جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب از پنج فیلسوف از سنت قاره‌ای – تئودور آدورنو، هانا آرنت، ژیل دلوز، ژاک دریدا و ژاک رانسیر – استفاده می‌کند تا «درباره تفکر» بیندیشد و پاسخ‌های جدید و شگفت‌انگیزی به این سؤال ارائه کند: چگونه می‌توانیم دانش‌آموزان را آموزش دهیم. خلاقانه و انتقادی فکر کنیم؟ علیرغم تفاوت‌هایشان، همه این فیلسوفان درک مدرن از تفکر را به چالش می‌کشند و دیدگاه‌های بدیع و رادیکالی در مورد آن ارائه می‌کنند. هر یک به طرق بسیار متفاوت، رویکرد مدرن به تفکر و نیز تقلیل تفکر صحیح به عقلانیت را رد می‌کنند و تفکر را در واقعیت اجتماعی-تاریخی قرار می‌دهند و آن را با کنش سیاسی مرتبط می‌کنند. آنها استدلال می کنند که اندیشیدن یک فعالیت طبیعی و خودکار نیست، و نیاز به اندیشیدن بیش از پیش مهم شده است زیرا به نظر می رسد واقعیت سیاسی تفکر کمتری را نشان می دهد یا حتی بی فکری را جشن می گیرد. این کتاب با تطبیق این مفاهیم قاره‌ای از تفکر بر نیاز مبرم به آموزش جوانان برای اندیشیدن بر خلاف جریان، کمک قابل توجهی به نظریه آموزشی و فلسفه سیاسی می‌کند، فلسفه‌ای که به ویژه در فضای ضدروشنفکر امروزی مرتبط است.

ترجمه ماشینی : نظریه انتقادی تئودور دبلیو. آدورنو مفصل بندی کامل خود را در مفهوم دیالکتیک منفی می یابد. در بررسی انتقادی فلسفه هگل، آدورنو ایده دیالکتیکی را توسعه می دهد که دیگر به مفهوم ایده آلیستی یک هویت نظری سوژه و ابژه گره نمی خورد، اما حرکت فکری آن با این وجود به سمت مفهومی از امر مطلق هدایت می شود. مطالبات مفهومی، دامنه مفهومی و قوام استدلالی این دومین مدل اصلی تفکر دیالکتیکی هنوز روشن نشده است. مارک نیکلاس سامر دیالکتیک منفی را از مناظره با هگل بازسازی می کند و از ادعای آنها مبنی بر رهایی محتوای واقعی دیالکتیک هگلی از تفاله های ایده آلیستی آن و ایجاد مفهومی از مطلق که پس از آشویتس قابل اجرا بود، از این جنبش فکری دفاع می کند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بحثی است درباره مفهوم «الحاقیه» تئودور آدورنو. در مقابل امانوئل کانت که مدعی بود کنش آزاد و اخلاقی تنها دلیل محض بودن عقل محض است، آدورنو معتقد است که برای انجام عمل یک انگیزه فیزیکی لازم است. این پایان نامه با بحث درباره فلسفه کانت در فصل اول آغاز می شود و در فصل دوم به بحث درباره الحاقیه می پردازد. در فصل سوم، جایگاه ضمیمه در فلسفه اخلاق آدورنو را مورد بحث قرار می دهم. از آنجایی که همیشه یک جزء فیزیکی در کنش دخیل است، آدورنو معتقد است که برخی از اقدامات با انگیزه مادی می توانند از نظر اخلاقی خوب باشند. به طور خاص، این پاسخ تکانشی به رنج و درد فیزیکی است که آدورنو معتقد است از نظر اخلاقی خوب است، زیرا، همانطور که پیشنهاد می‌کنم، تنها با چنین واکنشی است که می‌توان از تکرار هولوکاست جلوگیری کرد.

ترجمه ماشینی : این مقاله بر آن است تا فلسفه تاریخ تئودور دبلیو. آدورنو را با آشکار شدن مفهوم پیوسته در مقوله‌های پیش‌تاریخ، کالواری، همیشه یکسان، خود ویرانگری و رستگاری ارائه کند. به جای گفت‌وگو با جریان‌های مسیحایی یهودیت و مسیحیت، قصد ما این است که از طریق سنت فلسفی، پیوستگی را به مفهوم ارتقا دهیم. این بیان به این معنا نیست که ما می خواهیم با الهیات مقابله کنیم، بلکه این ادعا را داریم که آمیختگی نزدیک تری بین الهیات و فلسفه ارائه کنیم. Thema probandum، استمرار در این اثر دشواری مضاعفی برای غلبه بر آن دارد: اول، ظهور پیوستگی در آثار آدورنو و سپس قوام درونی آن به عنوان یک مفهوم و توانایی برای تثبیت فلسفه تاریخ در برابر مواضع همزمان دیگران در حالی که ما اصالت را تثبیت می کنیم. آدورنو، حتی در مقایسه با نویسندگانی که تأثیر تعیین کننده ای بر تفکر او داشتند، به ویژه والتر بنجامین.

طرفداران فلسفی ایدۀ پیشرفت معتقدند که وضعیت انسان در طول تاریخ و تا به امروز، درمجموع بهتر شده است و در آینده نیز بهتر خواهد شد. آدورنو در نوشتههای خود آورده که انسان تا به امروز پیشرفتی نکرده، اما امکان پیشرفت در آینده وجود دارد. بهاینترتیب موضع آدورنو به این صورت میشود که او با ایدۀ پیشرفت مخالف نیست، بلکه با این ادعا مخالف است که پیشرفت در تاریخ بشریت محقق شده است. ادعای ما در این مقاله این است که با توجه به کتاب دیالکتیک روشنگری، فقط فجایع قرن بیستم، دلیل آدورنو برای عدم تحقق پیشرفت در تاریخ بشریت نیست، بلکه او به حاکمیت دیالکتیک عقالنیت و سلطه بر تاریخ انسان معتقد است. اگر این ادعا را بپذیریم، آنگاه باید گفت چنین عقیدهای حتی امکان پیشرفت در آینده را نیز از بین میبرد.

ترجمه ماشینی: چرا برخی از مارکسیست های اصلی قرن بیستم به طور گسترده با الهیات درگیر هستند؟ چه تأثیری در کارهای دیگر آنها وجود دارد؟ این کتاب به بررسی تقاطع‌های مارکسیسم و ​​الهیات در آثار ارنست بلوخ، والتر بنجامین، لوئیس آلتوسر، هانری لوفور، آنتونیو گرامشی، تری ایگلتون، اسلاوی ژیژک و تئودور آدورنو می‌پردازد.