جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مؤلف كه از مردم شيعه قرن اخير ايران است در اين كتاب پنج اصل دين: توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد را بهمين ترتيب (بدون عنوان خاص) ياد كرده و هر يك را به اجمال توضيحي داده و هر اصل را با يك سطر دعا و يا صلوات پايان داده و به ابيات حافظ و مولوي و برخي از آيات و روايات استناد جسته ابياتي نيز بدون تصريح به نام سراينده آورده از جمله اين بيت: دل درين دهر مبنديد كه بي بنياد است سخن از عمر مگوييد كه او بر باد است صد سفره دشمن فكند طالب مقصود شايد كه يكي دوست بيايد چنانست شيوه استدلال بر مطالب تحقيقي نيست و بيشتر خطاب است و در اصل سوم (نبوت) به احكام و قوانين استوار دين اسلام، استناد جسته و براي مثال چند حكم شرعي مختلف را با علل و مصالح آن ياد كرده و در مسئله نبوت و امامت به مصائب اهل بيت نيز اشاره كرده و چنين استنباط ميشود كه از اهل منبر و وعظ بوده و از فلاسفه دل خوشي نداشته. در جايي از مسئله معاد ميگويد: «بدانكه حكما را در انظار خلق عزت و اعتبار ديگر است ... كه هر قدر خلافش ظاهر و مبرهن باشد و محسوس بشود كه اين قول لغو و بيهوده است. هيچكس او را رد نكند و هر كه در رد آن قول اشاره نمايد در محضر عامه او را مقداري نباشد» . در اواسط مسئله نبوت، تاريخ نوشتن كتاب را 1280- ياد ميكند. رساله ايست بفارسي از وزير دفتر چنانكه در نسخه ما آمده است. (محمد تقي دانش پژوه) کتابي است نسبتاً مختصر در اصول عقايد مذهب اماميه (5 اصل) که در آن به آيات و روايات ائمه (ع) استناد شده است. آغاز كتاب: بسمله و به نستعين الحمدلله الذي جعلنا من المتمسكين بولاية اميرالمؤمنين و الصلو‌ة و السلام علي من ارسله بالهدي ... اما بعد بايد دانست كه احب اشياء در نزد خداوند ايمان و اقرار بتوحيد او جل شانه است و مبغوض تر از شرك و كفر هيچ امر و عملي نيست ... انجام كتاب: و معادنا اليك و ذهابنا اياك و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين [مجلس شورا 10/834؛ فهرست سپهسالار 5/24؛ فهرستواره منزوي 9/103]