جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پژوهش به تأثيرگذاري امام خميني به عنوان يک شخص روحاني و برخاسته از حوزه‌هاي علميه شيعه و نيز مرجعي ديني بر رَوَند شکل‌گيري انقلاب اسلامي در ايران و پيروزي آن اختصاص دارد. نگارنده ضمن بيان گوشه‌هايي از زندگاني و فعّاليت‌هاي سياسي امام خميني، مديريت کردن انقلاب اسلامي توسّط وي و در نهايت پيروزي آن را پيگيري کرده است. نوشتار حاضر در پنج فصل سامان يافته است. در فصل اوّل نويسنده به اَدوار و تحوّلات نهضت مشروطه پرداخته و ضمن تحليل دوره اوّل و دوّم مشروطه و با تجليل از سيدحسن مدرّس به عنوان يک سياستمدار قهرمان و شجاع، ساير نهضت‌هاي عصر حکومت رضاخان، مانندِ نهضت سردار جنگل در گيلان، نبردِ خياباني در تبريز و قيام تنگستاني‌ها در جنوب را تحليل کرده است. آن گاه به مهم ترين رويدادهاي سياسي در دوران پهلوي دوم پرداخته و نهضت ملّي شدن صنعت نفت و ديگر نهضت‌هاي روي داده در اين دوران به رهبري آيت‌الله کاشاني را وصف مي‌کند. فصل دوم به تجزيه و تحليل زندگاني امام خميني و اَدوار مختلف زندگي ايشان اختصاص دارد. در فصل سوم ورود امام خميني به عرصه‌هاي علمي، سياسي و اجتماعي اوضاع سياسي و اجتماعي حاکم بر حوزه‌هاي علميه شيعه ايران در دوران حکومت پهلوي دوم وصف شده و اقدام هاي ايشان در اصلاح تفکرات متحجّرانه در حوزه علميه و ارائه اصلاح ساختار حوزه علميه، تقويت مرجعيت ديني آن زمان، تدريس علوم حوزوي، تأليف کتاب و تربيت شاگرد گزارش مي‌شود. در فصل چهارم ضمن تحليل قيام امام خميني در طي ّسال هاي1340 تا 1357 هجري شمسي، تلاش ايشان و همکاري روحانيت با وي تشريح شده و حمايت‌هاي گسترده دانش پژوهان علوم ديني از او مخصوصاً پس از دستگيري تبعيد به کشورهاي عراق، ترکيه و فرانسه و نقش حوزه‌هاي علميه و طلاب در پشتيباني از بنيان گذار جمهوري اسلامي و پيروزي انقلاب در ايران برجسته شده است.