جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نزدیک به دو قرن از زمانی که مارکس به طرز معروفی هگل را سرگردان کرد تا دیالکتیک را به‌عنوان شیوه‌ای انقلابی در مورد تضادهای درونی روابط اجتماعی ما تغییر دهد، می‌گذرد. علیرغم انتقادهای پساساختارگرایان، پسااستعمارگرایان و دیگران، اخیراً تفکر دیالکتیکی در میان نظریه پردازان سیاسی تجدید حیات شده است. این تجدید حیات همزمان با افزایش ذکر کلماتی مانند جنگ طبقاتی، سوسیالیسم، و کمونیسم در بین عموم مردم در خیابان‌های سیاتل در سال 1999، در میدان تحریر قاهره، در اقدامات آنارشیست‌های یونان و خشمگینان اسپانیایی و در فریاد تجمعی «ما 99 درصد هستیم» جنبش تسخیر، و در دانشگاه. این کتاب بررسی می‌کند که چگونه تفکر دیالکتیکی ممکن است به نقدهایی که توسط چپ‌گرایان که از میراث جهانی‌شدن و اقتدارگرای مارکسیسم انتقاد می‌کنند، پاسخ دهد. برایان سی. لواتو ارنستو لاکلائو و شانتال موفه را به‌عنوان مخاطبان کلیدی در این گفت‌وگوی جاری بین مارکسیسم و پساساختارگرایی معرفی می‌کند. لاکلاو و موفه استدلال می‌کنند که نظریه مارکسیستی ذاتاً اقتدارگرا است، نمی‌تواند از نظریه تقلیل‌طلبی طبقاتی سوبژکتیویته انقلابی فرار کند و به هستی‌شناسی بسته هگلی محدود می‌شود. لواتو با روی آوردن به دو متفکر مارکسیست هترودوکس، رایا دونایفسکایا و سی ال آر جیمز، مخالف را استدلال می کند تا مفهوم سازی رادیکال دموکراتیک، پویا و باز از اندیشه دیالکتیکی بسازد. با انجام این کار، او دیدگاهی از نظریه مارکسیستی را پیش می‌برد که ممکن است به عنوان منبعی برای محققان و فعالان متعهد نه تنها به مبارزه با سرمایه‌داری، بلکه همچنین به مبارزه علیه استعمار، پدرسالاری، برتری سفیدپوستان، و هترونورماتیسم عمل کند. نوشته‌های دونایفسکایا و جیمز به مارکسیسم اجازه می‌دهد که در این سال‌های پرآشوب قرن بیست و یکم دوباره موضوعیت پیدا کند.

کتاب حاضر در باب اصول دين و مسائل كلامى اسلامى شيعى است. این کتاب شرح مختصری بر باب حادی عشر علامه حلی است که مشتمل بر شش بخش است و به كلم الطيب در تقرير عقايد اسلام نامگذاری شد. همچنین به اصطلاحاتی مانند اصول دين، تقليد، وجود و عدم، واجب و ممكن، جوهر و عرض، دور و تسلسل پرداخته است.

ترجمه ماشینی : تری پینکارد، فیلسوف، آثار بعدی سارتر را بازنگری می‌کند و موضعی محوری در درک سارتر از آزادی و کنش جمعی را روشن می‌کند. نقد عقل دیالکتیکی ژان پل سارتر که در سال 1960 با سر و صدای زیادی منتشر شد، از آن زمان به بعد در دید فلسفی فروکش کرده است. از آنجایی که شهرت سارتر اکنون در حال بازگشت است، زمان ارزیابی مجدد آثار بعدی او فرا رسیده است. فیلسوف تری پینکارد در کتاب «عمل، قدرت و اشکال زندگی»، کار متاخر سارتر را به‌عنوان بازنگری بنیادی ایده‌های قبلی‌اش تفسیر می‌کند، به‌ویژه از نظر درک او از امکان کنش جمعی به‌عنوان آزادانه واقعی، که فیلسوف فرانسوی قبلاً استدلال کرده بود که چنین است. غیر ممکن پینکارد نشان می‌دهد که چگونه سارتر به سمت هگل بازمی‌گردد، حرکتی که خود ناشی از علاقه تازه‌یافته سارتر به مارکسیسم بود. پینکارد استدلال می کند که سارتر موضع بدیعی درباره آزادی ساخت که هنوز به اندازه کافی در فلسفه و نظریه سیاسی مورد بررسی و تحلیل قرار نگرفته است. از طریق سارتر، پینکارد استدلالی را مطرح می‌کند که به تاریخ فلسفه و همچنین بحث‌های کلیدی درباره کنش و آزادی کمک می‌کند.

ترجمه ماشینی : برای بیش از پنجاه سال، مفسران هگل این باور قبلی را که هگل از دیالکتیک تز-ضد تز- سنتز استفاده می کرد رد کرده اند. لئونارد ف. گندم در این تحلیل دقیق از فلسفه هگل نشان می دهد که تفسیر مدرن نادرست است. گندم به دقت نشان می دهد که در واقع سی و هشت دیالکتیک به خوبی پنهان در دو اثر مهم هگل وجود دارد - بیست و هشت مورد در پدیدارشناسی روح و ده دیالکتیک در فلسفه تاریخ. گندم همچنین بینش‌های مهم جدید دیگری را توسعه می‌دهد: قالب دیالکتیکی اصلی هگل شامل یک تز دو مفهومی، یک آنتی تز دو مفهومی و یک ترکیب دو مفهومی است که یک مفهوم را از تز و یکی از آنتی تز را وام می گیرد. همه دیالکتیک ها به طور قیاسی مبتنی بر اسطوره جدایی و بازگشت مسیحی هستند: دیالکتیک از یک مفهوم تز جدا می شود و به آن باز می گردد. روح مرموز هگل یک موجود چهار وجهی، عمداً ساختگی و غیر ماوراء طبیعی است که فقط به عنوان یک بازتعریف الحادی از «خدا» وجود دارد. "زندگی الهی" روح نه با آگاهی، بلکه با ناخودآگاهی، در حالت پیش از انسانیت طبیعت آغاز می شود - قبل از اینکه روح ذهن انسانی خود را به دست آورد. مفهوم آزادی هگل یک مفهوم سیاسی-اجتماعی نیست، بلکه رهایی از اسارت به خرافات مذهبی (اعتقاد به خدای ماوراء طبیعی) است. در تمثیل ارباب و برده هگل که به طور گسترده تعبیر نادرست شده است، ارباب خداست، برده انسان است، و دستیابی برده به آزادی خود ملحد شدن انسان است. تفسیر روبنا-پایه غیرهگلی استاندارد از دیالکتیک مارکس نادرست است. دیالکتیک اساسی مارکس در واقع این است: تز = فقر مالکیت اشتراکی، آنتی تز = ثروت مالکیت خصوصی، سنتز = ثروت مالکیت اشتراکی. گندم همچنین نشان می‌دهد که مارکس و تیلیش که به‌طور ماهرانه‌ای از دیالکتیک هگلی در آثار خود استفاده کرده‌اند، تنها نویسندگانی هستند که دیالکتیک هگلی را درک کرده‌اند. این تفسیر رادیکال از فلسفه هگل که به طور کامل تحقیق شده و با جزئیات کامل است، باید دانشمندان و دانشجویان هگل را بسیار مورد توجه قرار دهد.

تجزیه و تحلیل مباحث انسان‌شناسی در چارچوب گفتمان ابوریحان، مهم‌ترین مسئله این مقاله را تشکیل می‌دهد. یکی از دانشمندان انسان شناسی، که بیش از هزار سال پیش توانسته این گفتمان را در زمانه خویش براساس مولفه­های مردم­شناسی توسعه دهد، بدون شک ابوریحان است، واکاوی و کنکاش در منابع ایشان و به‌دنبال آن ساختن یک چارچوب جدید بر مبنای مفاهیم و داده‌های ایشان می‌تواند کمک زیادی به این پژوهش در رسیدن به هدفش بکند. در این پژوهش که با روش کتابخانه­ای و تحلیل محتوا صورت گرفته است، ابوریحان بیرونی را دانشمندی با سبک و روش در علوم دریافته است، وی ضمن طبقه‌بندی علوم، سیستماتیک و نظام‌مند بوده است. ابوریحان به فهم و درک دقیقی از روش در علوم رسیده بود و هر علمی را بر اساس روش خودش انجام می‌داد. براین اساس، هدف‌مندی او باعث شکل‌گیری مبانی فکری و نظری ایشان شد. ابوریحان روح حقیقت‌جویی و ذهن خلاقی داشت به­گونه­ای که هر مطلبی را به سادگی نمی‌پذیرفت و نخست آن را مورد آزمایش داده و تا آن را در بوته امتحان قرار نمی‌داد به راحتی نمی‌پذیرفت. او هر علمی را با روش خودش می­سنجید و نتایج حاصل از آن را بیان می­کرد، او در علم مردم­شناسی از روش مشاهده، مشارکت، عدم ارزش­گذاری پیش داوری استفاده می­کرد و هرچه را می­دید بدون دخالت دادن عقاید خود، آن را بیان می­کرد و اهمیت پژوهش حاضر سبک و روش ابوریحان بیرونی را در بحث انسان­شناسی نمایان می­کند.

وقتی مجموعه گزارش‌های هانا آرنت درباره‌ی محاکمه‌ی آیشمن برای هفته‌نامه‌ی نیویورکر با عنوان آیشمن در اورشلیم: گزارشی درباره‌ی پیش‌پاافتادگی شر در سال ۱۹۶۳ منتشر شد، پرسش شر و قابلیت انسان‌ در مشارکت در جنایاتی چون قتل‌عام‌های قومی، شکنجه، و از این دست با حدّت و شدّت بیشتری در دستور کار قرار گرفت. اما موضوع به پرسشی فلسفی درباره‌ی ماهیت شر و قابلیت آدمیزاد برای ارتکاب اعمال شریرانه تسری پیدا کرد: پرسشی که می‌توانست یک پرسش روانشناختی هم باشد. استنلی میلگرام تلاش کرد آزمایشی ترتیب دهد تا به جواب این سوال برسد: آیا ممکن است که آیشمن و میلیون‌ها تن دیگر از شریک‌جرم‌هایش تنها از دستورات اطاعت کرده باشند؟