جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پایان نامه حاضر، محدودیت معرفت به خداوند را در آیات و روایات مورد بررسی قرار می‌دهد. معرفت خداوند برترین معارف و مهم‌ترین معرفتی است که نتایج بسیاری را در پی دارد، از جمله آنکه: انسان بواسطۀ آن به معرفت پیامبر و حجت خداوند نائل می‌شود. با وجود این، شناخت انسان نسبت به خداوند محدود است، زیرا خداوند علت است و انسان معلول و لازمۀ معرفت یافتن عالم به معلوم احاطه است؛ در حالی که معلول هرگزتوان احاطۀ کامل بر علت خویش را ندارد؛ در نتیجه علم او نیز کامل نخواهد بود، بلکه می‌تواند با معرفت به خویش و صفاتش و رفع نقص آنها، به معرفت نسبی پروردگار نائل آید. در مورد میزان محدودیت معرفت به خداوند دو دیدگاه کلی وجود دارد: محدودیت کامل،که منجر به عدم شناخت خداوند و تعطیل معرفت می‌باشد و محدودیت نسبی؛که میزانی از شناخت را برای انسان قائل است اما شناخت کامل و همه جانبه را رد می‌کند. نظریۀ تعطیل و توصیف ناپذیری از جمله دیدگاه‌هایی است که در این رابطه محدودیت کامل رامی‌پذیرند، این نظریات به شدت مورد انتقاد بوده وادعای آنها قابل پذیرش نمی‌باشد. پژوهش حاضرمعرفت خداوند را ممکن می‌داند، اما در این رابطه در پی اثبات محدودیت نسبی است. معرفت عقلی، قلبی، فطرت، شناختِ خود و شناخت آیات و دلائل، از جمله راه‌های معرفت خداوند می‌باشند،که این راه‌ها تنها ما را در شناخت وجه ذات و صفات خداوند، یاری می‌رسانند، زیرا کنه ذات و صفات خداوند برای انسان غیر قابل شناخت است. در این پایان نامه پس از بررسی دیدگاه‌های مختلف در رابطه با محدودیت معرفت به خداوند، به این نتیجه می‌رسیم که ادعای اهل تعطیل و تفکیک مبنی بر اینکه: عقل انسان راهی به معرفت دینی ندارد، باطل است. بلکه عقل انسان توانایی معرفت خداوند را در حدّ طاقت بشر داراست. بنابراین نظریات عدم امکان معرفت به خداوند را رد می-کنیم اما به معرفت کامل نیز قائل نمی‌باشیم.

پژوهش حاضر به بررسي جايگاه "نقد انديشه" در تعاليم ديني " اسلام" مي‌پردازد. هدف از اين پژوهش، شناخت و بررسي آيات و رواياتي است كه به سه پرسش مهم، ضرورت نقد و ارزيابي انديشه از ديدگاه اسلام، روش‌هاي پرورش قوه‌ي نقادي، و موانع نقادي انديشه مي‌پردازد. در اين پژوهش با نگاهي به تاريخچه‌ي نقادي در زندگي انسان و تاريخچه‌ی نقادي در غرب و اسلام، به سه پرسش فوق پاسخ داده شده است. مطالعات بدست آمده حاكي از آن است که طبق تعاليم دين اسلام، پرورش قوه‌ي نقادي اهميت ويژه‌اي دارد بطوري كه در دستورات و در عمل بزرگان ديني و مراکز تعلیم و تربیت رواج داشته است و علمای دینی در حوزه‌ی تربیت عقلانی, ازضرورت آن سخن بسیار گفته‌اند و روش-هاي پرورش "نقادي انديشه" مباحثه، مناظره، پرسشگری و ارائه‌ی الگو بوده و عوامل مؤثر بر رشد آن نظیر تفکر، علم، تزکیه‌نفس، مشورت و شرح‌صدرمي‌باشد كه قدرت تجزيه وتحليل مباحث علمي و بالتبع توانايي نقد انديشه را بالا مي برد كه با عنايت به آنها مي توان دستورالعمل‌هايي براي رشد انسان نقاد بدست آورد. در اين پژوهش به موانع نقد انديشه نظير هوای‌نفس، تقليد كور‌كورانه، پیروی ازظن وگمان، ضعف علم، دلبستگی‌ها، ضعف توجه وبه موانع جسمی نيز اشاره شدهاست. همچنين بنا به ضرورت، به مباحث عقل و تربیت ‌عقلانی از آنجا که منشاء توانایی نقد می-باشد نیز اشاره شده است.