبّح، کتابی است به زبان عربی با موضوع کلام اسلامی. نویسنده در این اثر، در هفت فصل، مباحث مربوط به اصول پنج‎گانه عقیدتی شیعی (توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد) را بیان کرده است. ابن ابی‌جمهور احسائی در خاتمه، تاریخ فراغت از املای این کتاب را شامگاه چهارشنبه، هفدهم ذی‎حجه 878ق، در مشهد رضوی(ع)، ذکر می‌کند. کتاب، دارای مقدمه محقق، مقدمه مؤلف، محتوای مطالب در هفت فصل و خاتمه است. نویسنده در نگارش این اثر از منابع متعدد لغوی، تاریخی، روایی، تفسیری و... از منابع شیعی و سنی به زبان عربی استفاده کرده که برخی از آنها پس از قرآن کریم و نهج‌البلاغه، عبارتند از: لسان العرب ابن منظور؛ سیره ابن هشام؛ مقدمه ابن خلدون؛ صحیح بخاری؛ ملل و نحل شهرستانی؛ مقالات الإسلاميين علی بن اسماعیل اشعری؛ کافی کلینی؛ توحید صدوق؛ مستدركات أعيان الشيعة؛ تاریخ طبری؛ فهرست ابن ندیم؛ الأعلام زرکلی؛ وسائل الشيعة شیخ حر عاملی؛ مسند و فضائل الصحابة احمد بن حنبل؛ الكامل في التاريخ ابن اثیر؛ المعجم الكبير طبرانی؛ المناقب خوارزمی؛ بحار الأنوار علامه مجلسی؛ ينابيع المودة قندوزی؛ التفسير الكبير فخر رازی و.. ابن ابی‌جمهور در اصل رساله «زاد المسافرين» می‌نویسد: «فهذه رسالة مشتملة علی ما يجب علی المكلف اعتقاده من العقائد الكلامية و المسائل الأصولية، سمّيتها بزاد المسافرين في أصول‌الدين». ترجمه: «این رساله‌ای است دربردارنده، مباحثی کلامی از اصول اعتقادات که باور به آن بر مکلف واجب است. من، آن را زاد المسافرين في أصول‌الدين، نام نهادم». وی سپس در توضیح عبارت فوق (در عبارات كشف البراهين که شرح زاد المسافرين است،) می‌نویسد: منظورش از رساله، کتاب است و از عقاید کلامیه، علم کلام. وی آنگاه وجوهی را در سبب نام‌گذاری علم کلام به این اسم، ذکر می‌کند، مراد از مسائل (مبادی، مسائل و موضوعات) را روشن می‌کند و وجوهی را در برتری این علم بر سایر علوم ذکر می‌نماید. ابن ابی‌جمهور، درباره ترتیب فصول مسائل مطرح‌شده در کتاب، می‌نویسد: مطالب این کتاب در هفت فصل ترتیب یافته است. وجه حصر مباحث در هفت فصل این است که آنچه از آن بحث می‌شود، یا ذات و متعلقات ذات است و یا افعالِ ذات. در بحث از ذات هم یا از تصور آن چیز نزد عقل و تمیّز آن از سایر موجودات صحبت می‌کنیم یا از صفات مختص به آن؛ پس [در این علم] اولین مورد، بحث از اثبات واجب الوجود خواهد بود که فصل اول کتاب به آن پرداخته است. دومین مورد، بحث از صفات است که آن‌هم یا ثبوتیه است و یا سلبیه. بحث از صفات ثبوتیه در فصل دوم و صفات سلبیه در فصل سوم، مطرح می‌گردد [تا اینجا بحث از ذات و متعلقات، یعنی اولین مورد از بحث از شیء بود و اکنون به سراغ مورد بعدی، یعنی افعال می‌رویم]؛ بحث از افعال، یا از افعال مطلق به‌طور عموم است یا از افعال خاص که از اولی در فصل چهارم تحت عنوان عدل بحث می‌شود و اما دومی (افعال خاص)، یا مربوط به سرای دنیا است و یا به زندگانی اخروی ارتباط دارد؛ مباحث مربوط به زندگانی اخروی (یعنی دومین مورد از تقسیم اخیر) در فصل هفتم و تحت عنوان مباحث معاد مطرح می‌گردد و در مباحث مربوط به زندگانی دنیوی، یا بحث از مؤسس شریعت مطرح است و یا از حافظش. بحث از مؤسس شریعت را در مباحث مربوط به نبوت باید مطرح کرد که در فصل پنجم کتاب آمده و بحث از حافظ شریعت نیز در فصل ششم، تحت عنوان مباحث امامت سامان یافته است. از حصری که بیان شد، ترتیب قرارگیری مباحث کتاب نیز روشن می‌شود؛ زیرا بحث از ذات و صفات آن به‌نحو تقدم ملزوم بر لازم، بر بحث از افعال تقدم دارد [یعنی افعال لازمه وجود ذات هستند و تا ذاتی نباشد، فعلی سر نخواهد زد؛ ازاین‌رو ذات بر فعل تقدم دارد]. بحث از تصور و تمیّز ذات، در قالب ترتب تصور بر تصدیق، مترتب بر بحث از صفات است [تا تصوری از ذات ممکن نباشد، تصدیق به چیستی و چگونگی صفات ممکن نخواهد بود]. ترتب صفات ثبوتیه بر صفات سلبیه نیز از نوع ترتب اشرف بر غیر اشرف است [یعنی صفات ثبوتیه بر صفات سلبیه شرافت دارند]. ترتب افعال مطلقه بر افعال خاصه، از نوع تقدم عام بر خاص و مقدم داشتن بحث از کارهای زندگانی دنیایی بر زندگی اخروی، به دلیل تقدم آن در وجود (یا به‌عبارتی‌دیگر، تقدم موجود بر معدوم) و در آخر، پیش‎تر مطرح کردن بحث از مؤسس شریعت در قالب نبوت بر بحث از حافظ آن در قالب امامت، به‌خاطر تقدم اصل بر فرع است؛ یعنی بحث از امامت فرع بر بحث از نبوت است

وجه دین کتابی است از ناصرخسرو که مانند بسیاری از دیگر آثار او اثری مذهبی است. این رساله حاوی مطالبی دربارهٔ فرقهٔ اسماعیلیه است. این کتاب تفسیر کلامی مذهب اسماعیلیه است و در ۵۲ گفتار ترتیب شده است. ناصر خسرو تفسیر الهیاتی اسماعیلیه را در رابطه با توحید، شهادت، قرآن، نبوت و ولایت بیان کرده است.

زاد المسافر، مهم‌ترين اثر ناصر خسرو قباديانى بلخى، سخنور، متكلم و حجت نامدار اسماعيلى است كه نزدیک به سال پيش از اين (453ق) تألیف شده و معتبرترين و عمده‌ترين منبع در شناخت انديشه‌ها و باورهاى او به شمار مى‌آيد. اين كتاب، يكى از مهم‌ترين آثار كلامى فلسفى اسماعليى و حاوى واپسين باورهاى مذهبى و ايده‌هاى كلامى و جهان شناختى رسمى فاطميان، در دوره امپراتورى دينى آنان است، پيش از آن كه دعوت فاطمى دچار دو دستگى نزارى و مستعلوى شود. اين اثر بيشتر به زاد المسافرين شهرت دارد، امّا آن گونه كه ضبط كهن‌ترين و اصيل‌ترين نسخه اين اثر - نسخه تهران كه از آن سخن خواهم گفت - نشان مى‌دهد، نام آن زاد المسافر است. بر اين گفته قرينه‌اى نيز هست و آن يادكرد خود ناصر خسرو، از آن در اشعار خويش است، آنجا كه مى‌گويد: زاد المسافر است يكى گنج من نثر آن چنان و نظم از اين سان كنم و آنجا كه گفته: از تصنيفات من زاد المسافر كه معقولات را اصل است و قانون با اين همه، در جامع الحكمتين و وجه دين (كه دو اثر ديگر از ناصر خسرو است) از آن با نام زاد المسافرين ياد شده، كه شايد حاصل دستبرد كاتبان باشد. اين كتاب مشتمل بر 27 قول و ابواب و مباحث متعدد است و در همين كتاب است كه ناصر خسرو به نقل و نقد آراء و عقايد فيلسوف معروف ذكريا رازى مى‌پرازد. در اين اقوال درباره حواس ظاهر و باطن، جسم و اقسام آن، حركت و انواع آن، نفس، هيولى، مكان، زمان، حدوث عالم، اثبات صانع، چگونگى پيوستن نفس به بدن و غيره سخن به ميان آمده است. زاد المسافرين، در زمره متون منثور كهن فارسى است و به جهت روزگار تألیف و روش نگارش، از ديرباز مورد توجه سبک شناسان نثر فارسى بوده است. زادالمسافرين سرشار از واژه‌هاى نادر و كهن فارسى است و افزون بر آن، برابر نهاده‌هاى فارسى ارزشمندى براى اصطلاحات فلسفى عربى در آن آمده كه سخت در خور توجه است. زادالمسافرين به سبب محتواى كلامى فلسفى و زبان ويژه و كهن، متنى آسان نيست. همين موضوع موجب شده كه دست نوشته‌هاى بر جاى مانده از آن، آكنده از اغلاط و تصحيفات باشد، جداى از آن كه نسخه‌هاى اصيل و كهن آن بس اندك است. نسخه شماره 4911 در كتابخانه مركزى دانشگاه تهران. اين نسخه كهن‌ترين دست نوشت زاد المسافر است كه تاكنون شناسايى گرديده و شيوه نگارش آن كهنه مى‌نمايد؛ ولى از آنجا كه انجام آن افتاده است، تاريخ كتابت و كاتب آن دانسته نيست. فهرست‌گر نسخه- استاد فقيد محمّد تقى دانش پژوه- آن را از قرن 9 و 10 دانسته است. پس از نسخه‌اى كه شرح آن گذشت، دو دست‌نوشت بى‌تاريخ ديگر قديم‌ترين نسخه‌هاى بازمانده از زاد المسافراند كه نسبت به ديگر نسخ از صحّت و اصالت بيشترى برخوردارند: نسخه شماره 79. d. 2669 در كتابخانه بادليان دانشگاه آكسفورد (تاريخ كتابت: قرن 10- 11). نسخه شماره 216 در كتابخانه مدرسه شاهى كمبريج (تاريخ كتابت: قرن 11- 12). سيد محمد عمادى حائرى، پس از نسخه شناسى تطبيقى زادالمسافرين و برگزيدن كهن‌ترين، اصيل‌ترين و صحيح‌ترين نسخه‌ها، با تامل در مفاهيم كلامى فلسفى اسماعيلى از سويى و دقت‌هاى واژه‌پژوهانه و سبک شناسانه از ديگر سو، به تصحيح انتقادى اين اثر پرداخته و براى نخستين بار متنى صحيح و اصيل از آن عرضه كرده است. او همچنين تعليقاتى پيرامون اثبات متن و ضبط نسخه‌ها، بر متن ويراسته خود افزوده است. نسخه حاضر در برنامه با تصحيح و تحقيق سيد محمد عمادى حائرى، در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 511 صفحه براى بار نخست در سال 1384ش توسط مركز نشر ميراث مكتوب، تهران منتشر شده است.

کتابی از ناصرخسرو در مسائل حکمت

زادالمسافرین، مهم‌ترین اثر ناصر خسرو قبادیانی بلخی، فیلسوف، متکلم، سخنور و حجت نامدار اسماعیلی است که نزدیک به ۱۰۰۰ سال پیش از این (۴۵۳ قمری) تألیف شده و معتبرترین و عمده‌ترین منبع در شناخت اندیشه‌ها و باورهای او به‌شمار می‌آید. این کتاب، یکی از مهم‌ترین آثار کلامی فلسفی اسماعیلی و حاوی واپسین باورهای مذهبی و ایده‌های کلامی و جهان‌شناختی رسمی فاطمیان در دوره امپراتوری دینی آنان است، پیش از آن که دعوت فاطمی دچار دودستگی نزاری و مستعلوی شود. زادالمسافرین در زمره متون منثور کهن فارسی است و به جهت روزگار تألیف و روش نگارش، از دیرباز مورد توجه سبک شناسان نثر فارسی بوده‌است. زادالمسافرین سرشار از واژه‌های نادر و کهن فارسی است و افزون بر آن، برابرنهاده‌های فارسی ارزشمندی برای اصطلاحات فلسفی عربی در آن آمده که سخت در خور توجه‌است. در اشعار ناصر خسرو آمده است: «ز تصنیفات من زادالمسافر که معقولات را اصل است و قانون - اگر بر خاک افلاطون بخوانند ثنا گوید مرا خاک فلاطون» این کتاب عقاید و باور اسماعیلیان را به خوبی تشریح می کند و از آن به عنوان ماخذ تاریخی الهیات مذهب اسماعیلیه نیز یاد می گردد. ناصر خسرو در الهیات اسماعیلیه تعریف روشن و دقیق و درعین حال باعث نزاع را مطرح میکند که از سوی دیگر فرقه های اسلامی مورد تردید و مخالفت قرار می گیرد. ناصر خسرو کوشیده است بین علم و دین ارتباط پیدا کند و علم و فلسفه را با دین هم آهنگ سازد. تا جایی که از وحی و آفرینش و خدا شناسی موضوع مهمی را مطرح می کند. به باور ناصرخسرو تمام هستی کتاب الله است و پیامبر با الهام از هستی وحی الهی را به زبان خویش باز گو می کند. به نوشته سید محمد عمادی حائری، زادالمسافرین به سبب محتوای کلامی فلسفی و زبان ویژه و کهن، متنی آسان نیست. همین موضوع موجب شده که دستنوشته‌های بر جای مانده از آن آکنده از اغلاط و تصحیفات باشد، جدای از آن که نسخه‌های اصیل و کهن آن بس اندک است. زادالمسافرین نخستین بار به کوشش محمد بذل الرحمن در سال 1341 ق در برلین به چاپ رسید. علی قویم نیز این اثر را در سال 1338 ش در تهران منتشر کرد. سید محمد عمادی حائری در سال 1384 در تهران تصحیح انتقادی خود را از این اثر عرضه کرد و ویراست دوم این تصحیح در سال 1393 ش در تهران (میراث مکتوب) و لندن (مؤسسۀ مطالعات اسماعیلی) به چاپ رسید. این دو ویراست اخیر، همراه با شرح لغات و اصطلاحات از سید اسماعیل عمادی حائری (پدر مصحح) است که در اصل پایان نامه دانشگاهی وی در سال 1343 ش در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران بوده است. سیدمحمد عمادی حائری، پس از نسخه‌شناسی تطبیقی زادالمسافرین و برگزیدن کهن‌ترین، اصیل‌ترین و صحیح‌ترین نسخه‌ها، با تأمل در مفاهیم کلامی فلسفی اسماعیلی از سویی و دقت‌های واژه‌پژوهانه و سبک‌شناسانه از دیگر سو، به تصحیح انتقادی این اثر پرداخته و برای نخستین بار متنی صحیح و اصیل از آن عرضه کرده‌است. او همچنین تعلیقاتی پیرامون اثبات متن و ضبط نسخه‌ها، بر متن ویراسته خود افزوده‌است. ناصرخسرو در میان فارسی زبانان عمدتا به عنوان یک شاعر معروف است. چون شعر ناصر خسرو از حکمت و خرد حرف میزند و مخاطب آن خاص است و نه عام بنابرین در میان مردم تا حدی ناشناخته باقی مانده است. ناصرخسرو فیلسوف و متکلم بود. او در مورد هستی و معرفت شناسی و الهیات بحث جدی و مهمی را مطرح میکند. در کنار اینکه به عنوان یک اسماعیلی مذهب مورد بی مهری قرار گرفته است ولی گاهی همطراز دانستن او در میان شاعران نیز بی انصافی است. چون شاعری کمترین شان ناصر خسرو است. او قبل از همه یک متفکر و صاحب اندیشه است که علم را به خدمت بشریت معرفی میکند و از مدح سلطان و حکام وقت جدا خود داری میکند. اشعار و آثار ناصر خسرو با خرد و عقلانیت معنا شده است. شعر معروف او است: من آنم که در پای خوکان نریزم مر این قیمت در لفظ دری را

کتابیست به نثر در اخلاق و حکمت و موعظه

کتاب «جامعُ الحِکمَتَین» کتابی است در حکمت اسماعیلی به فارسی تألیف ناصر خسرو قبادیانی، در پاسخ به پرسش‌ های ابوالهیثم جرجانی که آن ها را در قالب قصیده ای مطرح کرده، نگاشته شده است. نویسنده هر پرسش را به دو شیوه برهان فلسفی و استدلال دینی بر پایه تعالیم فاطمیان پاسخ داده است. این مقاله مشتمل است بر دو بخش است: بخش اول، قصیده جرجانی: در این بخش، قصیده‌ ای ۸۹ بیتی از ابوالهیثم جرجانی آمده است. بخش دوم، شرح ناصر خسرو بر قصیده جرجانی: بر اساس قرائن، ناصر خسرو هنگام اقامتش در یمکان نزد دوست و حامی‌ اش، علی بن اسد، به درخواست وی این کتاب را در پاسخ به پرسش‌ های مطرح شده در قصیده ابوالهیثم جرجانی، در سال ۴۶۲، نوشته و آن را جامع الحکمتین نامیده است. جامع الحکمتین مشتمل است بر یک دیباچه و ۳۴ فصل. فصل اول: بیان علت تصنیف کتاب؛ فصل دوم: قصیده ابوالهیثم جرجانی؛ فصل سوم: اثبات خداوند و توحید او بر اساس اقوال فلسفی، کلامی و دینی؛ در مابقی فصول، غیر از فصل آخر: در پاسخ به پرسش‌ های ابوالهیثم است.