جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هنر، نسخۀ دوم خلقت و نسخۀ سوم هستی است؛ چراکه هنر، بازآفرینی حقایق است، پس از سنخ خلقت است؛ بنابراین فطرت انسان با دین و هنر الفتی ذاتی دارد و هم از این رو میان دین و هنر نیز همگونگی ها و مناسبات بسیاری هست. تعریف دین و هنر، تقسیم جوهری و صوری هنر، تبیین نسبت ها و مناسبات این دو مقوله، موضوع این مقال است.

علــم دينــی بــر اســاس نظريــه مختــار راقــم، از لحــاظ منــابع «كثــرت گــرا» و «آميخت ساختگان»، از حيث معرفت شناسـی «واقـع گـرا» و «واقـع نمـا»، از نظـر منطـق «ديالكتيك ـ ديناميكال» (هم افزا و پيوسته پويا، انبوه شونده وفرگشت يابنده)، از جنبه سنجشوری «آزمون پـذير» و تصـحيح شـونده از نقطـه نظـر ارزشـی «اخـلاق مـدار» و «غيربحرانزا» (هرچند به لحاظ گزاره ها می تواند احياناً خطاپذير باشـد؛ امـا از جهـات «مبانی»، «منابع»، «موضوع» و «مقاصد و غايات» مقدس است) و سـرانجام اينكـه علـم دينی، بخشی از «معرفت دينی بالمعنی الأعم» قلمداد می شود.

اين مقاله با اشاره بـه ايـن نكتـه كـه تعبيـر «فلسـفه ی ديـن» از دو واژه ی «فلسـفه» و«ديـن» صورت بسته است، تأكيد می كند كه هر دوی اين واژگان در مقام ثبوت و اثبات، از تنوع بسياری برخوردارند، لذا ارائه ی تعريف پسينی از فلسفه ی دين كاری بسـيار دشـوار و بسـا بی ثمر باشد. مؤلف برای رفع مشكل، ضـمن توضـيح «نظريـه تناسـق اركـان علـم» كـه در فلسفه ی علم پيشنهاد شده است؛ ارائه ی تعريف، براساس اين نظريـه را راهگشـای معضـل تعريف «فلسفه ی دين» می داند. همچنين با استناد به شروط تعريف صـحيح، و ويژگـی هـای «تعريـف برتـر»، بـا اشـاره بـه عمده ی تعاريفی كه تاكنون از فلسفه ی دين ارائه شده، به نقد آنها پرداخته و بـه دنبـال آن تعريف مختار از «فلسفه ی دين» را ارائه می كند. تعريف پيشنهادی مؤلف از فلسـفه ی ديـن عبـارت اسـت از: «دانـشِ (يـا معرفـت دسـتگاه وار) عهـده دار مطالعـه ی فرانگـر ـ عقلانـی "درباره ی دين" و "در دين"، برای دستيابی به احكام كلی دين و عناصر بنيـادين آن». در انتهای مقاله نيز مؤلفه های تعريف پيشنهادی شرح و بر تهی بودن اين تعريـف از اشـكالات ديگر تعاريف تأكيد شده است.

در پاره‌ای از دانش‌های دینی، قرن‌هاست به شدت دچار رکود و رکون هستیم و جز تکرار هزار بارة میراث پدران معنویمان هیچ از ما سر نمی‌زند. با توجه به خطورت امر اجتهاد و ضرورت تحول در علوم دین، بازشناسی و مواجهه با عوامل رکود این رشته از اهمیت فراوانی برخوردار می‌شود. کاربردی‌ترین تقسیم موانع، تفکیک آن به برونی و درونی، آفاقی و انفسی است؛ عوامل بازدارنده‌ای که معطوف به بیرون وجود محققان و اصحاب علوم دین است، آفاقی نامیده می‌شود و عواملی را که به نحو درونی ارباب علم دین را از تولید علمی بازداشته، انفسی می‌نامیم. در این مقال موانع فوق به طرز منطقی تقسیم و انواع هر قسم تعریف شده است سپس برخی انواع مورد بررسی قرار گرفته است؛ موانع نواندیشی در دوازده گروه به شرح زیر شرح شده است: الف) موانع انفسی (شخصیتی) 1ـ موانع مَنِشی،2ـ موانع روانی، 3ـ موانع تدبیری ب) موانع انفسی (معرفتی) 4ـ موانع بینشی و فلسفی، 5ـ موانع معرفت‌شناختی، 6ـ موانع رویکرد ـ دین‌شناسی، 7ـموانع روشگانی ج) موانع آفاقی (برونی) 8ـ موانع اخلاقی، 9ـ موانع فرهنگی، 10ـ موانع تاریخی، 11ـ موانع اجتماعی، 12ـ موانع مدیریتی مراد از موانع در این مقاله، هرگونه عامل سلبی و ایجابی است که سبب رکود و فتور نوآوری علمی گشته و از باب تسامح، به «عدم مقتضی» نیز مانع اطلاق شده است.

معرفت دينی عبارت است از« محصل سعی موجه بـرای كـشف گـزاره هـا وآمـوزه هـای دينـی» ؛ فلسفه معرفت دينی، نيز« دانشواره فلسفی است كه عهده دار مطالعه فرانگـر عقلانـی احكـام كلـی امهات مسائل معرفت دينی» . تبيين فرآيند و سازِكار تكون و تطور معرفت دينی ، از اهم وظائف فلسفه معرفت دينی است، نظريه « ابتناء » نظريه ای است برای تبيين فرايند و سازكار تكون و تطور معرفت دينی ؛ ( ونيز مبنا سازی برای طراحی «منطق فهم دين» جديد و جامع). خلاصه نظريه عبارت است از « معرفت دينی، برآيند تأثيرـ تعامـل متنـاوب ـ متـداوم مبـادی خمسه دين، به عنوان پيام الهی ». نظريه ابتناء بر چهار اصل به شرح زيرمبتنی است : اصل نخست. فرايندمندی تكون معرفت دينی وبرآيندوارگی معرفت دينی ، اصل دوم. دو گونگی (روا و ناروا بودن) سازكارهای دخيل در فرايند تكون معرفت دينی، و بالتَبع امكان سرگی وناسرگی معرفت دينی، اصل سوم. پياموراگی دين واشتمال آن برمبادی خمسه دخيل در فهم پيام ، اصل چهارم. بر ساختگی كشف و كاربرد صائب و جامع دين، بر كشف و كـاربرد صـائب و جامع مبادی خمسه و پيشگيری از دخالت عوامل ناروا وانحرافگر.

در فاصله سالهای 2002م/1381ش تا/2012 م/1390ش، چندين مباحثه حضوری و مكاتبـه علمی ميان مؤلف اين مقاله و پرفسور جان هيك، رخ داد. اصليترين بخش اين مـذاكرات و مكاتبات انتقادی ده ساله، نقد تفصيلی بر نظريه ی پلوراليسم دينی است كه به درخواست آقای هيك نوشته و برای وی ارسال شده است و جان هيك نيز پاسخ اجمالی آن را نوشته و برای مولف اين مقاله فرستاده است. مقاله ای كه در ذيل می آيد، حاوی بخش نخسـت از مجموعـه نقد محقق بر نظريه جان هيك است كه برای نخستين بار منتشر مـی گـردد؛ مؤلـف بـا طـرح ابهامات مفهوم شناختی در كلمات كليدی ماننـد «پلوراليسـم دينـی»، «نجـات»، «امـر غـايی»، «دين»، «سنت دينی» و...، نظريه ی جان هيك را زير سؤال برده است.

شناسايی مشخصات هريك از حوزه های منظومه معرفتی دين و نسبت عقل بـا آن، بـه مثابـه مبنـای تعقّل در گزاره ها وآموزه های دين، ضرورتی انكار ناپـذير اسـت. ايـن پـژوهش منظومـه عقايـد و باورهای دينی را از ميان حوزه های گوناگون معرفت دينی برگزيده و پس از معرفی شاخصه هـای آن، نسبت عقل را با عقايد دينی از منظر قرآن و حدیث مورد بررسی قـرار مـی دهـد، تـا جايگـاه عقل، حدود و كاركردهای آن را در اين قلمرو روشن كند. بررسـی آيـات قـرآن كـريم و سـنت قولی و فعلی معصومان نشان می دهد كه حوزه عقايد دينـی عبـارت اسـت از : «مجموعـه ای نظام مند از باورهای جزمی واقع نما نسبت به گـزاره هـای اخبـاری لاهـوتی ديـن كـه متعلَّـق ايمـان قرارگرفته و «بينش دينی» را شكل می دهند. اين مجموعه، به مثابه يك « قلمرو معرفتـی» و بـه منزلـه هسته مركزی منظومی معرفتی دين ايفای نقـش مـی كنـد». همچنـين مفـاد آيـات و روايـات نـشان می دهد كه به رهگيری از گوهر قدسی عقل در حوزه عقايد دينی نه تنها ممكـن، بلكـه ضـروری و كارآمد است و از نظر شارع حجيت دارد؛ البته اين كارآمدی بـه تناسـب نـوع قـضايای عقيـدتی ذومراتب است و درباره حقايق فراعقلی محدوديتهايی دارد. حكم به وجوب تفكّـر در عقايـد، كشف عقايد حق و استدلال برآنها ، تصديق، تثبيت و رشد عقايد حـق، اسـتقامت و وفـاداری بـه عقايد در عمـل، نـشر عقايـد حـق و سـرانجام دفـاع از عقايـد حـق در برابـرباطـل را مـی تـوان از كاركردهای اساسی عقل در حوزه عقايد دينی دانست