جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نسبيت فرهنگي يكي از رايج ترين لوازم نسبيت گروي در معرفت شناسي شمرده مي شود. بر اساس نسبيت فرهنگي، ارزش يك عنصر فرهنگي تنها در زمينه فرهنگي خاص قابل درك است. سه تقرير عمده از نسبيت وجود دارد: نسبيت مفهومي، نسبيت اعتقادي و نسبيت ارزشي- هنجاري. با تكيه بر معرفت شناسي و انسان شناسي فطري مي توان به ارزيابي تقريرات نسبيت پرداخت. تقريرات نسبيت از مباني نادرست معرفت‏ شناختي در باب صدق نظير شكاكيت يا انسجام و... تغذيه مي شوند و به خطاي روش‏ شناختي مبني بر خَلط نگاه توصيفي جامعه شناختي با نگاه تحليلي فلسفي دچارند. با تكيه بر فطرت هم مي توان از نوعي مبناگروي معرفتي مبتني بر بديهيات در حوزه معرفت دفاع كرد كه تئوري مطابقت را ملاك صدق مي داند و از نوعي واقع‏ گرايي حمايت مي‏كند و هم مي توان از نوعي مبناگروي اخلاقي مبتني بر بديهيات در حوزه اخلاق دفاع نمود كه به شيوه معقولي مشتركات معرفتي- اخلاقي جوامع و فرهنگ‏ هاي گوناگون را توجيه و تبيين مي كند. تداوم تاريخي و گسترش جغرافيايي عناصر جهان‏ شمول فرهنگي چون حقيقت، معنويت، عدالت و آزادي فارغ از اشكال گوناگونش با محوريت فطرت انساني، زمينه وفاق و همبستگي جوامع بشري را ميسر ساخته، نسبيت فرهنگي را به چالش مي‏كشد.