جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
مرتب سازی بر اساس و به صورت وتعداد نمایش فرارداده در صفحه باشد جستجو
  • تعداد رکورد ها : 2
ترانه های طبری امیر پازواری و اشعار هجایی ایرانی
نویسنده:
ابوالقاسم اسماعیل پور
نوع منبع :
مقاله , کتابخانه عمومی
منابع دیجیتالی :
وضعیت نشر :
تهران: دانشگاه شهید بهشتی,
چکیده :
ترانه های طبری در زمره میراث ادبی و فولکوریک ایرانی است. در این مقاله، ترانه ها و اشعار امیر پازواری، شاعر بومی سرای خطه طبرستان (مازندران) و اشعار هجایی – تکیه ای ایرانی میانه (پارتی و فارسی میانه) مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته است. طی این پژوهش، مشخص گردید که ترانه های طبری دنباله سنت شعری فهلویات قدیم بوده است؛ سنتی که خود بازمانده سنت گوسانی با خنیاگری ایران در دوره میانه (دوران اشکانی و ساسانی) است. زبان طبری بازمانده زبان های ایرانی میانه، یعنی پارتی یا پهلوی اشکانی و فارسی میانه دوره ساسانی است. از نظرگانه ریشه ای شناسی، صرف و نحو و کاربرد واژگانی، گویش های شرق مازندران، بیشتر خصوصیات پهلوی اشکانی و گویش های غرب مازندران، عمدتا، ویژگی های فارسی میانه دوره ساسانی را نشان می دهد؛ هر چند با گذشت زمان، خصوصیات هر دو گویش با هم آمیخته شده است. از این رو ترانه های امیر پازواری گونه تحول یافته ترانه های پارتی و فارسی میانه از نمونه های متاخر فهلویات قدیم به شمار می رود. در این پژوهش، نظریات ایران شناسان بلند پایه ای چون دکتر خانلری، هنینگ، بویس و لازا در باب هجایی بودن شعر ایرانی دوره میانه بررسی شده است.
صفحات :
از صفحه 99 تا 112
حماسه و هیاهو (شیوه انتقال حماسه ها درمقایسه سازه شناختی سمک عیار، ابومسلم نامه و شاهنامه فردوسی)
نویسنده:
حسن آبادی محمود
نوع منبع :
کتابخانه عمومی , مطالعه تطبیقی , نمایه مقاله
چکیده :
سنت دیرینه، غنی و مردمی قصه گویی شفاهی توسط قصه گویان نزد همه هندو اروپاییان بویژه اقوام آریایی ساکن فلات ایران و شرق ایران، خراسان بزرگ، رواج بسیار داشته و افسانه ها و اساطیر کهن و نیز بسیاری از اخبار حوادث تاریخی را حفظ و منتقل کرده است. در این مقاله،ضمن بررسی تاریخی این سنت، نشان داده می شود که بسیاری از آثار داستانی دوره اسلامی از رهگذر همین سنت شفاهی پدید آمده است. قسمتهای بسیاری از شاهنامه، سمک عیار و نیز ابومسلم نامه به وسیله راویان و به صورت شفاهی روایت شده است. مقایسه سازه شناختی شاهنامه، سمک عیار و ابومسلم نامه ،که در این جستار بتفصیل بدان پرداخته شده است، نه تنها این نظریه را اثبات می کند بلکه آشکار می سازد که به دلیل داشتن عناصر، بنمایه ها و سازه های حماسی بسیار، سمک عیار،حماسه است نه افسانه و ابومسلم نامه هم بیشتر،حماسه ای ملی است تا حماسه ای تاریخی. سرانجام نشان داده شده است که پس از شاهنامه فردوسی، این سنت و آثار موجود درآن اولا به انگیزه هایی غیر از میهن پرستی مثل سرگرمی و کسب در آمد، انتقال و استمرار یافت و دو دیگر که بشدت دچار تنزل محتوا، عامیانگی و . . . شد. در نتیجه مسیراین آثار از ادبیات رسمی جدا و مخاطبش عوض شد و سازه هایی غیرحماسی بدان راه یافت بویژه که هیچ کسی همچون فردوسی بزرگ از لوازم وضروریات، بایدها و نبایدها و در یک کلام ،روح حماسه آگاهی نداشت.
صفحات :
از صفحه 19 تا 58
  • تعداد رکورد ها : 2