جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هزاره سوم، دوره‌اي از سکونت بشر بر روي زمين است که براي نخستين بار در تاريخ، اکثريت جمعيت جهان شهرنشين هستند و آنچه قطعي است، شهرها در آينده به دليل ايجاد تنش‌هاي زيست محيطي با چالش‌هاي متعددي مواجه خواهند بود. نتايج به دست آمده نشان می‌دهد که حکمراني زيست محيطي هر چند براي اجراي سياست‌هاي توسعه شهري پايدار يک شرط ضروري است، امّا قادر به مهار خودبيني و خودخواهي انسان، علّتِ حقيقي بروز مشکلات زيست‌محيطي، نيست. اگر سناريوهاي «شهر خبيث» و «پراکندگي شهري»، به ترتيب وضعيت بدترين و بد را براي آينده شهرها ترسيم می‌کنند، سناريوهاي «بدل شهر پايدار» و «شهر پايدار» گذار از وضعيت‌هاي بدترين و بد را در جهت رسيدن به وضعيت خوب فراهم می‌سازد تا رسيدن به وضعيت خوب‌ترين (شهر طيّب). با تأکيد بر حکمراني، قصد و انگيزه از رفتار اخلاقي با طبيعت به اهدافي محدود می‌شود که نمی‌تواند در افراد تحرک لازم را براي انجام فعل اخلاقي ايجاد کند. عمل اخلاقي با طبيعت، عملي که معطوف به خير آدمي شود، به طور همزمان، علاوه بر نظام به هم پيوسته و بسيار يکپارچه از قوانين رسمي و غيررسمي، نظام‌هاي قانون‌گذاري و شبکه بازيگران در تمام سطوح جامعه بشري (از سطح محلي تا جهاني)، همچنين به تغيير در نگرش انسان و آگاهي او از اينکه، «خداوند بر همه چيز محيط است»، وابسته است.