جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نگارنده در این مقاله ابتدا به مختصات فهم هنری که خصائصی ممتاز دارد اشاره کرده و کوشیده است به پرسش «هنر چیست؟» پاسخی در خور عرضه کند. از آنجا که پاسخ مذکور متضمن مولفه ارزش در تعریف هنر است، وی به اختصار به جایگاه ارزش در تلقی متفکران صاحب نامی چون کانت، هگل، آدورنو و هیدگر می پردازد و سپس به این جمع بندی می رسد که تلقی هنری هیدگر بهره مند از ویژگی هایی است که با استمداد از آن می توان زمینه هایی مناسب فراهم آورد از برای پیوند و مذاکره میان بدیل های مختلفی که درباره ارزش هنر و آثار هنری فلسفه پردازی کرده اند و احیانا آراءشان به دشواری قابل جمع اند.

عموماً علم و هنر را جدا از هم و حتی در مواردی مخالف یکدیگر می‌پنداریم اما اگر بار دیگر و اینبار با نگاهی دقیق‌تر تاریخ زندگی انسان را مرور کنیم علم و هنر را همراه هم و در کنار هم خواهیم یافت. رابطه‌ای متقابل میان علم و هنر وجود دارد که یکی از اهداف این تحقیق یافتن این رابطه می‌باشد. هر کدام به وقت لزوم دیگری را یاری نموده و پلکانی شده برای دیگری. تصویرگری علمی یکی از بارزترین نمونه‌های همکاری میان علم و هنر است که اینجا هنر به کمک پیچیدگیهای علم آمده و گاهی به بخشهایی پنهان از چشم انسان نفوذ می‌کند و آن را به ما می-نمایاند که زبان علم قادر به بیان آن نیست. تصویرگری علمی که حاصل همکاری میان علم و هنر است و باید از خصوصیات هر دو بهره ببرد، تا چه اندازه می‌تواند از تخیل و احساس که از خصوصیات هر اثر هنری است، کمک بگیرد تا مسئله علمی مورد نظر را تصویر کند. آیا غیر از رابطه انتقال اطلاعات صرف به مخاطب در این تصویرگری، می‌توان موارد دیگری مانند برانگیختن احساس یا تعامل تصویری ایجاد کرد؟ و در یک کلام آیا می‌توان از این تصویرگری انتظار بیانی هنرمندانه داشت تا از خشکی این شاخه از تصویرگری بکاهد و با وفاداری کامل به علم مورد نظر تبدیل به اثری هنری شود و در واقع اندازه حضور تخیل و احساس در این نوع از تصویرگری چالشی است که مورد نظر این تحقیق است. با خواندن این رساله در می‌یابیم که می‌توان از حضور تخیل و احساس، هوشمندانه بهره گرفت و در این تصویرگری جذابیت ایجاد کرد تا شور و شعور را در کنار هم داشته باشیم و در کشورمان دیگر فقط تصویرگر کتاب کودک نداشته باشیم و هنرجویان این رشته به سراغ این شاخه از تصویرگری نیز بروند.