جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فیلسوفان معاصر به طور فزاینده ای به کار امانوئل لویناس روی آورده اند تا توجهی به اخلاق در تفکر خود وارد کنند. لویناس به عنوان نماینده سنت پدیدارشناختی در کنار هایدگر و سارتر قرار می گیرد. او به‌عنوان شاگرد هوسرل، یکی از مستقل‌ترین و اصیل‌ترین مفسران بود که گواه پربار بودن پدیدارشناسی هوسرل بود. در گردآوری تقریباً تمام مقالات لویناس درباره پدیدارشناسی هوسرلی، این جلد مجموعه‌ای از شرح و تفسیر متفکرانه یکی از مهم‌ترین فیلسوفان اروپایی قرن بیستم را گردآوری می‌کند. اندیشه لویناس به رشته‌ها و دغدغه‌های متنوعی مرتبط است. این جلد به عنوان مقدمه ای قابل اعتماد برای دانش آموز مبتدی عمل می کند و همچنین میل شدیدتر و انتقادی متخصص را برای بینش در مورد پیچیدگی های اندیشه لویناس برآورده می کند.

ترجمه ماشینی: زمان و دیگری شامل مجموعه‌ای از مقالات است که در سال‌های 1946-1947 در کالج فیلسوفیک پاریس به‌عنوان سخنرانی ارائه شد، همراه با مقالات دیگری که به زمان، اجتماعی بودن و اخلاق می‌پردازند. این اثر، همراه با هستی و موجودات، اولین فرمول‌بندی از فلسفه خود لویناس را نشان می‌دهد که بعداً در آثار دیگر به طور کامل توسعه یافت. زمان و دیگری که با تحلیل وجود بدون موجودات آغاز می‌شود، سپس منشأ سوژه را توصیف می‌کند و از رویارویی آن با شخص دیگری عبور می‌کند.

ترجمه ماشینی: سیزده مقاله گردآوری شده در این مجلد این امکان را بررسی می کند که کلمه «خدا» را می توان اکنون، در پایان قرن بیستم، به شیوه ای معنادار درک کرد. نه تا از مقالات برای اولین بار در ترجمه انگلیسی ظاهر می شود. در میان نوشته‌های لویناس، این جلد، هم برای دانشجویان اندیشه او و هم برای مخاطبان وسیع‌تر، با گستره موضوعاتی که به آن می‌پردازد، متمایز است. لویناس نه تنها مضامین اخلاقی را تکرار می کند که او را به عنوان یکی از اصیل ترین متفکرانی که از سنت پدیدارشناسی کار می کند در نظر گرفته می شود، بلکه به مسائل فلسفی مربوط به سیاست، زبان و مذهب نیز می پردازد. این جلد اندیشه او را در زمینه فکری گسترده تری نسبت به آثار قبلی او قرار می دهد. لویناس در این مقالات، در کنار بررسی‌های مفصل هوسرل، هایدگر، روزنزویگ و بوبر که مشخصه تمام نوشته‌های اوست، به اندیشه‌های کی‌یرکگور، مارکس، بلوخ و دریدا نیز می‌پردازد. برخی از مقاله‌ها توضیحات شفافی را ارائه می‌کنند که در جای دیگر در مورد حوزه‌های کلیدی اندیشه لویناس در دسترس نیست. «خدا و فلسفه» شاید مهمترین متن برای درک لویناس باشد و از بسیاری جهات بهترین مقدمه برای آثار او باشد. «از آگاهی تا بیداری» رابطه لویناس با هوسرل و در نتیجه با پدیدارشناسی را روشن می کند که همیشه نقطه شروع اوست، حتی اگر او هرگز از محدودیت هایی که تحمیل می کند پیروی نکند. لویناس در «تفکر هستی و مسئله دیگری» نه تنها به گفتار و پدیده دریدا می‌پردازد، بلکه با پیشنهاد شیوه‌ای دیگر برای خواندن آن تاریخ، پاسخی به روایت هایدگر بعدی از تاریخ هستی می‌دهد. از جمله موضوعات دیگری که در مقالات بررسی می شود، مفهوم مارکسیستی ایدئولوژی، مرگ، هرمنوتیک، مفهوم شر، فلسفه گفتگو، رابطه زبان با دیگری، و کنش های ارتباطی و درک متقابل است.

ترجمه ماشینی: این کتاب شامل رونوشت‌هایی از دو دوره سخنرانی است که لویناس در سال‌های 1975-1976، آخرین سال حضورش در سوربن، ارائه کرد. آنها برخی از فراگیرترین مضامین اندیشه او را پوشش می‌دهند و در زمانی نوشته شده‌اند که او به‌تازگی مهم‌ترین و دشوارترین کتاب خود را منتشر کرده بود، به غیر از وجود یا فراتر از ذات. هر دو دوره موضوعات مرتبط با موضوعی که در قلب اندیشه لویناس قرار دارد را دنبال می کنند: رابطه اخلاقی. پیش‌گفتار و پس‌گفتار، سخنرانی‌ها را در چارچوب کار او به‌عنوان یک کل قرار می‌دهد و این تصویر منحصربه‌فرد از لویناس متفکر و معلم را کامل می‌کند. سخنرانی ها به سه دلیل برای درک کامل لویناس ضروری هستند. نخست، او در پی آن است که اندیشه خود را با وضوح و شدتی کاملاً متفاوت از آثار مکتوب خود برای مخاطبان دانشجو توضیح دهد. دوم، مضامین خدا، مرگ و زمان نه تنها برای لویناس حیاتی هستند، بلکه او را به مقابله با رفتار فیلسوفان اصلی سنت بزرگ قاره ای سوق می دهند. بنابراین، بحث های او درباره گزارش های هایدگر، هگل و بلوخ از مرگ، اندیشه لویناس را در زمینه وسیع تری قرار می دهد. ثالثاً، مفاهیم اساسی که لویناس به کار می‌برد، مفاهیم «غیر از هستی» به جای کلیت و بی‌نهایت اولیه است: صبر، وسواس، جانشینی، شاهد، ضربه روحی. به رسمیت شناخته می شود که جایگاه نهایی لویناس به عنوان یک فیلسوف ممکن است به ارزیابی او از این اصطلاحات بستگی داشته باشد. این سخنرانی‌ها مقدمه‌ای عالی برای آنها ارائه می‌کند که نشان می‌دهد چگونه به طیف وسیعی از مسائل فلسفی سنتی کمک می‌کنند.

ترجمه‌ی حاضر مشتمل بر گفت و گو با شش فیلسوف فرانسوی از جمله "امانوئل لویناس"، "مونیک اشنایدر"، "میشل سر"، "لوس ایریگاری"، "میشل لودوف" و "ژاک دریدا" است. گفتنی است: "لویناس"، درمقام فیلسوف، مضامین "پدیدار شناسی" را معرفی و شکوفا کرد. بیش‌تر فیلسوفی تحلیلی است. او نسبت به نماد و معنای آن بسیار آگاه است. در زیر لایه‌ی هستی شناختی آثار او، یک رشته نشانه شناختی نیز وجود دارد. "ایریگاری"، نماینده‌ی آوایی در فلسفه‌ی روابط انسانی است. فمینیسم خاص او بر خلاف گرایش‌ یکسان سازی که مشخصه‌ی نوعی فمینیسم است، در پی کشف وجوه تفاوت است. "میشل لودوف"، نیاز به تخیل فلسفی را در تمام مراحل کارش تعقیب می‌کند و "ژاک دریدا" از ناقدان نهادهاست و با وجود این بر معیارها و انسجامی که در نهادها وجود دارد پافشاری می‌کند. زمینه‌ی اصلی آثار او، معنا و رابطه‌اش با متن است.

امانوئل لویناس (1906-1995 م) فیلسوف فرانسوی است و تفکر او از دو خاستگاه متفاوت فلسفه گفت و شنودی یهودی و پدیدار شناسی سرچشمه می‌گیرد. کتاب حاضر شامل گفت‌وگوهای لویناس با فیلیپ نمو در سال 1981 است. ده گفت وگوی مزبور مسیرتحول تفکر لویناس را از دوران دانشجویی تا واپسین مقالات و کتاب‌هایش در دهة 1970 به تصویر می‌کشند. لویناس فیلسوف اخلاق است؛ و به گفتة فیلیپ نمو یگانه اخلاق‌گرای تفکر معاصر. به نظر لویناس، فلسفه از همان روزگار طفولیت خویش مبتلا به حساسیتی علاج ناپذیر بوده؛ هراس از غیری که غیر می‌ماند. بدین ترتیب، فلسفه‌ همواره کوشیده دیگری را به نحوی به چیزی دریافتنی و فراچنگ گرفتن موکول کند؛ از وجود و ذات گرفته تا دیگر مقولات متافیزیکی. لیکن، به زعم لویناس، پرسش راستین آدمی چیزی جدای از وجود و فراسوی ذات است و ساختار بنیادی سوژه بودن انسان همان قرار گرفتن در معرض دیگر است.

اگر تنهایی در آغاز تحقیق به عنوان وحدتی تجزیه ناپذیر میان هستنده و هستی توصیف شد، این تنهایی از جایی چون پیش‌فرض "دیگری" ناشی نمی‌شود. و در عین حال نیز به عنوان کناره‌گیری از یک رابطۀ داده شدۀ پیشینی با دیگری هم ظاهر نمی‌شود. این تنهایی از زیرایستا نشأت می‌گیرد. تنهایی وحدت اصلی هستنده است، این حقیقت که هستنده در هستی وجود دارد و از آن‌جا اگزیستنس خود را معماری می‌کند. سوژه تنهاست، زیرا که یکتاست. سوژه نیاز به تنهایی دارد، تا آزادی آغازین بتواند وجود داشته باشد، حاکمیت هستنده روی هستی، یعنی به عبارت کوتاه، برای آنکه هستنده وجود داشته باشد. پس تنهایی فقط ناامیدی و وا گذاشته شدن نیست، بلکه قوت و غرور و حاکمیت هم هست. راه‌هایی که در نهایت با مفاهیم ناامیدی درتحلیل‌های اگزیستنسیالیستی انجام گرفته، توانسته است تنهایی را به طور موفقیت‌آمیز پاک کند، به این ترتیب این راهها از یک طرف همۀ مضمون‌های ادبیات رومانتیک و بیرونِسک و از طرفی دیگر روانشناسی دربارۀ غرور تنهایی و همچنین تنهایی استثنایی و اریستوکراتیکی را به فراموشی می‌سپارد.