جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مادران ائمه بانوانی برجسته و برگزیده بوده اند که خدای تعالی آنها را برای مادری بهترین انسان های روی زمین و حجت های خود انتخاب کرده است؛ در کنار حضرت زهرا، سرور زنان عالم، بر اساس مشیت خدا برخی از آنها به صورت کنیزانی زرخرید از مناطق دوردست به خانه های ائمه راه یافته اند، و وجه مشترک همه ی آنها تعالی شان در اوصاف انسانی است. از جمله ی این بانوان، مادر امام سجاد (علیه السلام) است. تعیین تبار مادر امام سجاد(علیه السلام)، یکی از مشکل ترین مسائل تاریخی در سیره و تاریخ زندگی ائمه است. با اینکه همه منابع در کنیز ام ولد بودن مادر امام سجاد (علیه السلام) اتفاق دارند، ولی در اینکه او چه کسی بوده، شاهزاده ایرانی، کنیز معمولی از منطقه ی سیستان یا کابل اختلاف نظر وجود دارد. البته روایات شاهزاده بودنش مشهور است. روایاتی که دلالت دارند او شاهزاده ایرانی و از دختران آخرین پادشاه ساسانی است، در زمان اسارت او در زمان حکومت عمر یا عثمان و یا امیرمومنان اختلاف وجود دارند. با این حال علامه مجلسی روایت امام باقر (علیه السلام) را که مشهور است، پذیرفته، ولی معتقد است، این اسارت در زمان عثمان بوده و ناسخان به اشتباه نام عمر را به جای نام عثمان نوشته اند.

اين مقاله كوشيده است روشي را که آيت‌الله سيدعلي خامنه‌اي براساس آن به ‌تحليل تاريخ مي‌‌پردازند، دريابد. بدين‌منظور کتاب «انسان 250 ساله» را که از بيانات ايشان تدوين شده، به‌عنوان موضوع مطالعاتي انتخاب كرده است. شناخت دقيق اين روش ما را به ‌فهم بهتر سخنان رهبر انقلاب و استفاده کاربردي از آن رهنمون مي‌‌شود. در اين زمينه توجه به‌ تاريخ صدر اسلام و دورة امامت، علاوه بر برجستگي بُعد تاريخي آن، به‌سبب آنکه اکثريت جامعه ايران را شيعيان تشکيل مي‌‌دهند، از اهميت قابل‌توجهي برخوردار است. اينكه رهبر انقلاب به‌عنوان رهبر امت اسلامي، چگونه به ‌اين مقطع تاريخي مي‌نگرند، اهميت اين پژوهش را بيشتر مي‌‌کند. ازاين‌رو، در اين پژوهش سعي شده تا نشان داده شود که آيت‌الله خامنه‌اي با نگاهي جامع و روشمند به ‌مطالعة تاريخ و به‌ويژه تاريخ صدر اسلام پرداخته است.

این کتاب که دفتر سوم پاسخ به شبهات کلامی است ، به تحلیل شخصیت پیامبر اسلام (ص) ، با رویکرد کلامی و تاریخی می پردازد و با هدف پاسخگویی به انتقادها و شبهات وارد شده علیه پیامبر اکرم ، در دو بخش تدوین یافته است . بخش اول ، رویکرد کلامی- فلسفی به تحلیل شبهات دارد و به هفت فصل تقسیم می شود . امی بودن پیامبر ،علم غیب ، معجزات و عصمت ، از جمله مباحث این بخش است . در بخش دوم ، شبهات مربوط به شخصیت و اخلاق فردی و اجتماعی پیامبر پاسخ داده شده است . رویکرد عمده این تحقیق ، کلامی تاریخی است و در مواردی ، از رویکرد عرفانی و فلسفی نیز استفاده شده است . در کتاب ، به يك صد شبهه درباره موضوع بحث ، پاسخ داده شده است . نویسنده به صورت ویژه در بخش اخلاق جنسی پیامبر در این کتاب درباره علل ازدواج های پیامبر توضیحات مبسوطی براساس اسناد متقن تاریخی و آیات و روایات معتبر ارائه می دهد و به رفع شبهات در این موضوع می پردازد . پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی این کتاب را در سال ۱۳۹۳ نیز در ۴۱۶ صفحه عرضه کرده است .

رساله حاضر با عنوان (سیر تاریخی زیارت امام حسین تا پایان عصر عباسی، اقبال مسلمانان و واکنش حکومت‌ها ) در یک مقدمه، چهار فصل و نتیجه گیری کلی از مباحث تهیه و تنظیم گردیده است. مقدمه حاوی مطالبی چون: بیان موضوع، سوال‌های اصلی و فرعی، پیشینه تاریخی موضوع، اشاره‌ای به تحقیقات انجام شده در این زمینه ضرورت و اهداف تحقیق و نیز توضیح کلمات و واژه‌های کلیدی در ارتباط با موضوع می‌باشد. زیارت ائمه اطهار(، خصوصاً امام حسین(ع) ، یکی از آموزنده‌ترین و سازنده‌ترین مکاتب است، زیرا امام حسین(ع) ، از افرادی است که در تمام ابعاد کمال وجودی انسان، الگو و نمونه است. حضور در حرم مطهر آن حضرت و زیارتش، نوعی تجدید عهد و پیمان با اوست. ائمه معصومین(ع) پس از امام حسین(ع) در هر فرصتی دستور زیارت قبر آن حضرت را داده‌اند. در این پژوهش، روند تاریخی زیارت امام حسین(ع) تا پایان عصر عباسی، با هدف بازشناسی سیره پیشوایان در قبال آن حضرت، و بازشناسی جایگاه و منزلت زیارت مورد بررسی قرار گرفته است. عالمان شیعه و اهل سنت، بر اساس آیات قرآن و روایات، بر زیارت پیامبران و صالحان تأکید کرده‌اند، و با فضیلت‌ترین زیارات را زیارت امام حسین(ع) دانسته‌اند. بررسی تاریخی نشان می‌دهد که زیارت قبر آن حضرت، با انتشار خبر شهادت ایشان، آغاز گشت و عبیدالله بن حر جعفی و جابر انصاری اولین زائران قبر آن حضرت بودند. نقش تبلیغی و توصیه‌های ائمه اطهار(، با وجود کارشکنی‌های امویان و عباسیان، در افزایش تعداد زائران و توجه آنان به مزار امام حسین(ع) موثر بود. در دوره‌های اول و دوم عباسیان، سیر تاریخی زیارت امام حسین(ع) فراز و فرود فراوانی داشت. در اوائل حکومت عباسیان، زائران آزادانه به زیارت قبر آن حضرت می‌رفتند، ولی با تثبیت حاکمیت و قدرت عباسیان، زیارت کربلا با موانع فراوانی مواجه شد؛ حتی چندین بار قبر امام حسین(ع) مورد هجوم قرار گرفته و ویران گردید. ولی در عصر سوم و چهارم عباسی، با قدرت گرفتن حکومت‌های شیعی مانند آل بویه، و نیز تشویق بزرگان و علمای دین مانند سید مرتضی، زیارت بارگاه حسینی( رونق یافت و زائران از هر سو به کربلا مشرف می‌شدند. حاکمان آل بویه به تعمیر و توسعه حرم حسینی پرداختند و سفر شیعیان را به کربلا تسهیل نمودند؛ گرچه وجود اختلافات فرقه‌ای، در کاهش تعداد زائران در برخی از سال‌های این دوره نیز موثر بود.

کَشفُ الغِطاء عَنْ مُبْهَماتِ الشّریعَةِ الغَرّاء کتابی فقهی و به زبان عربی تألیف عالم شیعه قرن سیزدهم شیخ جعفر کاشف الغطاء (متوفای ۱۲۲۷ق) است. وی این کتاب را در سه بخش اصول عقاید، اصول فقه و ابواب فقهی تألیف کرده است. این اثر دارای شهرت و امتیازات ویژه‌ای است به گونه‌ای که مؤلف آن به کاشف الغطاء مشهور گردید. کتاب «دفاع از حقانیت شیعه» ترجمه فن اول کتاب کشف الغطاء (الفن الاول: فی الاعتقادات) می باشد که در صفحات 49 تا 140 جلد اول آمده است. این بخش مشتمل بر اصول اعتقادیست که با دلیل و برهان و بصورت مختصر درباره مواردی مانند توحید، عدل، نبوت و معاد سخن گفته و درباره مسائلی چون ولایت و امامت به تفصیل بحث کرده است. او در بخش امامت، بیش از ۵۰ روایت نظیر احادیث ثقلین، منزلت، رایت، خاصف النعل، مؤاخات و طیر مشوی را از شیعه و اهل سنت آورده است.

تمدن به عنوان یک پدیده انسانی، اجتماعی دارای ابعاد گسترده در حیطه‌های مختلف می‌باشد و لزوم وجود اندیشه و دانش برای ساختن تمدن، امری مسلم و اجتناب‏ناپذیر است و بدون آن تمدن بنیان نمی‌پذیرد. در تمدن اسلامی نیز چنین بوده و بُعد علمی آن محصول تلاش‌های علمی بی‌شماری در طول تمدن اسلامی می‌باشد. در این میان امام صادق(ع) با تلاش‌های علمی گسترده خویش و تربیت اصحاب و شاگردان دانشمند، نقش بسیار چشمگیری در این زمینه داشته است. وجود انبوه روایات امام صادق(ع) در منابع شیعه و اهل سنت بیانگر نقش علمی حضرت در زمان خویش می‌باشد، به ویژه که عالمان بزرگ و امامان اهل سنت نیز خود را مفتخر به شاگردی آن حضرت می‌دانند. از طرفی در دوره زمانی امام ورود آثار ملل مختلف، مسلمانان را با چالش عظیمِ علمی مواجهه کرد که در اینجا نیز امام صادق(ع) با رهنمودهای عالمانه خویش، روش علم آموزی اسلامی را به دانشجویان علم در هر نقطه و با هر گرایش و مذهب آموزش داد، به طوری که تعداد شاگردان مکتب حضرتش را تا چهار هزار و بیشتر دانسته‌اند، همین تلاش‌های امام باعث شد، توجه به علم و دانش به عنوان یک بُعد تمدنی در میان مسلمانان نهادینه شود و بعدها همین شاگردان و نسل‌های بعدی آنها توانستند، با همین بن مایه‌های علمی، در قرون چهارم و پنجم هجری، تمدن اسلامی و به ویژه علم و دانش اسلامی را به اوج شکوفایی برسانند. از این‌رو شناخت نظریه‌های امام صادق(ع) در زمینه چیستی علوم، شکل‌گیری و ترویج آن و نوع نگاه امام براساس روایات و آموزه‌های ایشان، با تکیه بر سیره عِلمی ایشان در فصول مختلف بیان شده و نقش عَملی امام نیز در علوم نقلی، عقلی و طبیعیات با ذکر رشته‌های هر علم به شناخت نقش امام کمک زیادی خواهد کرد که به آن در فصلی جداگانه می‌پردازیم.

چکیده ندارد.

پژوهش حاضر به بررسی سیر تاریخی تشیع در حجاز، تا پایان قرن دوم هجری پرداخته است. حجاز، زادگاه اسلام، تشیع و موطن پیامبر(ص) و ایمه معصومین(ع) می‌باشد. تشیع، مذهبی است که اعتقاد دارد امام علی(ع) و اولاد طاهرینش توسط پیامبر(ص) ، برای امامت منصوب شده‌اند. پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) عده‌ای از سران انصار و مهاجرین، با نادیده گرفتن اعلام مکرر پیامبر(ص) در مورد جانشینی علی(ع) برای خلافت، با دسیسه خلیفه تعیین کردند؛ و علی(ع) ناچار برای حفظ اساس اسلام، از خلافت که حق ایشان بود، گذشت، ولی همواره به بیان حقانیت خود می‌پرداخت. جامعه نخستین شیعه از اصحاب گران‌قدر پیامبر(ص) بودند، که تشیع را به نسل‌های بعد منتقل کرده، و پس از خلافت عثمان، از لحاظ سیاسی زمینه خلافت علی(ع) را مهیا کردند. بی‌عدالتی‌ها و قوم‌گرایی خلیفه سوم، و سخت‌گیری بر مردم، موجب شد تا به تحریک زبیر، طلحه و عمرو بن عاص، مردم علیه عثمان شوریده و او را به قتل برسانند، و در سال 35 هجری با علی(ع) بیعت کردند. خلافت آن حضرت چهار سال و پنج ماه ادامه داشت، و در این مدت، روش پیامبر را معمول داشته، و عمال نالایق را برکنار کرده، و بیت‌المال را عادلانه بین مردم تقسیم می‌کرد. همین امر باعث نارضایتی بعضی از صحابه گردید، و جنگ‌های داخلی بر علیه آن حضرت به‌راه افتاد. سرانجام علی(ع) توسط یکی از خوارج به شهادت رسید. دوران بنی‌امیه، که از سال 40 تا 132 هجری ادامه داشت، دشوارترین زمان برای شیعیان بود. شهادت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) ، و جمع زیادی از شیعیان به‌دست بنی‌امیه انجام گرفت، و شیعیان دچار سختی‌های فراوانی گردیدند. در این مدت، فعالیت‌های تبلیغی امامان معصوم(س)، و تربیت شیعیان و بیش از چهار هزار شاگرد، باعث گسترش و شکوفایی تشیع گردید. اما به خاطر حوادثی که صورت گرفت، متأسفانه تشیع دچار انحرافاتی گشت، و به انشعابات مختلفی چون امامیه، زیدیه و اسماعیلیه تقسیم شد.