جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: همه جا صحبت از زوال می شنویم، از جهانی که زمانی بهتر بود، شاید پنجاه سال پیش، شاید قرن ها پیش، اما مطمئناً قبل از اینکه مدرنیته ما را در مسیر مشکوک خود بکشاند. در حالی که برخی از لغزش فرهنگ غرب به سمت نسبی‌گرایی و نیهیلیسم ابراز تاسف می‌کنند و برخی دیگر این روند را به عنوان نوعی پیشرفت رهایی بخش تحسین می‌کنند، چارلز تیلور از ما می‌خواهد که با بحران‌های اخلاقی و سیاسی زمان خود روبرو شویم و از چالش‌های مدرنیته حداکثر استفاده را ببریم. بر اساس اکثر روایت‌ها، در مرکز ناراحتی مدرن، مفهوم اصالت، خودشکوفایی است که به نظر می‌رسد کل سنت ارزش‌های مشترک و تعهد اجتماعی را بی‌اثر می‌کند. اگرچه تیلور خطرات مرتبط با حرکت مدرنیته به سوی خودآگاهی را تشخیص می‌دهد، اما به سرعت دیگران آن را نادیده نمی‌گیرد. او خواستار توقف بدبینی فرهنگی است. تیلور در بحث درباره ایده‌ها و ایدئولوژی‌ها از فردریش نیچه تا گیل شیهی، از آلن بلوم تا میشل فوکو، خوب را از مضر در پرورش مدرن خود اصیل جدا می‌کند. او کل شبکه فکری و اخلاقی را بیان می کند که تلاش ما برای خودسازی را با انگیزه ما به سمت خودسازی پیوند می دهد، و نشان می دهد که چگونه چنین تلاش هایی باید در برابر مجموعه ای از قوانین موجود، یا شبکه ای از سنجش اخلاقی انجام شود. در مقابل این شبکه، مشغله های مدرن ما با بیان، حقوق، و ذهنیت اندیشه بشری خود را به عنوان دارایی نشان می دهد، نه بدهی. تیلور با نگاه کردن به قضاوت‌های ساده‌گرایانه و یک‌جانبه فرهنگ مدرن، با تمایز خوب و ارزشمند از خطرناک‌های اجتماعی و سیاسی، وعده عصر ما را بیان می‌کند. کتاب تقویت‌کننده و تحریک‌آمیز او به چالش مدرنیته گوش می‌دهد و همه ما را به پاسخگویی به آن فرا می‌خواند.

ترجمه ماشینی: این که می گوییم در عصر سکولار زندگی می کنیم به چه معناست؟ تقریباً همه موافقند که ما - حداقل در غرب - تا حد زیادی این کار را می کنیم. و واضح است که جایگاه دین در جوامع ما در چند قرن اخیر عمیقاً تغییر کرده است. چارلز تیلور در کتابی که برای زمان ما تعیین‌کننده خواهد بود، این پرسش را مطرح می‌کند که این تغییرات چه معنایی دارند - دقیقاً چه اتفاقی می‌افتد وقتی جامعه‌ای که در آن باور نکردن به خدا عملا غیرممکن است، تبدیل به جامعه‌ای می‌شود که در آن ایمان، حتی برای سرسخت ترین مؤمن، تنها یک امکان انسانی در میان دیگران است. تیلور که از دیرباز یکی از متفکران روشن‌فکر ما در مورد چنین پرسش‌هایی بود، دیدگاهی تاریخی ارائه می‌دهد. او توسعه آن جنبه‌هایی از مدرنیته را که ما سکولار می‌نامیم در «مسیحیت غربی» بررسی می‌کند. آنچه او توصیف می کند در واقع یک دگرگونی منفرد و مستمر نیست، بلکه مجموعه ای از انحرافات جدید است که در آن اشکال پیشین زندگی دینی منحل یا بی ثبات شده و اشکال جدیدی ایجاد شده است. همانطور که در اینجا می بینیم، جهان سکولار امروزی نه با فقدان دین - اگرچه در برخی جوامع اعتقادات و اعمال مذهبی به طور قابل توجهی کاهش یافته است - بلکه با افزایش مداوم گزینه های جدید، مذهبی، معنوی و ضد دینی مشخص می شود. که افراد و گروه ها برای معنا بخشیدن به زندگی خود و شکل دادن به آرزوهای معنوی خود از آن استفاده می کنند. معنای این برای جهان - از جمله اشکال جدید زندگی مذهبی جمعی که آن را تشویق می کند، با گرایش آنها به بسیج توده ای که خشونت را ایجاد می کند - چیزی است که چارلز تیلور در کتابی به موقع و بی زمان با آن دست و پنجه نرم می کند.

شمار کسانی که خود را بی‌اعتنا به خدا می‌دانند افزایش یافته است؛ در میان کسانی که هنوز در محدودۀ ادیان تاریخی و نهادینه مانده‌اند فاصلۀ میان عقیده و علم و نیز گزینشگری بیش‌تر شده است. بسیاری تغییر دین و مذهب داده‌اند و بسیاری تلفیق ادیان و مذاهب مختلف دست می‌زنند. طیف عقیده به چیزی ماورائی وسیع می‌شود، اما، در این طیف، دایرۀ عقیده به یک خدای مشخص انسانوار تنگ‌تر و دایرۀ عقیده به چیزی مانند نیرویی ناانساوار گشاده‌تر می‌شود؛ شیوه‌های دین‌ورزی مصروف به عصر جدید افزایش سریع می‌یابند. قطراتی که بر روی مرز میان انسانگرایی و معنویت پل می‌زنند، به سرعت افزایش می‌یابند؛ و اعمالی که معنویت و روان‌درمانی را به هم می‌پیوندند نیز افزایش سریع دارند. این مطالب تنوع دین را در عصر حاضر نشان می‌دهد. در این کتاب، مولف تحلیلی از جنبه‌های دینی جدید عرضه می‌کند. وی این تحلیل را با تصوری که جیمز از حقیقت ماهیت و ذات دین داشت، آغاز می‌کند و بر این تصور مبتنی می‌سازد و پاره‌ای از سخنان تفریحی و تدریجی وی را می‌پذیرد و پاره‌ای را رد و پاره‌ای را تکمیل و کوشش می‌کند تا جایگاه دین در عصر دنیوی‌اندیش امروز را بیان کند.

ترجمه ماشینی: چگونه افراد با هویت‌ها و هویت‌های مذهبی، قومی و زبانی مختلف می‌توانند بدون ارتکاب خشونت، تحمیل رنج یا ظلم به یکدیگر در کنار یکدیگر زندگی کنند؟ در این جلد، مشارکت‌کنندگان محدودیت‌های مدارا را بررسی می‌کنند و پیشنهاد می‌کنند فراتر از آن‌ها به احترام متقابل فکر کنیم. سلمان رشدی در مورد فرهنگ صوفی-هندویی کشمیر که زمانی بردبار بود، تأمل می کند. ایرا کاتزنلسون با تاریخ فکری مدارا به عنوان یک نهاد لایه ای در غرب دنبال می کند. چارلز تیلور رویکرد جدیدی به سکولاریسم در جهان چندفرهنگی ما ارائه می‌کند و آکیل بیلگرامی با ارائه زمینه و احتیاط به این رویکرد پاسخ می‌دهد. نادیا اوربیناتی به بررسی این موضوع می پردازد که چرا آرمان اومانیستی سیسرو از کنکورد در پاسخ به اختلافات مذهبی مورد استفاده قرار نگرفت. این جلد با رد این ادعا به پایان می رسد که مدارا در غرب ابداع شده است. راجیو بهارگاوا در مورد هند آسوکا می نویسد و کارن بارکی مدارا را در امپراتوری عثمانی و هابسبورگ بررسی می کند. سودیپتا کویراج به بررسی تسهیلات و درگیری ها در هند می پردازد و آلفرد استپان بر کمک به مدارا و سکولاریسم های دموکراتیک متعدد در کشورهایی با اکثریت مسلمان مانند اندونزی و سنگال تاکید می کند.