جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: شواهد سنتی خداباورانه اغلب به عنوان شواهدی در نظر گرفته می‌شوند که اعتقاد به الوهیت را وادار کنند. جان کلایتون کاربردهای متنوع و شگفت انگیز چنین براهینی را در کار فیلسوفان و متکلمان از چندین دوره و سنت، متفکرانی از جمله رامانوجا، غزالی، آنسلم و جفرسون بررسی می کند. او نشان می‌دهد که چگونه جداسازی تدریجی براهین خداباوری از زمینه‌های مذهبی گوناگون و محلی آن‌ها همزمان با توسعه الهیات طبیعی و الحاد به عنوان گزینه‌های اجتماعی و فکری در اروپای مدرن اولیه و آمریکا است. کلایتون خوانشی تازه از تاریخ اولیه فلسفه و الهیات مدرن ارائه می‌کند و استدلال می‌کند که آگاهی از چنین تاریخی و استفاده‌های محلی از استدلال خداباورانه، راه‌های مهمی برای مدیریت تفاوت‌های مذهبی و فرهنگی در حوزه عمومی ارائه می‌دهد. او از اهمیت فلسفه دین در زمینه مطالعات دینی و بحث عمومی در مورد کثرت گرایی مذهبی و تنوع فرهنگی استدلال می کند.