چکیده :
تربیت از ابتدای زندگی مسئله مهمی است ,آنچنان که والدین وقت و هزینه های زیادی را برای این کار اختصاص میدهند تا فرزندان از همان کودکی تربیت های لازم را کسب وبرای جامعه مفید باشند.امروزه با پیشرفت علم,بچه ها علاوه بر تربیت هایی که والدین تدارک دیده اند کتب تربیتی دیگر راهم مطالعه و به دنبال بهترین آنها هستند. در این بین,امروزه علاقه نوجوانان به مطالعه اناجیل به بیشترین حد خود رسیده است.شایداز مواردی که باعث این علاقه شده تبلیغات به روز از این دین و از طرف دیگر کمکاری و گاهی اشتباهات غیرقابل جبران برخی مبلغان دین اسلام است. در این پژوهش,بررسی تطبیقی صورت گرفته یعنی قراراست به فرزندان عزیزمان به با روش علمی-پژوهشی و کتابخانه ای علم لازم را بدهیم تا خودشان مقایسه کنند کدام دین مسائل زندگی امروزی را بهتر پاسخ میدهد.دراین صورت فرزندانی را خواهیم داشت که تربیت درست را فراگیرند و در دوراهی های زندگی,راه درست را اتخاذ کنند.اگر این مسئله حل نشود به زودی شاهد فرزندانی مسیحی خواهیم بود که والدین آنها مسلمان هستند و در کشاکش مشکلات نمیتوانند یکدیگر را قانع کنند. همچنین دوسوره را در این پژوهش انتخاب کردیم: _سوره مبارکه یوسف چون از طریق رسانه,آشنایی اجمالی با این پیامبر داریم و نکات تربیتی آن هم به روز است. _سوره مبارکه لقمان چون نکات تربیتی بسیار زیبایی را به فرزند خود ارائه میدهد که گویی تماما برای جامعه امروز تبیین شده است. از بین تفاسیر متعدد, دو تفسیر نمونه و نور را انتخاب کردیم چراکه هردو تفسیر,روان و گویا و برای همه اقشار جامعه قابل فهم هستند. از طرف دیگر از بین اناجیل اربعه,انجیل متا را انتخاب کردیم چون تقریبا اتفاق نظر وجود دارد که اولین انجیلی است که نگاشته شده دربین سالهای 37تا63میلادی.همچنین در این انجیل رویدادها و مثلهایی نقل شده که در دیگر اناجیل نیست(علی الشیخ, تولدی نو{سفرمن از مسیحیت به اسلام},34,1387) تعاریف و اصطلاحات: تربیت: قسمت اعظم تربیت,ساختن انسان است و اکثر اخلاقیات آدمی ساختنی هستند و اموری نیست که ریشه اش در وجود شخص باشد مثل شجاعت.سنین کودکی زمان مناسبی برای تربیت انسانها است در این خلال باید توجه داشت که آدمی همواره قابل تغییر است ولی تربیت بعد از این سنین کار دشواری خواهد بود همانطور که سعدی میفرماید:«هرکه در خُردی اش ادب نکنند/دربزرگی ادب از او برخواست/چوب تر را چنان که خواهی پیچ/نشود خشک چون به آتش راست»(مرتضی مطهری,تعلیم و تربیت در اسلام,1367 ,16و57) مقام معظم رهبری درباره تربیت میفرماید:«تربیت در دوران کودکی و سپس جوانی از اهمیت بالایی برخوردار است و این وظیفه ی والدین را در خانواده و وظیفه ی مربیان و معلمان را در فضای آموزشی سنگین تر میکند.»(خدیجه و مرتضی بنده الهی,مقاله تبیین و تربیت از منظر امام خمینی و مقام معظم رهبری,1402) دوراه برای تعلیم وجود دارد یکی راه دل و دیگری راه گوش است.اگر کسی بوی بد گناه را استشمام نمیکند یعنی آموزش و تربیت او صرفا در محدوده گوش بوده و به دل نفوذ نکرده و این کار معلم است که خودش را طوری تربیت کند که دانش آموزان با دیدن او در طول سال تحصیلی رشد کرده و از انجام گناه بیزار شوند.(آیت الله جوادی آملی,سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی) مضمون بسیاری از روایات چنین است:بگذارید کودک تا شش یا هفت سالگی بازی کند سپس به تعلیم و تربیت او همت گمارده و خواندن,نوشتن,قرآن,نماز,حلال و حرام ومعارف دینی را به او بیاموزید و چون به سن نه سالگی رسید اهتمام و تاکید بیشتری مخصوصا برای نماز داشته باشید.همچنین فرزندانتان را با احادیث و سخنان ما آشنا سازید قبل از آنکه مرجئه(فرقه ای منحرف از اسلام)از شما پیشی گرفته و آنان را گمراه کنند.(محمدبن حسن حرعاملی,وسائل الشیعه,4 ,18؛همان,21, 473؛همان,21 ,478)