جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن کریم مجموعه‌ای از مهمترین عناصر محتوایی، بیانی و بلاغی را شامل می‌شود که علاوه بر دستورات گوناگون و حیات بخش برای زندگی انسان‌ها، مجموعه‌ای چندبُعدی از علوم گوناگون عقلی و نَقلی را عرضه کرده است؛ در میان این دانش‌ها، علوم بلاغی و لغوی جایگاه ممتازی دارند؛ چراکه از یکسو باعث فهم صحیح‌تر و رَساتر کلام خداوند می‌شوند و از سوی دیگر بر جنبه‌ی اعجازآمیز بلاغت و بیان وحی الهی ـ در مقارنه و معارضه با سایر سخنان ـ تأکید می‌کنند. مقاله‌ی حاضر، در راستای بررسی وجوه گوناگون معناشناسیِ واژگان قرآن، تحقیقی است در جهت توجّه و شناخت خصایص مختلف بیانی و محتوایی مادّه‌ی «رغب» در قرآن کریم با تکیه بر دیدگاه‌های تفسیری شیعه. نگارنده، در پژوهش حاضر، وجوه مختلف لُغوی و معنا شناسی واژه «رغب» را بررسی کرده، و در این مسیر، از مهمترین معاجم و کتب حوزه‌ی لغت و معنا از متقدّمان و متأخّران بهره برده است؛ «رغب» از اصول قرآنی می‌باشد؛ و مجموعاً در قرآن کریم هفت لفظ از این مادّه، در هشت آیه (سه آیه از سُوَر مکّی و پنج آیه از سُوَر مدنی) ذکر شده است؛ این مادّه به معنی نوعی از انواع حُبّ است که بر معنای شدّت اراده و میل و مقتضای حرص نسبت به چیزی دلالت می‌کند؛ همچنین مشخّص گردید اگر «رغب» به همراه «عن» بیاید ـ چنانکه در سوره مریم آیه 46 آمده است ـ معنـای نقیضـی «روی بـرگـردانیـد و اِعـراض کرد» می‌دهد. نتایج پژوهش حاضر، نشانگر آن است که: در قرآن کریم، یا استناد بر کتب تفسیری شیعه، ساختار و محتوای آیات، پیوند مستحکمی با رویکردهای معناشناسی دارد چنانکه در مادّه رغب نیز بنا به فراخور بحث، معانی مختلفی اراده شده است، بر همین اساس، در منظومه معناییِ این واژه در آیات، می‌توان به دریافت‌هایی همچون «خواستن»، «امیدوار بودن»، «پناه بُردن»، «روی نمودن و متوجّه شدن»، «میل داشتن و آرزو نمودن» اشاره کرد.

بعثت پیامبر اعظم(ص) و نزول قرآن کریم، ب هتدریج باورها، جهان بینی و هنجارهای جامعه جاهلی را تغییر داد و آن را به سمت مفاهیمی والاتر و عمیق تر رهنمون ساخت. این تحول و انقلاب عقیدتی- اجتماعی، ناگزیر به مثابه پدیده ای اجتماعی- فرهنگی پیوند « زبان » نظام زبانی را نیز با دگردیسی عمیقی درگیر نمود؛ چراکه چندسویه و متقابلی با بافت اجتماعی و نظام های ارزشی جامعه دارد و هرگونه تغییر در چارچوب های فکری و عقیدتی جامعه با فهم نشانه های زبانی مرتبط است. یکی از وجوه شایسته توجه در تغییر نظام عشق) و مشتقّات آن رخ داد؛ =) « حب » ارزشی جامعه صدر اسلام، تغییر بنیادینی است که در مفاهیم به طوری که در قرآن کریم، دایره معنایی این واژه با مفهوم مستفاد از آن در دوره جاهلی، تغییر اساسی یافت. در هنجارهای ادبی- اجتماعی جامعه جاهلی به محبوبه های شاعران و اَبطال و « حب » محور همنشینی واژه آثار مسکن و کاشانه و دیار آنها محدود می شد و مفاهیم والا و چالش برانگیز اعتقادی، مورد توجه و عنایت رنگ اعتقادی- اسلامی به خود « حب » نبود؛ اما در رهیافت های معناشناختی قرآن کریم، حوزه معنایی گرفت و نظام دلالی آن، از حب و عشق زمینی به حب الهی و محبت چندسویه متعالی خدا- انسان تغییر جهت داد؛ به طوری که قرن هاست محورها و حدود حب الهی محلّ بحث اندیشمندان و چه بسا تکوین نحله های خاص عقیدتی نیز بوده است. مقاله حاضر با عطف توجه به این موضوع مهم، تلاشی است جهت بررسی تحول معناشناختی واژه حب و مشتقّات آن در قرآن کریم.

بحث و تحقیق درباره محتوا و ساختارهای لفظی و معنوی قرآن کریم از نخستین رویکردهای علما و اندیشمندان مسلمان در تاریخ اسلام محسوب می‌شود؛ اهمیت این رویکردها تا بحدی است که درک زمینه‌ها و ویژگی‌های لفظی و بلاغی قرآن کریم را بستری برای فهم درست و صحیح اندیشه‌های وحیانی می‌دانند. محور همنشینی واژه «حب» در هنجارهای ادبی- اجتماعی جامعه جاهلی، منحصر به عرائس شعری، محبوبه‌های شاعران و ابطال، و آثار مسکن و کاشانه و دیار آنها محدود می‌شد و مفاهیم والا و چالش برانگیز اعتقادی، مدنظر نبود اما در رهیافت‌های معناشناختی قرآن کریم، حوزه معنایی «حب» رنگ اعتقادی اسلامی به خود گرفت و نظام دلالی آن، از حب و عشق زمینی، به حب الهی و محبت چندسویه و متعالی خدا انسان تغییر جهت داد. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد تغییر گفتمان جاهلی به اسلام و عرفان اسلامی، سبب شد بساطت و مادی گری عرب جاهلی، جای خود را به تأمل در حیات و هستی بدهد و انسان مسلمان، با تکیه بر تعلیمات اسلامی و تأکید بر اصالت تعابیر و معانی قرآنی، نگاه فرامادی خود را به موضوع حب و محبت نیز منعطف سازد چنانکه التذاذ صرف مادی در عصر جاهلی، در پرتو آموزه‌های قرآنی، به تعابیری همچون «ایثار»، «ود»، «صفای مودت»، «ترجیح دادن» و... تحول پیدا کرد.