جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فریدریش اشلایر ماخر فیلسوف آلمانی (1834-1768) در گفتار دوم کتاب «درباره دین » به موضوع ماهیت (طبیعت) دین می پردازد. او اعتقاد دارد که صورت اصیل و حقیقی دین در تعیّن بیرونی با چیزهای دیگری پیوند یافته است برای دستیابی به ماهیت دین باید از این امور عزل نظر بشود، در این راستا مسئله عمل، علم، اخلاق و هنر را مورد بررسی قرار می دهد و نتیجه می گیرد که هیچ یک از آنها مساوی و مساوق با حقیقت دین نیستند، سپس از طریق یک فرایند معرفت شناختی با عنایت به نظریه افلاطون در باب معرفت پیشینی (تذکار) وجوه افتراق و اتحاد علم و اخلاق را با دین باز می نماید. از دیدگاه او علم و اخلاق راستین متکی به احساس بی واسطه ای از شهود و حقیقت بیکران الهی هستند، او این احساس را همان حقیقت و ماهیت اصیل دین می داند که فراتر از اندیشه علمی و مفهومی است و یک امر کاملاً بی واسطه است که در قالب نظام نمی گنجد، او سپس حقیقت این احساس بی واسطه را در سیر آفاق و انفس یعنی در ساحت طبیعت و انسانیت جستجو و نشان می دهد.