جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب الصارم المسلول على من انكر التسمية بعبد النبي و عبد الرسول بقلم محمد عابد السندی المدنی به رشته تحریر درآمده است. وهابیّون و سلفیّه، بعضی از امورات مسلمین را که هیچ گونه منافاتی با شرعیت اسلامی ندارد تحریم نموده و آن اعمال را بدعت و شرک می دانند. آنان حتی به اسامی عدّه بسیاری از مسلمین که با کلماتی چون عبد که به معنای بنده است یا غلام که معنای مرادفی با عبد دارد را از مصادیق بارز شرک محسوب نموده و این اسامی را بدعت و تکفیر از دین می دانند. مؤلف اثر حاضر درصدد برآمده تا بعد از بررسی در موضوع انتخاب اسامی چون عبدالرسول، عبدالنبی، عبدالحسین و ... به اثبات این نوع نامگذاری ها بپردازد و به اثبات برساند که این نمونه نامگذاریها به هیچ وجه از مصادیق شرک به حساب نمی آید. وی برای اثبات سخن خود در ابتدا این مساله را از علما و مراجع تقلید استفتاء نموده و پاسخ آنها را ذکر کرده است. او بحث خود را از همین پاسخ آغاز نموده و طبق پاسخ علما بیان داشته این مسئله به اعتقاد و نیّت شخص بستگی دارد و این افراد نه تنها قصد شرک ندارند بلکه با این کار نیت تقرب نیز نموده اند. این کتاب حاوی مقدمه و مباحثی می باشد. بعضی از مباحث عبارتند از: مؤلف ابتدا به احادیثی در این موضوع اشاره مینماید، احادیثی که در آنها نیّت مؤمن أفضل از عمل او شناخته شده است و تصریح گردیده که عمل هر شخص به نیّت وی بستگی دارد ... در ادامه به آیه 31 آل عمران اشاره مینماید که در آن أتباع رسول مصداق محبّت إلهی بیان شده است سپس به آیه 222 سوره بقره استشهاد گردیده و بیان شده است که این نوع نام گذاریها برای جلب رحمت الهی ونوعی توبه و استغفار میباشد ... در ادامه کتاب احادیث و نقل قولهایی مبنی بر أهمیت نیّت شخص بیان شده و در توضیح آنها آمده اگر شخص قصد تبرّک کرده باشد مثاب خواهد بود. در مبحث دیگر این کتاب به بررسی کلمه (عبد) و کار بردهای آن پرداخته شده و ضمن ذکر نمونه های قرآنی بیان گردیده که این کلمه فقط در مقام مخلوق و ... نیست. چرا که در کلام الهی « عبدکم » نیز وارد شده .... وآنچه در بعضی از أحادیث آمده نهی تنزیهی میباشد. در مبحث دیگر این کتاب به مبحث کلمه غلام و در ادامه آن به بحث مجاز پرداخته و از این منظر این موضوع را بررسی کرده است. مؤلف بعد از بررسی موضوع انتخاب اسامی مسلمین با شروه عبد یا غلام به این نتیجه رسیده است که زاین نوع نام گذاریها مجاز بوده و بدعت محسوب نمی گردد. برای این که این نوع نام گذاریها برای جلب رحمت الهی و نوعی توبه و استغفار میباشد.

هدف پژوهش هدف خداوند از خلقت انسان چه بود، و معیار بندگی او در چیست افکار و اعمال و کردار آدمی بر چه محوری استوار می گردد تا به عنوان انسان کامل خلیفة الله شناخته شود با چگونه عبادتی انسان در مسیر عبودیت خدا روح تسلیم و رضا به حضرت احدیت را کسب می کند. روش پژوهش مراجعه مستقیم به فرهنگنامه های عربی و مفاسیر و کتب روایی . نتیجه کلی : عبد و بنده ی سر تا پا سلم تحت ولایت و سرپرستی پروردگار قرار می گیرد و روح عبودیت و توحید در وجودش تجلی می کند ، حتی خویشتن را ، و این است هدف نهائی آفرینش بشر که بندگی اختیاری اوست وهمه دوستیهایش در راه خدا و به خاطر خداست . چنین کسی در واقع خدا را ولی خود دانسته خواست خود را ، در خواست خوا، فانی کرده و محبوب خداوند تبارک و تعالی واقع شده است .

این تحقیق در هفت فصل، رابطه عبادت و ولایت را از منظر قرآن کریم بررسی کرده و به نگارش درآورده است: فصل اول، مفاهیم و اقسام عبودیت و ولایت: معنی لغوی و اصطلاحی عبودیت، معنی لغوی و اصطلاحی ولایت، انواع عبودیت، عبد خدا و غیر خدا؛ فصل دوم، عبد مصطفای الهی: رابطه متقابل عبودیت و ولایت تشریعی و تکوینی خداوند، انگیزه های عبادت و بندگی، نشانه های بندگی و خصال بندگان حقیقی خداوند؛ فصل سوم، تقرّب سرانجامی نیکو: نتیجه عبودیت و مراحل آن، مراتب و معنای تقرّب و رابطه آن با تعبد، سرانجام بندگان مقرّب؛ فصل چهارم، اولیاءالله والیان هستی: انواع ولایت، انواع ولاء اثباتی خاص، اولیاءالله؛ فصل پنجم، کمال، صفت پیشوای بشر: انسان کامل، خلیفه خداوند و امام بشریت؛ فصل ششم، امانت انسان منعم: ولایت امانت الهی، ولایت افضل نعم الهی؛ در فصل هفتم، از مباحث پایان نامه نتیجه گیری شده است.

یکی از مباحث مهم و اساسی و در عین حال ضروری بحث از عبادت و عبودیت می باشد. در اسلام عبادات گذشته از اصالتی که دارند جزء برنامه تربیتی آن محسوب می شود و اصالت داشتن عبادت به معنی این است که با قطع نظر از هر جهتی، خود جزء اهداف خلقت است. «و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون » « جن و انس را نیافریده ام جز اینکه مرا عبادت نمایند.» و شکی نیست که خلقت بدون غرض نبوده و عرض از آن منحصرا عبادت و پرستش و به تبع آن رحمت و مغفرت و ... از سوی خداوند نسبت به عالمیان می باشد. عبادت و عبودیت، تنها راه تقرب به خدای سبحان است و در واقع طریقی برای تکامل بشر می باشد. خداوند بزرگ به مقتضای ربوبیت خود برای تربیت و رساندن بشر به کمال شایسته خود یک سلسله عبادات و وظایف اخلاقی معین فرموده است تا در سایه عمل، به کمالی که برای او پیش بینی شده است برسد. انبیاء و سفیران الهی نیز این کمال را تنها در عبودیت و بندگی، خلاصه نموده اند و آنچه نزد محبوب ما اهمیت دارد تعبد و بندگی خالصانه ما در نزد اوست و این که آنگونه باشیم که خدا می خواهد نه آن گونه که خود می خواهیم و آن کس که راه خاص یا روش مخصوصی را برای عبادت خدا ابلاغ می کند، اسیر شرک روشن می شود و چنین شخصی اله خود را همان هوای خویش اتخاذ کرده است. و بدانیم که پرستش و اطاعت ظاهری، اگر بدون تسلیم و پذیرش قلبی باشد، بی ارزش است. بنده باید تسلیم محض و بی قید و شرط امر خدا باشد و در برابر فرمان الهی و دین خدا، سلیقه ها و خواسته های شخصی را کنار بگذارد؛ که این تسلیم همان عبودیت می باشد که فلسفه عبادت است. ریشه استکبار و اعراض مردم از دعوتهای انبیاء آن بوده است ک حالت تسلیم و عبودیت نداشته اند و تابع خواسته دل بودند. از نظر مکتب انسان ساز اسلام، عبودیت می تواند در همه افعال و رفتار انسان نمایان شود به گونه ای که تمام انانیتها و خودگرائی ها در او شکسته شود و التفاتی جز به ذات حق تعالی نداشته باشد. اگر انسان خود را در دایره بندگی خداوند قرار دهد، آثار و برکات آن را در تمام مراحل زندگی خود مشاهده می نماید و از مهمترین دستاوردهای عبودیت، آزادگی است: زیرا لازمه عبد خدا بودن رهایی از عبودیت دیگران است و وقتی آدمی به بندگی واقعی خدا در آید تمام امید و آرزو و آرمان خود را در او و از او می بیند، تا جایی که خداوند گوش او می شود تا بشنود و چشم او می شود تا ببیند و زبان او می شود تا صحبت نماید و همه زندگی او رنگ و بویی خدایی می گیرد. البته روح انسان در این راه، لحظه به لحظه در معرض خطرات و تهدیدات است و همانگونه که عواملی چون فطرت و عقل انسان را به سوی عبادت و تکامل سوق می دهند، عواملی نیز مانند شهوت، هوای نفس، تکبر، عجب و ... انسان را از عبادت باز می دارد و بزرگترین آنها، شرک می باشد. اما اینگونه نیست که انسان توانائی مقابله با آنها را نداشته باشد، بلکه می تواند با دانش وآگاهی و درخواست یاری و توفیق از خدا و توکل و پشتکار و جدیت در این راه عوامل زیانبار را کنار نهد و به طور خلاصه باید گفت که محافظ روح و قلب انسان چیزی جز ایمان نیست؛ آن ایمانی که عمل به همراه داشته باشد، روح این عمل هم با عبودیت قرین باشد. از طرف دیگر، اگر انسان به حقیقت عبادت و کُنه عبودیت پی برده باشد، هرگز آنها را به شرک آلوده نمی کند. پس باید عمل کرد و قلبها را تزکیه و تصفیه نمود، چرا که رستگاری فقط در سایه این موارد حاصل می شود. خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار

در قرآن کریم مهمترین عامل خلقت انسان عبودیت معرفی شده است که بی توجهی به آن زمینه ساز بسیاری از مشکلات انسانها است یکی از مهمترین احادیثی که به صورت مفصل به حقیقت عبودیت پرداخته حدیث معروف عنوان بصری از امام صادق ( علیه السلام)می باشد حقیقت درلغت به معنی اصل و واقع هر امر است وعبودیت به معنی اظهار فروتنی وطاعت و فرمان برداری از حق است. اهداف کلی تحقیق :1- تقویت احساس بندگی وروحیه عبودیت در زندگی فردی و اجتماعی 2- رهایی از احساس پوچی ازامتیازات این تحقیق جدید ونو بودن موضوع می باشد که به این صورت مورد بررسی واقع نشده است در این حدیث علم وعبودیت ملازم یکدیگر بوده و برای دریافت نور علم باید به سه حقیقت توجه نمود 1- حقیقت بندگی 2- عمل نمودن به علم 3- توسل امام ( علیه السلام)حقیقت بندگی را در سه جمله خلاصه نموده اندوآثار آن را در ادامه بیان کرده اند الف- انسان خودش را در اموری که خدا به او تفضل کرده است مالک نداند . ب- انسان برای خودش تدبیر استقلالی نداشته باشد . ج- تمام مشغله اش دراطاعت خداوند باشد. از نتایج توجه به حقیقت بندگی آسانی انفاق ،آرامش در مصیبت ها وبلاها ودوری جستن ازمراء ومباهات است با توجه به حدیث اولین درجه تقوا این است که دنیا را برای تکاثر وتفاخر طلب نکنیم، وعزت وبرتری خود رادرداشته های مردم جستجو نکنیم وایام عمرمان را به بطالت نگذرانیم در پایان حضرت سالک الی الله راسفارش به ریاضت نفس ،حلم وعلم می نمایند