جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
مرتب سازی بر اساس و به صورت وتعداد نمایش فرارداده در صفحه باشد جستجو
  • تعداد رکورد ها : 6
خودآگاهی و خودفریبی [پایان‌نامه انگلیسی]
نویسنده:
Maiya Jordan: مایا جردن
نوع منبع :
رساله تحصیلی , کتابخانه عمومی
منابع دیجیتالی :
چکیده :
ترجمه ماشینی: این پایان نامه به بررسی رابطه بین خودفریبی و خودآگاهی می پردازد. استدلال شده است که اگر فردی با در نظر گرفتن فریب خود به معنای واقعی کلمه - یعنی با درک آن به مثابه فریبکاری که توسط همان موضوع خودآگاه تشریح شده و بر آن تحمیل شده است - موضع تحت اللفظی اتخاذ کند، در آن صورت خودفریبی غیرممکن است. در واقع منجر به مشکل زیر می شود (معروف به "مشکل پویا"): با آگاهی از قصد خود برای فریب دادن خود، نمی توانم بلافاصله فریب فریب مورد نظر را بخورم و در نتیجه امکان آن را از بین ببرم. خودفریبی نیز مشکل زیر را ایجاد می کند (به نام "مشکل استاتیک"). همانطور که خودم را گول می زنم، نه-P را باور می کنم، بلکه - به عنوان یک فریب خورده - به P اعتقاد دارم. پس باید توضیح دهیم که چگونه می توان باورهای متناقض را در تمام خودآگاهی حفظ کرد. من استدلال می کنم که رد موضع تحت اللفظی در مورد خودفریبی بر دو اشتباه استوار است. اولاً، این رد ناشی از سوءتفاهم از لفظ گرایی است. یک لفظ گرایی به خوبی درک شده مستلزم تبعیت همزمان از باورهای متناقض نیست. دوم، رابطه بین خودفریبی و خودآگاهی را مخدوش می کند - که من به طور خاص روی آن تمرکز خواهم کرد. پدیدارشناسی خودفریبی نشان می دهد که فردی که خود را فریب می دهد تنش زیر را تجربه می کند. او به نوعی از فریب خود آگاه است. اما او همچنین (به اشتباه) این فریب را کاملاً مطابق با حقیقت نشان می دهد - و از این نظر، او نمی داند که این فریب است. برای در نظر گرفتن این تنش، ما به نظریه ای از خودآگاهی نیاز داریم - نظریه ای در نوع خود - که این نیاز مضاعف را برآورده کند. به عبارت دیگر، این امر به فرد فریبنده اجازه می دهد تا در بازی خود به وضوح نبیند. من معتقدم که این الزام مضاعف می تواند برآورده شود. بخش اول این پایان نامه یک نظریه دقیق از خودآگاهی را توسعه می دهد. بخش دوم نشان می دهد که این نظریه خودآگاهی تنش ذاتی خودفریبی را توضیح می دهد و در عین حال از مشکلات پویا و ایستا ذکر شده در بالا اجتناب می کند. بنابراین، این بخش دوم تلاشی برای دفاع از موضع تحت اللفظی است.
آیا در همه موارد باید حسن ظن داشت؟ تفاوت حسن ظن با خودفریبی چیست؟ و چرا ما نسبت به حوادث صدر اسلام و نسبت به بعضی از صحابه رسول خدا(ص) حسن ظنّ نداریم؟
نوع منبع :
پرسش و پاسخ
پاسخ تفصیلی:
«ظنّ» به احتمال قوى گفته می‌شود، چنان‌که «وهم» احتمال ضعیف و «شک» تساوى طرفین است.[1] حسن ظنّ (گمان نیک) یکی از صفات مؤمنان است و در قرآن و روایات به حسن ظنّ امر و از سوء ظن (گمان بد) نهی شده است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «اى کسانى که ایمان آور بیشتر ...
راستگویى و دروغگویى در فلسفه اخلاق
نویسنده:
محمد لگنهاوزن
نوع منبع :
مقاله
منابع دیجیتالی :
وضعیت نشر :
قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی قدس‌سره,
چکیده :
«وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُوُا الْحَقَّ وَ اَنْتُم تَعْلَمُونَ» (بقره: 42) حقيقت را با گمراهى درهم نياميزيد و حقايق را مخفى نكنيد، در حالى كه آن را مى دانيد. طبق آيه شريفه فوق الذكر، دروغگويى و فريب كارى با سخن نادرست تفاوت دارد. گاهى انسان سخن نادرست را بدون قصد فريب و صرفا از روى اشتباه مطرح مى كند و گاهى با مخفى كردن حقيقت و حتى بدون بيان جمله نادرست ديگران را فريب مى دهد. از امام صادق (عليه السلام) روايت شده است كه راستگويى نوعى هماهنگى بين زبان و قلب است. بنابراين، اگر كسى حقيقتى را بيان كند كه از نظر او نادرست است راستگو نيست. آيات و روايات بسيارى در مذمت دروغگويى وجود دارد. به همين لحاظ، دانشمندان مسلمان در آثار خود، دروغگويى را تقبيح و راستگويى را ستوده اند. فريب دادن، دروغ گفتن (عموما) و عدم درستكارى، علاوه بر اينكه موضوعاتى مذهبى هستند، از قديمى ترين موضوعات در قلمرو اخلاق عملى به شمار مى روند كه فلاسفه بدان توجه كرده اند. در این مقاله موضوع راستگویی و دروغ گویی بر اساس نگرش دینی و در حوزه فلسفه اخلاق مورد بررسی قرار می گیرد.
ویژگی های عشق الهی از دیدگاه یوحنای صلیبی
نویسنده:
ابوالفضل محمودی، لیلا رضایی
نوع منبع :
مقاله
منابع دیجیتالی :
وضعیت نشر :
تهران: واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی,
چکیده :
عشق الهی بن مایه عرفان یوحنا را شکل می دهد. شعله آتش عشق الهی چنان وجود او را فراگرفته که هیچ آموزه ای را نزد او بدون توجه به عنصر عشق الهی نمی توان یافت. به عقیده یوحنا، با استحاله روح در عشق الهی، روح به همه فضایل، کمالات و ارزش های الهی دست می یابد و سزاوار تجلی خدواند می شود. از سوی دیگر، گذر از مراحل سیروسلوک بی همرهی عشق ممکن نیست. پس عشق الهی هم علت و محرک سیر و سلوک است و هم مقصد و مقصود عارف. او از عشق به منزله عطیه الهی یاد می کند که هم درد و هم درمان است. بهجت، معرفت بخشی، همانندی بین عاشق و معشوق، و حیات بخشی از مهم ترین ویژگی های آموزه عشق یوحنا است. یوحنا به محو و فنا شدن در مسیح به عنوان راهبر واقعی عشق تاکید و اصرار فراوان دارد و کسی را عاشق حقیقی می داند که در اختیار و تملک خداوند باشد.
صفحات :
از صفحه 153 تا 184
هستی لنفسه در فلسفه سارتر و نقد آن
نویسنده:
رضا امیری
نوع منبع :
مقاله
منابع دیجیتالی :
چکیده :
به نظر سارتر هستی دارای سه ساحت است: هستی فی‌نفسه، که از هیچ آگاهی برخوردار نیست و به تمامی، داده شده و بالفعل است. هستی لنفسه، که آگاهی می‌باشد و امکان پویایی دارد, و هستی لغیره. اصلی که سارتر، تفکر خود را با آن آغاز می‌کند، تقدم وجود بر ماهیت است که آزادی، انتخاب، مسئولیت و شکل گیری هویت انسان در را آینده ممکن می‌سازد. لنفسه همان انسان است، اما نه از حیث بدن و جسم؛ بلکه از جهت آگاهی، آزادی، عمل و قدرت بر نفی. آگاهی هیچ محتوایی ندارد، و تنها در ارتباط با متعلقات خود معنا پیدا می‌کند. انسان همواره امکان نفی یا طرح اموری را دارد، از این رو آزادی نیز همواره همراه اوست.آزادی هر چند مطلق است، با موقعیت و وضعیت‌های بشری محدود می‌شود. آزادی مطلق و مسئولیت کلی و هراسِ حاصل از آن، انسان را به سوء نیت و خود فریبی سوق می‌دهد. آزادی و آگاهی در عمل چهره می‌گشایند، و انسان عبارت است از مجموع اعمال خود.
صفحات :
از صفحه 293 تا 319
بررسی تطبیقی خودفریبی در فلسفه اخلاق غرب و آموزه‌های دینی اسلام
نویسنده:
مرضیه کلایی
نوع منبع :
رساله تحصیلی , کتابخانه عمومی , مطالعه تطبیقی
منابع دیجیتالی :
وضعیت نشر :
ایرانداک,
چکیده :
این تحقیق با هدف تبیین و مقایسه‌ی خودفریبی در فلسفه اخلاق غرب و آموزه های دینی اسلامی به روی‌کردهای مختلف تبیین خودفریبی می پردازد. مهم‌ترین روی‌کردهایی که در فلسفه‌ی غرب، مورد بررسی قرار گرفته است، روی‌کردهای مفهومی و تجربی است؛ این دو روی‌کرد در اسلام، اگرچه به طور غیرمستقیم، نیز به کار گرفته شده است، اما در آموزه‌های اسلام امکان وجود خودفریبی به عکس غرب مورد تردید نیست، بلکه در آیات، روایات و در اخلاق اسلامی در ضمن بحث از رذایل، ماهیت و مفهوم، مصداق و راه حل رهایی از فریب نفس را می‌توان یافت و یا استنباط نمود. هم‌چنین در اسلام هنگامی که از واقعیت در مقابل باور کاذب بحث می‌شود، گستره‌ی نگاه تنها به امور محسوس و دنیوی نیست بلکه خودفریبی، در مورد امور واقعی اخروی و معنوی و معتقَدات مذهبی مطرح می‌شود، در حالی که در غرب، بیشتر به مسایل مربوط به این دنیا پرداخته است.با وجود تفاوت در رو‌کردهای تبیین ماهیت خودفریبی، هر دو حوزه‌ی تفکر اسلام و غرب به نکات مشترک و نتایج مشابهی در مورد ماهیت خودفریبی اشاره می‌کنند و دست یافته‌اند؛ در هر دو دیدگاه، داشتن باور متعصبانه و کاذب غیر موجهی که به صورت باور صادق نزد نفس جلوه می کند، مصداقی از خودفریبی است.
  • تعداد رکورد ها : 6