جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حق‌جویی و حق‌طلبییکی از نیازهای فطری بشر است که در مبحث عرفان به خوبی قابل انعکاس می-باشد. از این رو عرفان‌های نوظهور به نوعی در صدد بر آوردن این نیاز بوده و به هر زبان و ابزاری این را بیان می‌کنند. آنچه در اکثر این عرفان‌ها به چشم می‌خورد، مخالفت جدی آنها با عقلانیت، تعقل، فلسفه وشریعت و انسان مداری است، در مقابل گرایش به اموری مثل سحر و جادو، تخیل و اوهام، که قابل اندازه‌گیری و سنجش نیستند. این موضوعات محور اصلی آنها در تمامی مباحث از جمله خداشناسی، انسان‌شناسی، معاد و... قرار می‌گیرد. عرفان اسلامی، عرفانی توحید محور بوده و تمامی مباحث انسان-شناسی، شریعت، معاد و... حول محور قرب الهی و رسیدن به مقام عبد و بندگی است. از این رو با توجه به محور‌های یاده شده در این نوشتار، بنا داریم تا با بررسی مبانی و اصول اعتقادی عرفان‌های نوظهور آمریکای غربی (اکنکار، کوئیلو و عرفان سرخ پوستی) که بنا به تقسیم‌بندی عرفان‌های نوظهور ذیل عرفان‌های صوفی مسلک قرار می‌گیرد پرداخته و پس از بیان شاخصه‌ها و مولفه‌های عرفان اسلامی به تحلیل منطقی و اصولی این عرفان‌های نو پدید بپردازیم. باشد که چراغ راهی برای حقیقت دوستان باشد. انشاا....

از بین راه‌های خداشناسی، عارفان، راه انفسی را برتر از راه آفاقی می‌دانند. خودشناسی امکان رسوخ بی‌واسطه‌ی بشر به تجلی الهی و درک آن را برای او میسر می‌سازد.به علاوه می-توان با آینه قرار دادن صفات انسانی برای صفات الهی، شناختی نزدیک‌تر از اسمای الهی به دست آورد. مولانا و ابن عربی براساس الهامی که از آیات و احادیث به ویژه حدیث «من عرف نفسه فقد عرف ربه» گرفته‌اند، به شیوه‌های گوناگون به اهمیت خودشناسی و تبیین انواع راه‌های ارتباط بین خودشناسی و خداشناسی پرداخته‌اند و در واقع انسان را راهی می‌دانند به سوی خدای خویش. بنابراین خودشناسی، شناختن راه سلوک است و مراتب این سلوکنیز همان مراتب وجودی انسان است که به مقام خلیفه اللهی و مرتبه‌ی فنا می-انجامد. در این پژوهش از نفس با عنوان خود واقعی و از بدن با عنوان خود ظاهری یاد شده است.

چکیده:در تعاریف مختلفی که از سوی اندیشمندان از عرفان و سیاست شده، معمولا عرفان از مقوله عالم معنا و مربوط به بعد فطرت درونی انسان هاست و سیاست از مقوله عالم ماده و مربوط به زندگی مادی و دنیوی انسانها می باشد. ولی در مکاتب الهی این دو در پیوندی جدانشدنی باهم ارتباط می یابند و هریک بدون دیگری ارزش و اعتبار ندارد. زیرا در اسلام و آموزه‌های عرفان اسلامی شخص عارف باید در مسیر سیر و سلوکش سیر الی الخالق داشته باشد تا عرفان حقیقی و مثبت شکل بگیرد و باید این عرفان در جامعه معنا پیدا کند. براین اساس پژوهشگر در این پژوش پیوند عرفان و سیاست را بر مبنای سیره حکومتی و سیاستی امام علی (ع) توضیح و نشان داده که سیاست و حکومت بدون ارزش‌های الهی و عرفانی عاقبتی جز فرو رفتن در مادیات ندارد و این ارزش‌ها بر مبنایسیره ایشان در نهج البلاغه مقوم یک سیاست الهی است تا هدایتگر مردم جامعه به سوی تعالی و کمال باشد. بنابراین در سیره سیاسی امام علی(ع) عرفان و سیاست با هم دیگر در تلاقی بوده و پیوندی جدائی ناپذیر دارند و بدون توجه به بخش خودسازی (عرفان)، بخش جامعه سازی (سیاست و حکومت) در مسیر اصلی خودش شکل نخواهد گرفت.

اعتقاد به معاد و رستاخیز از بن‌مایه‌‌های جهان‌بینی ایرانیان باستان است. زیرا بدون باور به غایتی برای جهان، آفرینش نخستین نیز کامل نگردیده وبه امری بی‌‌هدف تبدیل می‌شود. در هر دو دین اسلام و زرتشت، هر انسانی باز‌تاب اعمال خود در این جهان را به صورت پاداش و جزا در جهان دیگر خواهد دید.گناه‌کاران به دوزخ می‌‌روند و پرهیزکاران در بهشت جای می‌‌گیرند. بنابر اعتقادات زرتشتیان، دوزخ ابدی نیست و گناه‌کاران نیز پس از آن‌که جزای اعمال بد خود را دیدند، به بهشت رفته و در آن‌جا به ادامه‌ی زندگی مینوی خود می‌‌پردازند. در این پژوهش، مسئله‌ی بهشت و جهنم را از دیدگاه دو دین اسلام و زرتشت مورد بررسی قرار داده‌ایم و از متون مقدس این دو دین یعنی قرآن کریم و اوستا مدد گرفته‌ایم تا به اهمیت مسأله‌‌ی معاد و مفهوم بهشت و جهنم از دیدگاه این دو دین پی ببریم.

مفهوم «آخرالزمان» و ظهور موعود، از مهم‌ترین مباحثی است که در ادیان بزرگ دنیا، به معنای آخرین دوران حیات بشر و قبل از برپایی قیامت به‌کارمی‌رود. در فرهنگ اسلامی، آخرالزمان، دوران ظهور مهدی موعود (ع) و تغییرات بنیادین آفرینش را شامل می‌شود و دین زرتشت به چهار دوره‌ی سه هزار ساله تقسیم می‌شود که در هزاره‌ی آخر دوره‌ی چهارم، فرشگرد (نوسازی) صورت می‌گیرد. در این میان در آیین زرتشت و دین اسلام، نجات‌بخشی مهمترین مقوله‌ای است که در پایان زمان صورت می‌گیرد. در هر دو دین مورد بررسی، نشانه‌های ظهورمنجی، شامل تغییر در نظام طبیعت، انحرافات اخلاقی در زمینه‌های فردی و اجتماعی، فساد اقتصادی و سیاسی و از همه مهمتر بدعت در دین، می‌باشد. با ظهور منجی تغییرات اساسی در کل نظام آفرینش صورت گرفته، همه‌ی آشفتگی‌ها از میان رفته، جهان سامان می‌یابد و جامعه‌ی آرمانی ایجاد می‌گردد. شباهت‌های اعتقاد به منجی‌گرایی در دو دین توحیدی اسلام و زرتشت به حدی است که کمتر اختلافی می‌توان در آن یافت. پژوهش حاضر، در صدد است به صورتی علمی و روشمند مفهوم آخرالزمان و نجات بخشی را در متون مقدس آیین زرتشت و دین اسلام به طور مفصل، مورد بحث و بررسی قرار داده و وجوه تشابه و موارد اختلاف آنان را بیان نموده و به یک نتیجه گیری معقول و منطقی دست یازد.

نام خانوادگی دانشجو: رفیعی راد نام: سوسنعنوان پایان‌نامه: بررسی مفهوم عبودیت در قرآن ومقایسه آن با عرفان اسلامیاستاد راهنما: دکتر اشرف میکائیلیاستاد مشاور: دکتر علی غفاریمقطع‌تحصیلی:کارشناسی ارشدرشته:الهیاتگرایش:عرفان اسلامی دانشگاه:محقق اردبیلیدانشکده: علوم انسانیتاریخ دفاع: 29/6/1393تعدادصفحات:135چکیده: یکی از مسائل مهم بشری در ارتباط با آفرینش و خلقت جهان، رابطه ی انسان با خالق می باشد.این رابطه هم در قرآن و هم در منابع عرفانی اسلام به واژه عبودیت تعبیر و تفسیر شده است. این مفهوم تاثیر آشکاری در زندگی و افکار مسلمانان و مومنان داشته است بطوریکه جلوه های آن را در زندگی زاهدان و عرفای مسلمان می بینیم. عبودیت در قرآن به مفهوم مملوکیت و تسلیم و نهایت درجه ی خضوع در برابر خداوند است و اساس نظام تربیتی پیامبران نیز بر همین اصل است. تسلیم خواست و رضای پروردگار بودن و اینکه انسان در تمام امور به مقتضای مملوکیت و عبودیت خویش رفتار نماید. عبودیت در آیین یهود بر پایه ی اطاعت محض از خداوند و در آیین مسیح بر پایه ی محبت با تمام قلب و جان و خدمت به خلق استوار است. در قرآن کاربردهای متعددی برای عبد آمده است، از جمله: « کاملترین وصف برای انسان کامل» و «اساس اسراء و عروج انسان کامل»، «مختار بودن در بندگی » و از لغات مترادف عَبَدَ به معنای عبادت می توان از خَشَعَ، خَضَعَ و نَسَکَ نام برد. واژه های حوزه ی معنایی عبودیت در قرآن شامل حوزه ی معنایی معبود و عابد می باشد. هدف عبادت در عرفان اسلامی نیز از طریق معرفت به حق از حیث اسماء و مظاهرش و علم به مبداء و معاد و آگاهی به حقایق عالم و چگونگی بازگشت آن حقایق به ذات احدی تعریف می‌شود. این هدف با طی مدارج و مقامات سیر و سلوک و عرفان عملی، مقام به مقام و گام به گام میسر می‌شود، و از این منظر انسان کامل کسی است که به سبب ظرفیتی که در ساختار وجودی اش هست می تواند به مقام حقیقی عبودیت و بندگی برسدکه این امر بر متکی بر هماهنگی میان شریعت و طریقت بوده و بر پایه ی پیروی از شریعت و احکام قرآن صورت می‌گیرد. کلیدواژه‌ها: عبودیت، عرفان، شریعت، طریقت، انسان کامل

دعا به معنی خواندن ،رغبت به سوی خدا و درخواست عنایت و استمداد از پروردگار است . همزمان با آفرینش انسان در روی زمین ، خالق هستی بخش در وجود وی نیاز به معنویات را نیز قرار داد. چون فطرتاً انسان که خلیفه الله در زمین است خداجوو کمال جو است. بنابراین یکی از نیازهای اساسی انسان معنویات و دعا است که بوسیله دعا می‌تواند مشکلاتی را که از طریق مادیات و در عالم مادی نمی‌تواند بر طرف کند به رفع آنان بپردازد. قرآن کریم بارها به دعا و نیایش و ذکر خدا سفارش کرده است و دعا را در زمره عبادات می‌داند که انسان را به مقام عالی و به قرب پروردگار می‌رساند که جز به وسیله دعا و زاری به آن مقام نائل نمی‌گردد. مولوی نیز نیایش و ذکر و دعا را نوعی عبادت روح می‌داند که باعث توجه خداوند به بندگانش می‌باشد. و موجب نجات انسان از بلا و مصیبت می-گردد. آنچه در این مختصرآمده بررسی کوتاهی است که پیرامون موضوع دعا و نیایش در قرآن و مثنوی انجام گرفته و درپنج فصل تنظیم گردیده است. فصل اول شامل کلیات و همچنین مروری برتحقیقات در زمینه موضوع مورد بحث می‌باشد. فصل دوم مبانی نظری: به تعاریف و اهمیت و ضرورت دعا و نیایش و همچنین جایگاه آن در ادیان دیگر مورد بحث و بررسی قرارگرفته در ادامه و در فصل سوم: جایگاه دعا و نیایش در قرآن بحث و بررسی گردیده و مباحثیهمچون آثار نیایش، آداب و شرایط نیایش و غیره را در بر دارد. و همچنین در فصل چهارم: جایگاه دعا و نیایش در مثنوی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در نهایت به نتیجه گیری از بررسی مفهوم نیایش درقرآن مجید و مثنوی مولوی پرداخته شده است.

هر مکتبی به تناسب مبانی اعتقادی خود انسان را در کامل‌ترین صورت معرفی می‌کند که به حالت اسطوره‌ای می‌تواند نمادی از آن مکتب و اسوه‌ای برای پیروانش باشد. از دیدگاه اهل مذهب صورت کامل نوع انسان، انسانی است که به ارزش‌های الهی گره خورده و آیینه تمام نمایی از فعلیت ارزش‌های است که خداوند در وجود او به ودیعه نهاده است چنین انسانی سعادتمند دنیا و آخرت و مورد رضایت خداوند است. در عبارتی مختصر می‌توان گفت که بهترین بیان را در این مورد خداوند متعال در قرآن فرموده و انسان را مسجود تمام کائنات معرفی کرده است و دیگران نیز با تأسی و الهام از قرآن کریم انسان کامل را توضیح داده‌اند. مثلا: در نهج‌البلاغه انسان کامل، کامل‌ترین تجلّی عینی حق تعالی بوده و از این روی آینه تمام نمای جمال و جلال خداوندی و لاجرم واسطه در آفرینش امری و خلقی است. بدین جهت شناخت انسان کامل برای شناخت هستی و هستی آفرین لازم و بلکه واجب است. هم‌چنین مولوی نیز در اثر عظیم خود مثنوی معنوی در جستجوی انسان کامل است و در جای جای کتابش ویژگی انسان کامل را مطرح می‌کند و گاه در قالب داستان‌هایی سیمای او را می‌نمایاند. او معتقد است انسان کامل مظهر حقّ و صاحب الهام است، او اسرافیل وقت و سیمرغی است که سایه‌ای به عظمت کوه قاف دارد. پس در این‌جا در حد مجال، به بررسی تطبیقی و تحلیلی کلام حضرت علی (ع) همراه با گفتارهای مولوی در خصوص انسان کامل و ویژ‌گی‌های آن پرداخته‌ایم.

چکیده گناه نخستین بنا به آموزه‌های ادیان ابراهیمی، عملی بود که انجام آن باعث شد، آدم و حوا از بهشت رانده شوند و به زمین هبوط کنند. نگاه ادیان ابراهیمی به مسئله آفرینش انسان و سرگذشت او دربهشت نگاهی متفاوت از هم است. «داستان سقوط در سفرپیدایش چگونگی ورودگناه ومرگ رابه جهانی که به وسیله یک خدای بی نهایت خلق شده بود توضیح می دهد. گناه و نافرمانی آغازین آدم وحوا درمیان دو روایت «سکونت آدم وهمسرش در باغ بهشت» و«رانده شدن آنها ازبهشت» جای دارد. پس از پولس، آگوستین اولین کسی بود که تعریف دقیقی از این آموزه ارائه داد. چگونگی خلّقت انسان گناه، هبوط و یا سقوط او در تورات و همچنین در قرآن مجید آمده است. درتورات که بافت یک کتاب تاریخی را دارد، ماجرای خلقت انسان و حوادث بعد از آن که سرآغاز تاریخ حیات انسان بر روی زمین است، تنها در یک جا این ماجرا بیان شده است. اما چون قرآن مجّید، فقط برای پند گرفتن وعبرت آموزی حوادث تاریخی را نقل می‌کند، ماجرای خلقت انسان درآن به صورت پراکنده ودر جاهای مختلف بیان شده است.« مطالعه ماجرای خلقت انسان وگناه او و رانده شدنش در تورات و قرآن کریم از این جهت دارای اهمیّت است و ضرورت دارد که زیر ساخت انسان شناسی سه دین بزرگ از ادیان ابراهیمی، یعنی یهودیّت، مسیّحیت و تشکیل مـی‌دهد». ماجرای رانده شدن آدم و حوّا از بهشت و علّت آن، مورد قبول سه دین بزرگ اسلام، مسیّحیت و یهود می‌باشد ولی آنچه که حائز اهمیّت است، وجود تفاوت اساسی در دلیل رانده شدن و چگونگی نقل ماجراست؛ مسیّحیت معتقد است که همه انسانها با گناه آدم و حوا گناهکار شدند و این گناه همیشه در ذات و درفطرت آنها است، و در این موردعبارت گناه نخستین را به کار می‌برند. دین یهودیّت مسئله گناه نخستین را قبول ندارد و معتقّد به ارثی بودن گناه آدم و حوا نیست. اسلام هم حتّی با آنکه قرآن ذکر واقعه‌ی سقوط آدم را می آورد، با این وجود از جهت اعتقادی اندیشه گناه نخستین را به عنوان مبدأ تعیین سرنوشت آدمی قبول ندارد. در این رساله تلاش می‌شود به بررسی دیدگاههای مختلف هریک از ادیان ابراهیمی نسبت به آموزه گناه نخستین پرداخته شود و نگرش هریک ازآنها با توجه به این آموزه به زن «حوا» مورد بررسی بیشتری قرارگرفته شود و تفاوت وشباهتهای این سه دین دراین ماجرا مورد بررسی بیشتری واقع شود. همچنین این رساله تلاس می‌کند از درخت ممنوعه و ماهیّت واقعی آن پرده بردارد و این حقیقّت را روشن کند، آیا همان طوری که عهدین عقیده دارد حوا باعث سقوط آدم و اخراج او از بهشت شد؟و اوبه عنوان یک زن دارای سرشت شیطانی است؟ ازطرفی این رساله برآن است که روشن کند که همه انسانها با فطرت پاک به دنیا می آیند و برخلاف عقیده‌ی مسیحیان آنها باگناه آدم و حوا آلوده نشده اند. همچنین نظر اسلام را در مورد گناه آدم بیان کند که برای آدم وحوا مجازاتی درکارنبوده واگر به زمین آمدند، به دلیل آن بود که با خوردن از میوه‌ی ممنوعه تغییراتی دربدن آنها به وجود آمده بود که مناسب زندگی در آن نشئه نبودند و باید به زمین می‌آمدند. این رساله تلاش می کند با مطرح کردن عصمت آدم، او را از این اعتقاد که آدم، گناه به معنای واقعی انجام داده مبّرا سازد. عناصراصلی داستان گناه آدم وحوا عبارتند از: ساختار مکانی: باغ بهشت، باغ عدن، درخت زندگی: «حیات » جاودانگی«شجره خلد»، درخت شناخت نیک از بد، میوه ی ممنوعه،گندم ونان. ساختار زمانی: اندکی پس از آغاز آفرینش، زمان بی آغاز و ازلی. شخصیت ها: خداوند توانا، فرشتگان، آدم وحوا، ابلیس رخدادها: آفرینش انسان، رویاندن دودرخت دانش وزندگی، ورود آدم وحوا درباغ بهشت، فرمان خداوند، فریبکاری ابلیس، گناه، توبه و راندن آدم وحوا ازبهشت» اینها ازمهمترین عناصر داستان گناه آدم وحوا هستند، که در این رساله به تمام این عناصر و تفاوت وشباهت هایی که دراین سه دین در رابطه با آنها وجود دارد پرداخته خواهد شد.