جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع‌ عرف‌ و جایگاه‌ آن‌ در استنباط‌ احکام‌ شرعی، از مهم‌ترین‌ مباحث‌ عصر حاضر محسوب‌ می‌شود. این‌ اهمیت‌ از جهات‌ ذیل‌ است:عرف، از موضوعاتی‌ است‌ که‌ در رسانه‌های‌ عمومی‌ از قبیل‌ مطبوعات، مورد بحث‌ و مناقشه‌ بوده‌ و در مورد جایگاه‌ آن‌ در قانونگذاری، بعضی‌ از نظرات‌ افراطی‌ مطرح‌ شده‌ است. چنانکه‌ برخی‌ بر این‌ نظرند که‌ چون‌ عرف‌ بر حسب‌ گذشت‌ زمان‌ تغییر می‌یابد، پس‌ لازم‌ است‌ قوانین‌ اسلامی‌ هم‌ دستخوش‌ تغییر و دگرگونی‌ شود تا تناسب‌ و هماهنگی‌ آن‌ با عرفیات‌ زمان‌ حفظ‌ شده‌ و از متروک‌ شدن‌ و انزوای‌ آن‌ جلوگیری‌ شود. مرحوم‌ امام‌ خمینی(ره) نیز در این‌ زمینه‌ می‌فرماید:از جمله‌ شرایط‌ اجتهاد، اُنس‌ به‌ محاورات‌ عرفی‌ و فهم‌ موضوعات‌ عرفی‌ است؛ همان‌ عرفی‌ که‌ محاورات‌ قرآن‌ و سنت‌ بر طبق‌ آن‌ صورت‌ گرفته‌ است. شرط‌ اجتهاد، دوری‌ جستن‌ از خلط‌ دقایق‌ علوم‌ عقلی‌ با معانی‌ عرفی‌ عادی‌ است. چه‌ بسیار مواردی‌ که‌ در این‌ زمینه‌ خطا صورت‌ می‌گیرد، چنانکه‌ برای‌ برخی‌ از مشغول‌ دلان‌ دقایق‌ علوم‌ - حتی‌ اصول‌ فقه‌ به‌ معنای‌ امروزی‌ آن‌ - این‌ مشکل‌ زیاد پیش‌ می‌آید که‌ معانی‌ عرفی‌ بازاری‌ و رایج‌ میان‌ اهل‌ لغت‌ را که‌ بنای‌ قرآن‌ و سنت‌ بر آن‌ است، با دقتهایی‌ که‌ خارج‌ از فهم‌ عرف‌ می‌باشد به‌ هم‌ می‌آمیزند. عرف‌ در لغت‌ در معانی‌ مختلفی‌ استعمال‌ شده‌ است:پیاپی‌ بودن‌ شی، به‌ گونه‌ای‌ که‌ اجزای‌ آن‌ متصل‌ به‌ یکدیگر باشد، چیزی‌ که‌ مرتفع‌ باشد،ضد‌ نُکر و به‌ معنی‌ معروف، و معروف‌ به‌ معنای‌ شناخته‌ شده، و چهره‌ انسان‌ که‌ به‌ آن‌ شناخته‌ می‌شود. کاربرد عرف‌ در استنباط.درموردی‌ که‌ نص‌ شرعی‌ موجود نیست‌ و حکم‌ شرعی‌ از عرف، کشف‌ می‌شود. البته‌ این‌ کشف‌ در صورتی‌ معتبر است‌ که‌ ثابت‌ شود عرف‌ از عرف های‌ عامی‌ است‌ که‌ به‌ زمان‌ و مکان‌ خاصی‌ مربوط‌ نمی‌شود، تا با این‌ عدم‌ محدودیت‌ زمانی‌ و مکانی‌ بتوانیم‌ به‌ عصر معصوم‌ (ع) برسیم‌ و تقریر معصوم‌ (ع) را دارا باشیم‌ و عرف‌ مذکور، سنت‌ تقریری‌ شود. سیره‌ متشرعه‌ و نیز بنای عقلا از جمله‌ این‌ موارد است. صحت‌ بیع‌ معاطاتی: امام‌ خمینی‌ (ره) در این‌ زمینه‌ می‌فرماید: روش‌ مستمر عقلا از ابتدای‌ پیدایش‌ تمدن‌ و نیاز به‌ مبادلات‌ تا زمان‌ حاضر، دلالت‌ بر صحت‌ بیع‌ معاطاتی‌ می‌کند، بلکه‌ ظاهراً‌ بیع‌ معاطاتی‌ زماناً‌ مقدم‌ بر بیع‌ عقدی‌ و از جهت‌ قلمرو، وسیع‌تر از آن‌ بوده‌ است. در زمان‌ پیامبر (ص) هم‌ این‌ نوع‌ معامله‌ رایج‌ بوده‌ و اگر این‌ روش‌ نزد شارع‌ صحیح‌ نمی‌بود و افاده‌ ملکیت‌ نمی‌کرد، از این‌ روش‌ منع‌ می‌نمود، و در این‌ صورت، در میان‌ مردم‌ شیوع‌ پیدا می‌کرد.جایز بودن‌ وضو و شرب‌ از نهرهای‌ بزرگ‌ و نماز خواندن‌ در اراضی‌ وسیع، ولو این که‌ انسان‌ علم‌ به‌ رضایت‌ مالکین‌ آن ها نداشته‌ باشد. مرحوم‌ آیت‌ا خویی‌ در این‌ زمینه‌ می‌فرماید: عمده‌ دلیل‌ در این‌ مورد، روش‌ مستمر قطعی‌ عقلاست‌ که‌ در اراضی‌ وسیع، تصرفاتی‌ از قبیل‌ استراحت‌ و نمازخواندن‌ انجام‌ می‌دهند و شارع‌ هم‌ منعی‌ از این‌ روش‌ ننموده‌ است. شرح بحث در این قسمت به ذکر نمونه ای از موضوع اصلی پایان نامه و نحوه تحلیل و تطبیق آن می پردازیم: 1-پاک شدن آب نجس به وسیله آب کر دیدگاه امام خمینی (ره): آب نجس با زایل شدن تغییر آن پاک می شود، خواه زوال نجاست خود به خود باشد یا به واسطه تغییر خارجی باشد. به شرط این که آب جاری باشد یعنی از زمین با تمام اقسام آن بجوشد. طبق نظر مشهور آب چاه، حکم آب جاری را ندارد و شرط جاری بودن آب، دائمی بودن جریان آن است. حکم آب جاری مانند بقیه اقسام آب است که به محض برخورد با نجاست چنان چه آب کم باشد نجس می شود و روایت نیز این نظریه را تأیید می کند. آب جاری مانند آب غیرجاری است از این جهت که از بین رفتن تغییر آب مطلقاً موجب پاک شدن آن نمی شود. آب غیرجاری در صورتی پاک می شود که با آب کر برخورد کند و فرقی نمی کند که این برخورد پس از زوال تغییر آب نجس باشد یا هم زمان با برخورد این تغییر صورت گیرد. هرچند ممکن است اطلاق عبارت معنایی غیراز معنای مذکور را شامل شود یعنی منظور این باشد که آب نجس پاک می شود زمانی که تغییرآن زایل شود و با آب کر برخورد کند هرچند این برخورد قبل از زوال تغییر باشد. آن چه گفته شد درباره آب جاری هم صادق است چنان چه آب جاری قلیل را به محض برخورد با نجاست، نجس بدانیم. اگر صفات سه گانه مقداری از آب تغییر کند و بقیه آب کر باشد با زایل شدن تغییر، آب نجس شده هم پاک می شود. این صورت مانند صورتی است که با آب جاری برخورد کند. هم چنین در پاک شدن آب لازم نیست برخورد آب نجس با آب کر از منظر عرف یک دفعه صورت گیرد همان گونه که نظر مشهور فقهای متأخر نیز همین است. لذا صرف برخورد با آب کر کافی است و مهم نیست که به چه شکلی صورت گیرد زیرا به محض برخورد، این دو آب تبدیل به یک آب می شود. تحلیل دیدگاه امام خمینی (ره): عده ای از فقها معتقدند که برای پاک شدن آب نجس به وسیله آب کر، باید آب کر را به صورت یک دفعه بر روی آب نجس ریخت و منظور از یک دفعه این است که از نظر عرف، آب کر به روی آب نجس یک باره ریخته شود چون که اگر آب کر به صورت مقطعی و چندباره به روی آب نجس ریخته شود کفایت نمی کند و با هر دفعه برخورد دو آب با یکدیگر، آب ریخته شده نیز نجس می گردد. پس باید آب را از نظر عرف به صورت یک دفعه بر روی آب نجس بریزد یعنی وقتی که عرف مردم آن صحنه را می نگرند بگویند که آن شخص آب را به صورت یک دفعه بر روی آب نجس ریخت. (فاضل هندی، کشف اللثام، ج1، ص315). از نظر عقلی این که گفته شود آب کر به صورت یک دفعه به روی آب نجس ریخته شود امکان پذیر نیست چون که از نظر عقل این که تمام آن آب کر در یک زمان واحد به آن آب نجس برخورد کند ممکن نخواهد بود پس باید گفت که منظور از برخورد یک دفعه، برخورد عرفی است و آب نجس زمانی به واسطه ملاقات با آب کر پاک می شود که بعد از آن به هر دو اطلاق آب واحد شود نه آن

يكى از آثار ماندگار حضرت امام خمينى قدس سرّه كتاب شريف تحریر الوسیله است. اين اثر گرانقدر گذشته از ويژگى‌هاى منحصر به فرد مؤلف آن، از امتيازات متعددى برخوردار است كه در كمتر كتاب فتوايى مى‌توان از آن سراغ گرفت. دربرداشتن عمده ابواب فقهى مورد نياز، به همراه مباحث نوين فقهى و دورى از فروعات نادر را مى‌توان از مهمترين خصوصيات آن بر شمرد. تحریر الوسیله بر خلاف برخى از آثار فتوايى موجود، پيشينه‌اى ريشه‌دار در فقه شيعه دارد و به واسطه «وسيلة النجاة» فقيه نامدار سيد أبو الحسن اصفهانى به «ذخيرة الصالحين» و «عروة الوثقاى» مرحوم فقيه يزدى و «نجاة العباد» صاحب جواهر رحمهم الله نسب رسانده و بسيارى از نكات دقيق و نضج‌يافته اين آثار را در خود جاى داده است. با توجه به نكات ذكر شده و از آنجا كه تحرير الوسيله در ابتدا به صورت حاشيه بر وسيلة النجاة تأليف شده و سپس اين حواشى توسط حضرت مؤلف قدس سرّه در متن وسيله داخل شده و با اضافاتى به صورت موجود درآمده است ويژگى ديگرى را به آن افزوده است كه همگى دست به دست هم داده و ترجمه دقيق آن را با دشوارى‌هايى فراتر از ترجمه يك متن عربى عادى در آورده است.

ھر فردى، عضوى از جامعه انسانى است. از اين رو لازم است بداند كه با طبقات و اقشار مختلف مردم چگونه برخورد كند، چه كسانى را به دوستى بگیرد، با چه افرادى در رفت و آمد باشد، وظیفهاش نسبت به افراد صالح و اشخاص فاسق و خويشاوندان لاابالى چیست؛ در مقابل جناحھا و جريانھاى سیاسى چه موضعى مشخص كرده و از آنان خواسته « تولّى و تبرّى » و « ولايت و برائت » اتّخاذ كند و قرآن براى تنظیم روابط اجتماعى و سیاسى پیروان خود، يك اصل كلّى را تحت عنوان است تا اين اصل را پايه و محور عملى خود قرار دھند. پس تولّى و تبرّى چه در بُعد سیاسى، چه در بُعد اخلاقى و چه در ابعاد ديگر براى يك مسلمان، در درجه اوّل اھمیّت قرار دارد و به منزله چراغى است كه در تاريكى مسیرش را روشن مىسازد و يا ھمچون قطبنماى كشتى است كه جھت حركتِ آن را مشخص مىكند. مسلمانان بدون رعايت اصل تولّى و تبرّى ممكن است در ھر زمان به كورانھاى سیاسى و گردابھاى خطرناك اخلاق گرفتار آيند، ولى با ھمه اھمیّتى كه اصل تولّى و تبرّى دارد، تاكنون تحقیقات فراخور در اين زمینه انجام نگرفته و آثار قلمى منتشر شده نیز بسیار اندك است. اسف انگیزتر اينكه اين موضوع در فقه اسلامى ھم جايگاه خاصّ و شايسته خود را پیدا نكرده، به صورت مدوّن و مستقل در نیامده و تنھا مسائل مربوط به آن در برخى از ابواب فقه به طور پراكنده، ناھمگون و گذرا مطرح شده است. از اين رو ما بر آن شديم كه مباحث مربوط به تولى و تبرى رادر قالب 8 درس ارائه كنیم. در اين درسھا ابتدا مفھوم تولى و تبرى را شرح دادهايم و سپس ولايت تدبیر و سرپرستى و ولاى محبت را بررسى كردهايم. حدّ و مرز تبرى و فلسفه آن، ھمچنین شیوهھاى برائت و تولى و تبرى در سیاست خارجى از ديگر مباحث اين سلسله درسھاست. امید است توانسته باشیم قدمى كوچك در راه احیاى معارف اسلامى برداريم. پژوھشكده تحقیقات اسلامى

در طول تاريخ، هرگاه مؤمنان و موحدان به رهبرى پيامبران و اولياى صالح بسيج شده‌اند، توانسته‌اند حاكميت مستضعفان صالح را محقق سازند. گاهى گرچه قيام آنان قرين توفيق نبوده است، ولى پرچم مبارزه را برافراشته و به اهتزاز درآورده است. واقعه عاشورا، بزرگترين و با شكوهترين قيام مؤمنين در همه تاريخ، گرچه در نگاه ظاهرى قرين توفيق نشد، ولى مبدل به نمونه‌اى كامل براى مبارزات ظلم‌ستيز گشت و پرچم مبارزه را برافراشته نگه داشت. نقش عوام و خواص در نهضت انتظار از مسائل مهمى است كه اين متن بدان پرداخته است. ديندارى در عصر حاضر، حكومت واحد جهانى و ايده جهانى‌سازى و حاكميت دينى از ديگر موضوعات مهم اين كتاب است. اميد است بسيجيان منتظر با مطالعه اين متن در پى‌گيرى وظايف انقلابى خود مصمّم‌تر شوند و با بينشى ژرف‌تر و ايمانى استوارتر، فَرَج مهدى موعود (عج) را انتظار كشند و زمينه‌هاى ظهور آن عزيز از ديده پنهان را فراهم سازند.

اخلاق (۱): آداب اسلامی: درسنامه اخلاق برای طلاب پایه اول بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله ربّ العالمین، والصلاه والسلام علی سیّدنا ونبیّنا محمّد وآله الطاهرین هدف اسلام سر و سامان دادن به جمیع جهات زندگی انسان است. از این رو، این مکتب حیات بخش در هر مسأله ای از مسائل زندگی آدابی را مطرح کرده است. اسلام آمده است که جامعه ای مؤدّب و انسانی بسازد و فقها در هر بابی از ابواب فقه آدابی را ذکر کرده اند و دانشمندان دهها کتاب در زمینه آداب نگاشته اند: آداب نماز، آداب روزه، آداب سفر، آداب غذا خوردن، آداب ازدواج، آداب حج و ... . از آنجا که طلاّب حوزه های علوم دینی مروج فرهنگ پیامبران و امامان(علیهم السلام) هستند باید خود مظهر ارزشهای آنان باشند و بیش از دیگران به آداب اسلامی مؤدّب شوند. در گذشته به هر طلبه ای که وارد حوزه علمیه می شد قبل از هر چیز تهذیب اخلاق و آداب اسلامی و کتابهایی چون آداب المتعلمین، منیه المرید، جامع السعادات، معراج السعاده و تذکره المتقین می آموختند. این بود که از آنها بوی عطر تقوا می آمد و سخنانشان به دل می نشست، مجالست با آنها روح و جان را دگرگون می ساخت و به معنای واقعی کلمه «روحانی» بودند. مردم هم آنان را سرباز امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) می دانستند و به آنان عشق میورزیدند. امروز نیز راه سازندگی جامعه در گرو خودسازی و تأدّب به آداب اسلامی است. این نوشته مجموعه ای از آداب اسلامی است که در چهار فصل و یک خاتمه تنظیم شده است: فصل اول: مباحث کلی آداب; فصل دوم: آداب فردی; فصل سوم: آداب اجتماعی; فصل چهارم: آداب تعلّم و دانش پجوهی; خاتمه: رساله الحقوق از امام سجّاد(علیه السلام) . امید است این اثر ره توشه ای باشد برای مربیان و تذکره ای برای طلاب و محصلان.