جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شرح مزجي مختصري است بر بخش توحيد رساله ابن رسلان كه بر پايه هاي اهل كشف و شهود نگاشته شده و پايه هاي عقلي را صحيح نمي داند. (سيد احمد اشكوري) شرح، تاليف زكرياي انصاري (محمد بن احمد) است كه اهل مصر بوده، چندي قضاوت ميكرده و سرانجام نابينا گرديده است. وي تاليفات متنوعي در اصول و نحو و صرف و حديث دارد و در 925-هـ در گذشته است. رساله رسلانيه تاليف عارف معروف شيخ رسلان دمشقي است درباره توحيد و معرفت حق بروش اهل ذوق و عرفان شامل بياني بطور اشاره و رمز درباره اسرار شريعت و حقيقت و طريقت. اين رساله مفصل ترين رسائل در مورد بحث است. (عبد الحسين حائري) شرح علي رسالة رسلان بن يعقوب الدمشقي في التوحيد. فرغ منه الشارح سنة 898هـ /1492م (اسامة ناصر النقشبندي) آغاز كتاب: الحمدلله الذي تفرد بالوحدانية و تعزز بالنعوت الربانية ... و بعد فان علم التوحيد من أشرف العلوم بل أشرفها انجام كتاب: تشهد ما من الله تعالي به عليك من النعم و الجود [مرعشي 21/317؛ كتابخانه ملك 5/225؛ الاوقاف العامة الموصلي 3/173؛ مجلس شورا1/32/9 و 44/242]

«ایساغوجی» نوشته زکریا بن محمد بن احمد زکریای انصاری، کتابی از فرفوریوس است که در آن از جنس، فصل، نوع، خاصه و عرض به عنوان پنج محمول کلی سخن می گوید که به رأی او برای شناخت آموزه های تعریف، تقسیم و اثبات ضروری هستند. این پنج مفهوم کلی در سده های میانه و در جهان اسلام با نام هایی چون آوا های پنچ گانه، پنج آوا، الاصوات الخمسه، واژگان پنج گانه، کلی های پنج گانه، پنج کلی و الکلیات الخمسه شناخته شده است. این کتاب مجموعه ای است از مطالب برگرفته از جایگاه های ارسطو. فرفوریوس در پیشگفتار کتاب می گوید که چون شناخت کلی های پنج گانه برای فهم مقولات، تعریف، تقسیم و اثبات ضروری و یا سودمند است خواهد کوشید تا آنچه را که استادان کهن درباره این پنج کلی می گویند به کوتاهی و به شیوه یک درآمد باز گوید. اثیرالدین ابهری شرحی بر این کتاب نگاشته است که موضوع کتاب در دست است و به رسالة الاثیریة فی‌ المنطق‌ نیز شهرت دارد. بیشتر اهمیت این کتاب چنان که از نامش بر می آید عنوان مدخل یا مقدمه ای دارد که بر کتاب مقولات ارسطو نوشته شده است که در سراسر قرون وسطی سرنوشت شگفت انگیزی داشته است. هدف ایساغوجی بحث درباره کلیات خمس (جنس، نوع، فصل، خاصه و عرض عام) است که در نظریات ارسطو نقش مهمی دارند و در آثار این حکیم اشاره های مختصری به آنها شده است.