جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر به بررسی امکان خوانش دیالکتیکی از غم و شادی در تجربه عطار و مولوی پرداخته است. با بررسی سیر تاریخیِ دیالکتیک در یونان و غرب، از افلاطون تا کانت و هگل و با تبیین تفاوتِ نگاه های دیالکتیکی هگل و سورن کیرکگور– از آن رو که یکی از دغدغه های اگزیستانسیالیستی احوالات و انفعالات روحی آدمی ست. – تلاش شده است، راه را برای درک مفهوم ِ دیالکتیک و شهود دیالکتیکی در تجرب? عطار و مولوی هموار کنیم، و مدعی شویم بیان دیالکتیکی ایشان از عیان دیالکتیکی شان برآمده است. سپس غم و شادی را در زیست جهان ِ این دو عارف بررسی کرده ایم، معیارها و اصول آنها در شناخت غم و شادی و دلایل و عوامل عارض شدنِ این احساسات بر آدمی را نام برده ایم و نشان داده ایم که اندوه و یا خرسندی آنگاه که روی در دنیا داشته باشند ، غم نُما و شادی نُما هستند . و آنگاه که فرد از تعلقات زمان مند و مکان مند این عالم خود را رها کرد همه گریه و خنده اش ، قبض و بسطش ، فرح و ملالش و غم وشادی اش از جنس دیگری می شود. اگر با نگرشی دیالکتیکی به این تجرب? عطار و مولوی نظر افکنیم، در خواهیمیافت که چگونه غرق شدگی در عشق و زیست در بیکرانگی انسان را در موقعیت های زیست? متفاوتی قرار می دهد که رنگ و بوی نوینی به آن خواهد بخشید . به مدد همین نظرگاه دیالکتیکی ست که در مییابیم چرا عطار سراسر دردمندی و اندوه است و هر که را غم دار تر است، مقرب تر می بیند و چرا اساسا مولوی در عشق یکسره سخن از طرب و دست افشانی دارد. و سرانجام خدمات غم و شادی را در همین راستا بهم اشاره کرده ایم تا بتوانیم به نتایج عملی و مطلوب تری از پژوهش نائل آییم . کلید واژه : دیالکتیک، غم ، شادی ، عطار، مولوی، عشق، زیست جهان

مقوله حقوق بشر و نسبت آن با اندیشه دینی اگرچه به صورت خاص در دهه اخیر مورد توجه روشنفکران و متفکرین ایرانی قرار گرفته اما تکوین و تطور آن در ذهن و ضمیر جامعه فکری ایران از تاریخچه‏ای نسبتاً طولانی برخوردار است. ساختار سنتی جامعه ایران و نفوذ و غلبه تفکر دینی در آن، چالشی دیرینه را در راه تسلط گفتمان حقوق بشر و همزیستی آن با نگرش دینی ایجاد نموده که از طلوع نخستین بارقه‏های نهضت مشروطه تا کنون هم الگوی ذهنی روشنفکران و نوگرایان ایرانی را متحول کرده و هم مرزهای تفکر غالب سنتی را درنوردیده است. نوشتار حاضر بر آن است ضمن تشریح بنیان‏های فکری و فلسفی اند?شه حقوق بشر، رویکردهای گوناگون جریان‏های سنتی و نوگرای ایرانی را در مواجهه با گفتمان حقوقی نوین بررسی کند و در بستر نگرشی تاریخی مراحل رونق و یا افول گفتمان مذکور را در ساحت فکری جامعه ایران مورد مداقه قرار دهد. در واقع، هدف از بررسی نقش و جایگاه مسئله حقوق بشر و مواجهه با آن در دوره‏ای صد ساله (از مشروطه تا معاصر)، دست‏یابی به الگویی سازمان‎یافته از سیر تاریخی این مبحث در بین گروه‏های فکری سنتی و مدرن جامعه و به دست دادن چشم‏اندازی کلی از ضرورت‏های فکری و عملیِ حاصل از پذیرش این اصل بنیادین است. از اینرو در کنار تحلیل مبانی فکری و کلامی چهره‏های برجسته دو جریان سنتی و نوگرا، ارائه تحلیل جامعه‏شناختی به منظور دقت در داوری نهایی امری ضروری است. علاوه بر این، از آنجایی که در هر دور? تاریخی رویکرد فکری و کلامی جریان‏های مذکور در کنار شرایط اجتماعی و سیاسی، چالش‏هایی را فراروی مسیر تحقق گفتمان حقوق بشر در جامعه به وجود آورده است بیان این چالش‏ها به منظور ارائه تحلیلی دقیق پیرامون جایگاه گفتمان حقوق بشر در اندیشه جریان‏های سنتی و نوگرای جامعه نیز امری اجتناب‏ ناپذیر می‏ نماید.

فاقد چکیده

در این رساله به فعالیت های تبشیری و تبلیغی مسیحیت در ایران و شهر تهران در طول تاریخ خود از آغاز پیدایش این دین تا عصر معاصر پرداخته شده است. سپس این رساله بعد از معرفی فرق و گروها و جریان های مسیحیت تبشیری در تهران به ویژه کلیساهای پروتستان به بررسی شیوه های تبلیغ فعالیت ها، ابزارها، روش ها و فنون تبشیر مسیحیت در تهران و بررسی طیف گرویندگان به مسیحیت تبشیری در این شهر و علل گرایش ایشان اختصاص یافته است.

پژوهش پیش‌رو به ثبت و گردآوری داده‌ها پیرامون وضعیت فعلی نزدیک به 76 ساختمان تاریخی خانقاه و آرامگاه‌های متصوفه در ایران می پردازد. هدف از این پژوهش، افزون بر ثبت و جمع‌آوری داده‌های میدانی، گردآوری، موضوع بندی و تحلیل گونه‌ای از هنر خانقاهی ایران و سنجیدن آن با مفاهیم عرفان و تصوف است . همچنین در مواردی که خانقاه همچنان در دست صوفیان است، سعی نگارنده بر آن است که به ثبت و ضبط آداب و رسوم آنان و بررسی سلسله های فعّال در آن بپردازد. گردآوری منسجم سازه‌های تاریخی خانقاه‌ها و تحلیل موضوعی هنر آنها از دیدگاه سنتگرایی دینی در این پژوهش مدّ نظر است، به گونه ای که در پایان قادر به تعریف هنر خانقاهی ایران و موضوع بندی آن خواهیم بود.

مقصود از کارکرد دین در حوزه ی دین پژوهی، بررسی اثر، نقش و تحول دین در انسان و جامعه است. به عبارتی دیگر قلمرو کارکرد دین می تواند فردی یا اجتماعی باشد. از دیدگاه انسان دینی زیارتگاه مکان مقدّسی است که تجلّی گاه امر قدسی است. بنابراین فضای حاکم بر زیارتگاه، فضای مقدّسی است. این رساله به شیوه توصیفی- تحلیلی به بررسی موردی نقش و کارکرد دین عامّه در زیارتگاه های شهرستان نور و آمل می پردازد. تبیین و تحلیل این موضوع سبب شناخت دین عامّه در این دو شهرستان خواهد شد. به نظر می رسد شعائر و مراسم در زیارتگاه¬ها باعث شکل گیری هویّت دینی و هم چنین موجب سعادت بشر و همبستگی مردمان این استان و باعث قرب به خدا، اجرای واجبات دینی خواهد شد. دین عامّه ظهور و بروز قابل توجّهی در مراسم زیارتگاه های استان مازندران دارد. تجمّع افرادی با اعتقاد مشترک نسبت به مکانی مقدّس باعث تحکیم و تقویت دین عامّه میان آنها می شود. به نظر می رسد دین عامّه برخاسته از دین متنی و اصلی نیست، و شعائر و مناسک مطرح در دین عامّه با دین متنی و اصلی مطابقت زیادی ندارد. از تحقیقات به عمل آمده این نتیجه حاصل گردید که زیارتگاه ها ویژگی خاصّی را در ارتباط با زندگی مردم ایجاد نموده اند، علی رغم وجود کارکردهای بسیار متنوّع و متعدّد این اماکن معنوی، ایجاد آرامش روحی و روانی انسان مهمّترین خصیصه این ویژگی را رقم زده است. ضمن آن که پیوند ناگسستنی مردم با این زیارتگاه ها، روحیه دین مداری و امیدواری، انسجام و یک پارچگی گروه های قومی و مذهبی منطقه در سایه این بقاع متبرّک بیش از پیش نمایان است. در این بین مسئولیت خطیری بر دوش اهل فن همواره سنگینی می کند که برای حفظ میراث گران بهای گذشته و مثبت و معرفی هویّت ملت مسلمانان می بایست همچنان در دامنه و قلمرو تحقیقات گام های اساسی برداشت.

چکیده در این پایان‌نامه به تصحیح و تحقیق رساله? عرفانی سراج‌الطریق پرداخته شده است. این رساله نوشته یکی از فقها و مورخان و ادبای بزرگ شافعی مذهب است که از اواسط قرن دهم تا اوایل قرن یازدهم هجری قمری می‌زیسته است. وی سیدحسن بن سیدهدایه‌الله بن سیدیوسف‌جان بن سیدیعقوب‌جان معروف به ابوبکر مصنف چوری است. وی را به سبب کثرت تصانیفش مصنف نامیده‌اند. مصنف در مقدمه سراج‌الطَّریق سبب نگارش کتابش را ناآگاهی اخوان زمان از معانی اصیل عرفانی دانسته و با استشهاد بر آیات قرآن، احادیث نبوی، و نقل اقوال و اشعار از اعاظم حوزه عرفان مدرسی و خانقاهی سعی کرده تا بر عرفان دوران صفویه که در ظلمت جهل فرو رفته بود نوری بتاباند. این رساله در 50 فصل است. مؤلف در هر فصل به توضیح مورد یا مواردی از اصطلاحات عرفانی می‌پردازد. 7 نسخه از نسخه‌های موجود این رساله تهیه شد؛ 5 نسخه ثبت شده در فهرست‌های نسخ خطی و 2 نسخه از کتابخانه‌های شخصی که در فهارس نشانی آنها ثبت نشده بود. پس از بررسی تطبیقی نسخ، به سبب مغلوط بودن نسخه‌های اقدم، اصح بودن معیار ترتیب نسخ در تصحیح قرار گرفت. بعد از تطبیق تک‌تک نسخ با یکدیگر در نهایت 4 نسخه، به ترتیب صحت، گزینش شد و بر اساس حروف ابجد نامگذاری گردیدند سپس کار تصحیح با وسواس فراوان آغاز شد. اختلاف نسخ در پاورقی آورده شد. در مرحله آخر ضبط درست‌تر تشخیص داده شد و در متن اصلی قرار گرفت و ضبط مغلوط نسخه اساس(الف) در پاورقی ذکر گردید. تمامی دستبردهای مصحح در متن نسخه «الف»، برای رعایت امانت در قلاب [] نهاده شدند. پس از تصحیح رساله تلاش شد تا در حدتوان، مراجع آیات، احادیث و اشعار با ذکر دقیق منبع، در پایان کتاب، آورده شوند. افزون بر این توضیحاتی برای برخی از لغاط و اصطلاحات مهجور نیز ارائه گردید. پس از طی تمامی این مراحل مقدمه‌ای بر این رساله نگاشته شد.

در این پژوهش با مرور، کاویدن، و سنجش آن دسته از آیات و دادههای درونمتنی سه کتاب مقدس عهد عتیق، عهد جدید و قرآن که دربردارندهی مضامین نیایش و الهیات نیایش است، دریاافتیم کاه در عهاد عتیق و قرآن به نسبت عهد جدید، گستره و گوناگونی نیایشهای بسی فراختر و مصادیق هرگونه بیشتر از عهد جدید است. دیگر آنکه بیان کاربردها و درونمایههای نیایش در عهد عتیق و قرآن بسیار همسو و هم- ریخت هسند و نه تنها هر دو گسترهی متنوعی از نیایشهای حاجتمندانه، آمرزش خواهانه، ستایشگرانه، سپاسگزارانه، رازورانه، و شفاعتجویانه را شامل میشوند، بلکه به ویژه در نیایشهای حاجتمندانه که در آن نیایشگر جویای دریافت درخواست و تحقق حاجت )دنیوی، یا اخروی( خویش است نیز قرابت فراوانی را با یکدیگر نشان میدهند. اما در عهد جدید با آنکه کاربردها و درونمایههای معدود نیایشهای موجود با موارد مندرج در عهد عتیق و قرآن ناهمسو نیست، و همه نیایشهای ششگانهی یادشده را میتوان در آنها سراغ گرفت، اما به جهت گونهگونی و پراکندگی کمدامنه و کمتنوع ظاهر شدهاند. اما باید گفات کاه کلیت نظام الهیاتیِ واحدی بر نیایشهای عهد عتیق، عهد جدید و قرآن حاکم است و هرسه فهمی بسیار نزدیک از خداوند به دست میدهند. به این اعتبار که نیایشها، خطاب به خداونادی شخصای باا تافات فراوان جمالی و جلالی عرضه میشوند، خداوندی که قادر مطلق و عالم مطلق است، حضاور همیشاگی و سرتاسری دارد و در عین حال نزدیک و سهلالوتول است. به عنوان سخن آخر، می توان نتیجه گرفت که نیایش های موجود این سه متن قدسی، چه از حیث کاربردهایی که از آنها انتظار مای رود، و چاه از نظار الهیاتی که از آنها استنتاج می شود، به تقریب بسیار خوب با هم تقارن دارند. با این حال تفاوت های اندکی نیز در آنها دیده می شود که برخی به زمینه ی تاریخی و اجتماعی پیدایش و زیست ادیان مربوطه شان، و برخی دیگر به خود ویژگی های الهیاتی هر یک از آن ادیان )مانند مسئله ی تجسد) باز می گردد.

خضر شخصیتی اسطوره‌ای، اسرارآمیز و پیامبرگونه است که در ارتباط با آیاتی از قرآن (کهف، 18/60-82) مطرح می شود. روایات، افسانه‌ها و حکایات گوناگونی در فرهنگ اسلامی، اعمّ از متون تاریخی، روایی و تفسیری، ادبی و عرفانی به ویژگیهای این شخصیت و همسفری او با موسی پیامبر اختصاص یافته و مسائلی چون نام و نسب خضر، پیامبر بودن یا نبودن او، علم لدنّی و معرفت باطنی که منشأ افعال عجیب و غریب اوست، عمر جاودانه‌اش، و ارتباط او با شخصیتهای دیگری چون الیاس، اسکندر، ذوالقرنین، ارمیا و دیگر شخصیتهای انجیلی مورد بحث قرار گرفته است. پژوهشگران با توجه به این مستندات، ردّ پای خضر و یا داستان او را در شخصیتهای دیگر موجود در کتاب مقدس و ادبیات ربّانی، و نیز در اساطیر، داستانها و افسانه های باستانی ملل مختلف جهان جستجو کرده و مباحث و آراء گوناگونی را ارائه نموده اند. به باور محققان غربی، برای این چهر? اسلامی نمی‌توان یک منشأ خاص در نظر گرفت، بلکه خاستگاه آن مجموعه‌ای از حکایات، افسانه‌ها و اسطوره‌هایی است که در سرزمینهای اسلامی قبل از ظهور اسلام جریان داشته است، و گفته می‌شود شخصیت خضر ترکیب و تلفیقی از عناصر مختلف و ناهمگون غیراسلامی است که در فرهنگ و ادبیات دینی مسلمانان به یک شکل منسجم و واحد ترسیم شده است. اغلب پژوهشگران ریشه‌های این شخصیت را شرقی و به ویژه سامی دانسته‌اند. ولی فرضیات دیگری نیز در تطبیق شخصیتهایی از اسطوره‌های غیرسامی مانند اساطیر یونان ، ایران باستان و ادبیات گنوسی با خضر اسلامی طرح شده که هر یک قابل تأمل و بررسی است. بعلاوه، بررسی نقش و جایگاه هر یک از عناصر و مؤلفه های داستان خضر در اساطیر کهن بشری مؤید نظریات و فرضیات فوق خواهد بود.

موضوع پایان‌نامه حاضر، بررسی اندیشه‌های عرفانی داراشکوه است. در این تحقیق، زندگی داراشکوه از ابتدا تا انتها که با اعدام توسط برادرش اورنگ زیب خاتمه می یابد و هم چنین تاریخ مختصر سلسله تیموریان که داراشکوه، شاهزاده این سلسله بوده، بررسی شده است. در آخر، اندیشه‌های عرفانی داراشکوه در حوزه عرفان نظری و عرفان عملی مورد بررسی قرار می‌گیرد. داراشکوه را می توان از جمله عرفای طریقه صحو دانست که البته با بعضی از اصول سکر از جمله شطح نیز موافق است. آنچه در اندیشه های دارا بیشتر از همه خود نمایی می کند، مبحث وحدت وجود است که موضوعاتی همچون وحدت ادیان و صلح کل را درپی دارد. جهان شناسی داراشکوه بر پایه وحدت وجود و وحدت ادیان استوار شده است که البته هر دوی این آموزه ها کارکرد سیاسی برای ولیعهد پادشاه هم داشته است. انسان شناسی وی مبتنی بر آیات قرآن و احادیث است. وی انسان را خلیفه خدا بر روی زمین می داند که بایستی از طریق سلوک به اصل الهیش بازگردد و آیینه تمام نمای حق شود. خداشناسی دارا نیز بر پایه اندیشه های ابن عربی است. خدا به واسطه تجلی و صفات و اسماء است که ظهور دارد و البته ذات خدا غیر قابل شناخت است. داراشکوه از آنجایی که از جمله اولین عرفایی است که به مبحث عرفان و ادیان تطبیقی پرداخته، بخشی را نیز اختصاص به این موضوع داده ایم و به تطبیق آموزه های عرفانی و دینی دو دین هندویی و اسلام در آثار دارا و سلوک عرفانی و همنشینی وی با عرفا اشاره شده است. در سیر اندیشه های عرفانی دارا به وضوح می توان آزاداندیشی وی و تأثیرات متون دینی و عرفانیِ هندویی و اسلامی، به خصوص اندیشه وحدت وجود را مشاهده کرد. تمامی این فعالیت ها و اندیشه های داراشکوه است که ضرورت پرداختن به اندیشه های وی در حوزه شبه قاره و تاثیر آن بر ادامه راه علم ادیان و عرفان تطبیقی را روشن می سازد. بنیان این تحقیق بیش از آنکه بر برداشت‌های دیگر محققین درباره داراشکوه متکی باشد بر آثار خود وی و اندیشه‌های عرفانی مطرح‌شده در نوشته‌هایش، متمرکز است؛ چرا که بهترین و موثق‌ترین منابع در این مورد، نگاشته‌های خود داراست.