جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری، تألیف میرزا مهدی مدرس آشتیانی (1306-‎1372ق)، کتابی است دو جلدی، به زبان عربی و در توضیح و تبیین شرح منظومه حکیم ملا هادی سبزواری با موضوع فلسفه. اصل منظومه را ملاهادی، خود نگاشته است و شرحی بر آن نیز. بیش از چهل شرح و تعلیقه بر منظومه حاج ملا هادی نوشته شده و تعلیقات میرزا مهدی آشتیانی یکی از آنهاست. برخی دیگر از شروح و تعلیقات مهم منظومه عبارتند از: شرح ملا محمد (فرزند مؤلّف)، حاشیه ملا محمدکاظم خراسانی، شروح شیخ محمدتقی آملی، آخوند هیدجی، سید ابوالحسن رفیعی، امام خمینی، شهید مرتضی مطهری و... این اثر به کوشش مهدی محقق به چاپ رسیده است و اولین چاپ آن در سال 52 بوده است. تعلیقات میرزا مهدی آشتیانی بر منظومه برای نخستین بار، توسط مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل، شعبه تهران به چاپ رسید. اساس چاپ این تعلیقه نسخه‎ای است که میرزا محمود آشتیانی با خط خودش نوشته؛ البته یک بررسی ثانویه هم روی آن انجام شده و موارد استشهاد آیات هم در آن تعیین شده است. پیشگفتارهای چاپ اول و دوم کتاب به زبان فارسی است و محتوای مطالب به زبان عربی. محتوای مطالب کتاب به این صورت ارائه شده: میرزا مهدی، ابتدا با عبارت «قوله...»، کلام محقق سبزواری را ذکر می‎کند و سپس در پایین آن با زبان عربی به شرح مطالب می‎پردازد. جلد اول کتاب، شامل شرح مطالب از مقدمه شرح منظومه تا بحث اعتبارات ماهیت است و جلد دوم از مبحث بعضی احکام اجزای ماهیت شروع و تا پایان مطالب شرح منظومه ملا هادی، یعنی مباحث مربوط به معاد و اخلاق ادامه می‎یابد. در صفحه 10، سطر 9، کلمه «نتوانسته است» اشتباه چاپی است و باید به جای آن «توانسته است» باشد. مقدمه‎نویس در پیشگفتار، نوشتن شرح حال مفصلی از نویسنده را (به دلیل عدم آشنایی کافی غیر ایرانی‎ها با افکار و شخصیت آشتیانی)، در جلد دیگری از کتاب وعده می‎دهد و در انتهای پیشگفتار، به ارائه بیوگرافی مختصری که صاحب «ريحانة الأدب» از وی نوشته، بسنده می‎کند؛ اما در پیشگفتار دوم می‎نویسد: به دلایلی این کار محقق نشده است. متن گفتار وی چنین است: «هنگام نشر چاپ اوّل، ما به خوانندگان ارجمند وعده داده بودیم که جلد دومى منتشر سازیم که مشتمل بر شرح و بیان افکار آشتیانى به زبان فارسى باشد و جلد سومى که در آن تعلیقه آشتیانى به زبان انگلیسى مورد گزارش و تحلیل قرار گیرد، ولى به علل گوناگون این هدف عالى ما به مرحله تحقّق درنیامد، ولى در عوض راقم این سطور توفیق یافت که با همکارى یکى از دانشمندان، شرح منظومه سبزوارى (قسمت امور عامّه و جوهر و عرض) را به زبان انگلیسى ترجمه کند و به دنیاى علم عرضه‏ دارد و نیز جلد دوم شرح منظومه را که اختصاص به الهیات بالمعنى الأخص دارد، به سیاق و روش جلد اول آماده سازد که هم‏اکنون زیر چاپ است».

این اثر که نخستین جلد از یک مجموعه دو جلدی است، بخشی از منظومه حکمت سبزواری که به بحث درباره مسایل فلسفی پرداخته است، مورد شرح و بررسی قرار گرفته است. نگارنده (شارح) ابتدا به بحث درباره بدیهی بودن مفهوم وجود و اصالت آن پرداخته و مفهوم اشتراک در وجود و زیادی وجود بر ماهیت را بررسی نموده است. آنگاه مباحثی در مورد وجود ذهنی، وجود مطلق و مقید، احکام عدم، احکام سلبی وجود، تشکیک در وجود، علیت در عدم، شبهه معدوم مطلق و عدم اعاده معدوم، ملاک‌های صدق و کذب در قضایای فلسفی و منطقی، احکام جعل، احکام حدوث و قدم، احکام سبق و لحوق و اقسام آنها، قوه و فعل و اعتباری بودن ماهیت را با توجه به اشعار منظومه سبزواری مورد شرح و بررسی قرار داده است.

علامه حلّى در اين اثر، از اصول دين آنچه را به اجماع علما بر هر مسلمانى واجب است، چنين برمى‌شمارد: شناخت خدا و صفات ثبوتيه و سلبيه او و آنچه بر او صحيح و از او ممتنع است، و شناخت نبوت و امامت و معاد. وى اين باب را در هفت فصل قرار داده است: 1- در اثبات واجب‌الوجود؛ 2- در صفات ثبوتيه او كه عبارت است از قدرت و اختيار، علم، حيات، اراده و كراهت، ادراك، قديم و ازلى وباقى وابدى بودن او، تكلم، صدق؛ 3- در صفات سلبيه او كه عبارت است از مركب نبودن، جسم و عرض و جوهر نبودن، لذت و الم نداشتن، متحد به چيزى نشدن، محل حوادث نبودن، رؤيت بصرى نداشتن، شریک نداشتن، از معانى و احوال به دور بودن؛ 4- در عدل كه اختيار بشر و استحاله قبح بر خداوند و لطف او را به اثبات مى‌رساند؛ 5- در نبوت كه پس از تعريف واژه «نبى» به اثبات نبوّت پيامبر اسلام(ص) و وجوب عصمت او و اينكه او فاضل‌ترين مردمان بوده و از دنائت پدران و ناپاكى مادران و رذائل خُلقى و عيوب خَلقى بركنار است، مى‌پردازد؛ 6- در امامت (رياست عامه در امور دنيا و دين برای يك شخص به عنوان نيابت از پيغمبر) كه آن را عقلاً واجب مى‌داند و بيان مى‌كند كه امام بايد معصوم و منصوصٌ‌عليه و فاضل‌ترين مردمان باشد. سپس از راه‌هاى عقلى و نقلى به ذكر امامت بلافصل على بن ابى‌طالب(ع) پس از پيغمبر(ص) مى‌پردازد؛ 7- در معاد كه آن را از طريق عقلى ثابت مى‌كند و سپس آياتى را كه بر آن دلالت دارد شرح مى‌دهد؛ در اين فصل مسئله ثواب و عقاب و توبه و امر به معروف و نهى ازمنكر بيان شده است.

«شرح بیست و پنج مقدمه در اثبات بارى تعالى» اثرى است که تبریزى در آن به شرح مقدمات بیست و پنج گانه اى که ابن میمون در دلاله الحائرین در اثبات وجود بارى تعالى و نیز وحدانیت و منزه بودن خداوند از جسمانیت نگاشته، مى پردازد. به گفته مصنف همه این مقدمات اثبات شده و تردیدى در هیچ یک از آنها نمى توان روا داشت.زیرا ارسطو و دیگر حکماى مشائى پس از او هر یک برهانى براى اثبات هر کدام از این مقدمات آورده اند و مصنف نیز مقدمه اى براى تایید آنان آورده و تسلیم آن شده است. اهمیت کتاب: این کتاب از دو جهت داراى اهمیّت است. یکى آنکه نشان دهنده اینست که تا چه اندازه فلسفه و کلام اسلامى در زیر بناى فکرى و عقلى سایر ملل اثر داشته و دیگر اینکه توانائى نیروى علمى فیلسوفى ایرانى را در نقد و تحلیل یکى از مهمترین و معروف‌ترین آثار قرون وسطى آشکار مى‌سازد. نسخه شناسى: این کتاب در سال 1329 هجرى قمرى از روى نسخه‌اى منحصر بفرد در قاهره بوسیله محمد زاهد الکوثرى بطبع رسید و نیز هنگامى که کتاب دلالة الحائرین با خط عربى در سال 1972 بوسیله دانشکده الهیات دانشگاه انکارا چاپ شد مصحّح کتاب دکتر حسین آتاى استاد علم کلام و اصول دین و رئیس آن دانشکده شرح تبریزى را بتمامه در پاورقى آن کتاب آورد. نسخه حاضر در برنامه به اهتمام دکتر مهدى محقق و با ترجمه فارسى آقاى سید جعفر سجادى در قطع وزیرى با جلد گالینگور در 8 صفحه پیشگفتار،65 صفحه متن عربى و 150 صفحه ترجمه فارسى در سال 1360 ه-ش توسط انتشارات دانشگاه تهران با همکارى دانشگاه مک گیل کانادا منتشر شده است.نوبت چاپ کتاب مشخص نیست.

«ترجمه و شرح الهيات نجات شيخ‌ الرئيس ابوعلى سينا»، اثر سيد يحيى يثربى به زبان فارسى است كه در آن به شرح بخش الهيات از كتاب نجات نوشته بوعلى سينا پرداخته است. روش شارح محترم چنين است كه در هر بحثى، نخست بخشى از متن عربى آورده و بعد به ترجمه آن پرداخته و در صورت لزوم، شرح هم نوشته و مطالب شرحش را در پاورقى آورده و به همين ترتيب ساير مباحث را ادامه داده است. از نظر كيفيت شرح حاضر نيز با نظر به اينكه دكتر يثربى از شاگردان علامه طباطبايى و از استادان فلسفه اسلامى در دوران معاصر است و آثار متعدد و قابل توجهى در اين زمينه تأليف كرده، اين شرح نيز خواندنى و قابل تأمل است. شارح محترم در شرح مطالب بوعلى سينا گاه به‌ مناسبت به مطالب فيلسوفان ديگر مانند حكيم سبزوارى نيز پرداخته و وارد نقد نظرات آنان هم شده است.

«الدرة الفاخرة فی تحقیق مذهب الصوفیة و المتکلمین و الحکماء المتقدمین»، به زبان عربى، نوشته نور الدین عبدالرحمن جامى صوفى، شاعر و ادیب شهیر قرن نهم هجرى، اثرى است که نویسنده در آن به محاکمه میان متکلمان و متصوفان و فلاسفه مى‏ پردازد. کتاب، بدون آنکه داراى باب‏ بندى و فصل‏ بندى خاصى باشد، یازده مسئله را مطرح مى ‏کند که همه آنها مدت چند قرن محل نزاع میان متکلمان و فیلسوفان و عرفاء بوده است. مسائل مطرح شده، به ترتیبى که در کتاب آمده، به قرار زیر است: 1. مفهوم وجود خدا و نسبت آن به ذات او، بدین معنا که آیا وجود حق عین ذات اوست یا زاید بر آن است؟ 2. وحدت خدا و ضرورت اثبات آن 3. ماهیت صفات خدا و ارتباط آنها با ذات او، بدین معنا که آیا صفات خدا عین ذات اوست یا زاید بر آن است؟ 4. ماهیت علم خدا و مسئله نسبت دادن علم به خدا، بدان صورت که معارض با یگانگى یا واجب الوجودى او نباشد؛ 5. علم خدا به جزئیات و مسائلى که از نسبت دادن این‏گونه علم به خدا لازم مى‏ آید؛ 6. ماهیت اراده خدا و اینکه آیا اراده، صفتى متمایز از علم اوست یا چنین نیست؟ 7. ماهیت قدرت خدا و مسئله وابسته به آنکه خدا، فاعل مختار است یا چنین نیست؟ 8. مسئله ازلى بودن عالم یا آغاز داشتن آن و بحث در اینکه آیا عالم قدیم مى ‏تواند از فاعل مختار نتیجه شود یا نه؟ 9. ماهیت کلام خدا و مسئله قدیم بودن یا مخلوق بودن قرآن 10. افعال اختیارى بندگان و اینکه انجام گرفتن آنها به قدرت خداى تعالى است؛ 11. صدور عالم از خدا و بحث در مسئله امکان صدور معلول ‏هاى مختلف از علت واحد. جامى، در مورد هر یک از این مسائل نخست، مذاهب متقابل متکلمان و فیلسوفان و سپس مذهب متصوفه را بیان مى‏ کند، ولى مذهب صوفیه را تنها به‏ صورت مذهب معقولى در مقابل مذاهب کلامى یا فلسفى نمایش نمى ‏دهد، بلکه آشکارا آن را به ‏صورت مذهب برترى معرفى مى ‏کند، خواه بدان باشد که وى نظرهاى متقابل کلامى و فلسفى را در مورد مسئله واحد با هم سازش مى ‏دهد و خواه بدان که وى از مسائلى که لزوما از مذاهب مورد قبول متکلمان یا فیلسوفان نتیجه می ‏شود، اجتناب مى‏ ورزد؛

«الباب الحادى عشر مع شرحيه النافع يوم الحشر و مفتاح الباب»، متن كتاب معروف «باب حادى عشر»، تأليف علامه حلى، به همراه دو شرح مهم «النافع يوم الحشر»، نوشته فاضل مقداد و «مفتاح الباب»، تأليف ابوالفتح بن مخدوم حسينى است. علامه حلّى در اين اثر، از اصول دين آنچه را به اجماع علما بر هر مسلمانى واجب است، چنين بر مى‌ شمارد: شناخت خدا و صفات ثبوتيه و سلبيه او و آنچه بر او صحيح و از او ممتنع است، و شناخت نبوت و امامت و معاد. وى اين باب را در هفت فصل قرار داده است: 1- در اثبات واجب الوجود؛ 2- در صفات ثبوتيه او كه عبارت است از قدرت و اختيار، علم، حيات، اراده و كراهت، ادراك، قديم و ازلى و باقى وابدى بودن او، تكلم، صدق؛ 3- در صفات سلبيه او كه عبارت است از مركب نبودن، جسم و عرض و جوهر نبودن، لذت و الم نداشتن، متحد به چيزى نشدن، محل حوادث نبودن، رؤيت بصرى نداشتن، شريك نداشتن، از معانى و احوال به دور بودن؛ 4- در عدل كه اختيار بشر و استحاله قبح بر خداوند و لطف او را به اثبات مى‌ رساند؛ 5- در نبوت كه پس از تعريف واژه «نبى» به اثبات نبوّت پيامبر اسلام (ص) و وجوب عصمت او و اينكه او فاضل‌ ترين مردمان بوده و از دنائت پدران و ناپاكى مادران و رذائل خُلقى و عيوب خَلقى بركنار است، مى‌ پردازد؛ 6- در امامت (رياست عامه در امور دنيا و دين براى يك شخص به عنوان نيابت از پيغمبر) كه آن را عقلاً واجب مى‌ داند و بيان مى‌ كند كه امام بايد معصوم و منصوصٌ‌ عليه و فاضل‌ ترين مردمان باشد. سپس از راه‌ هاى عقلى و نقلى به ذكر امامت بلافصل على بن ابى‌ طالب (ع) پس از پيغمبر (ص) مى‌ پردازد؛ 7- در معاد كه آن را از طريق عقلى ثابت مى‌ كند و سپس آياتى را كه بر آن دلالت دارد شرح مى‌ دهد؛ در اين فصل مسئله ثواب و عقاب و توبه و امر به معروف و نهى از منكر بيان شده است.