جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جریان صهیونیزم دارای گرایش‌های مختلف و محصول شرایط و احوال متفاوت یهودیان اروپای شرقی و غربی در سده 19 میلادی است. صهیونیزم فرهنگی یا روحانی از جمله این گرایش‌ها است. فهم ماهیت و موضوع صهیونیزم فرهنگی و نیز روش و اهداف آن در گرو بررسی اندیشه‌های بنیان‌گذار آن - آشر گینزبرگ مشهور به احدهاعام- متفکر یهودی در اروپای شرقی است. مقاله حاضر با مروری بر بیوگرافی احدهاعام، شاخص‌ترین اندیشه‌های او را برای تأسیس صهیونیزم فرهنگی، مورد بررسی قرار داده است. مهم‌ترین برنامه‌های او برای نیل به این هدف، احیاء روحانی و فرهنگی قومیت یهود با استفاده از راه‌کارهایی چون تأسیس مرکز فرهنگی، ایجاد نظام آموزشی با تکیه بر زبان و ادبیات عبری و بهره‌گیری از تلاش نخبگان در راستای تحقق این هدف بود. شناخت دیدگاه‌های احدهاعام که از جمله منتقدان صهیونیزم سیاسی به‌شمار می‌رود، با توجه به تأثیر این جریان در روند وقایع عصر حاضر، حائز اهمیت است. در واقع شناخت صهیونیسم فرهنگی موجب شناخت بهتری در مورد جریان صهیونیسم می‌شود و این‌که صهیونیسم تنها شامل تفکرات سیاسی نیست بلکه برنامه‌ها واندیشه‌های دیگری را نیز دربردارد.

چکیدهتربیت به مفهوم پرورش تدریجی استعدادهای فطری و درونی و عرفان در تعریف عام خود، به معنای شناخت و معرفت نسبت به خداوند است. به سبب جایگاه بی نظیر امام علی ع در عرفان اسلامی، نهج البلاغه از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و آکنده از آموزه های عرفانی است که می توان از آن برای تربیت عارفان بهره جست. برای پرورش عرفانی بر طبق دیدگاه امام علی علیه السلام، کشف اهداف تربیتی عرفانی ایشان در نهج البلاغه ضروری به نظر می رسد چرا که یکی از مهم ترین عوامل موثر در تربیت، تشخیص اهداف تربیتی است. پژوهش حاضر به شیوه تحلیلی – توصیفی، به بررسی اهداف تربیتی فردی و اجتماعی آموزه های عرفانی در این اثر پرداخته است. التزام به شریعت، جهاد و مبارزه، تعامل صحیح با دنیا، عزت و کرامت نفس از جمله شاخصه های عرفان در نهج البلاغه است. برای هریک از آموزه های عرفانی نظری چون هستی‌شناسی توحیدی، انسان کامل و ولایت الهی و برای هریک از آموزه های عرفانی عملی مانند زهد، تقوا، اخلاص، انفاق و... اهداف تربیتی فردی و اجتماعی میانی بسیار بیان شده است که هدف نهایی همه آن ها قرب الهی و فناء فی ا... است.کلید واژه ها: امام علی علیه السلام، آموزه های عرفانی، اهداف تربیتی، قرب الهی.

مفاهیم بنیادی مُثُل و فَرَوَهر در فلسفه افلاطون و دیانت زرتشتی از جایگاه ویژه و ارزشمندی برخوردارند. در فلسفه افلاطون نظریة مُثُل با تبیین هستی به بیان اصل و منشأ صور عالم مادی پرداخته است؛ چنانکه در جهان بینی زرتشتی نيز، آفرینش صورتهای این عالم، تابع صور روحانی(فَرَوَهر) آنها دانسته شده است. بسبب وجود برخی شباهتها میان این دو مفهوم کلیدی، برخی قائل به الگوبرداری افلاطون از تعالیم زرتشت بوده و آموزه مُثُل را آموزه يي زرتشتی دانسته اند. نوشتار پیش رو با هدف راستی‌آزمایی این ادعا به مقایسه اين دو مفهوم پرداخته و وجوه افتراق و اشتراک هريک را در خصوص ویژگیها و کارکردها مورد بررسی قرار داده است. چنین بنظر میرسد که تفاوتهای این دو جدی تر از آن است که نظریه الگوبرداری باسانی قابل پذیرش باشد.

چکیده این رساله به بحث درباره موضوع امر الهی و بررسی مسائل کلامی مربوط به آن می پردازد. این اصل عمدتاً در مورد چگونگی تبدیل واحد به کثرت و همواره مورد توجه اندیشمندان و متکلمان در حوزه فلسفه و کلام بوده است. و نیز مفهوم مایا در دین هندو از منظر کتب اوپانیشاد و متفکران ودانته پرداخته می شود. مطالعه در ادبیات اوپانیشادی و کلام شیعه ( امامیه و اسماعیلیه) در باب امر الهی و نحوه آفرینش نشان می دهد که اندیشه های مطرح شده پیرامون امر الهی و مایا نشان از بی واسطه بودن و نقش تجلی داشتن این مفهوم، در هر دو دین دیده می شود. درک نظرات اندیشمندان و متکلمان در پیرامون فلسفه آفرینش و اندیشه جهان متکثر جایگاهی بسیار گسترده دارد و هدف از این دستاورد درک آموزه امر الهی به عنوان واسطه خداوند و همچنین نیروی مایا که به موجب این دو مفهوم کل اعیان عالم متجلی می گردد. هدف اصلی از فرمان خداوند در دو سنت هندویی و اسلامی تبدیل واحد به کثرت دانسته می شود و این آموزه در مقام نیروی خلاقه خداوند محسوب می گردد.این رساله ضمن تبیین این مفاهیم به بررسی آراء و نظرات تفکر شیعی ( امامیه و اسماعیلیه) در فصل اول، مکتب فلسفه ودانته و آراء اندیشمندان آن مکتب، و در فصل سوم و به مقایسه شباهت ها و اختلافات آن دو سنت می پردازد.

لازمه فرایند رشد فکری انسان، وجود معلمان منتخب از سوی خالق بشر، متناسب با زمان و مكان پرورش است. برآيند اين حقيقت، پیدایش اديان گوناگون است. گو اينكه مطابق حكم عقل، دين متأخر بايد اكمل از دين متقدم باشد، ولي معمولاً معتقدان هر دين در برابر اديان جديد نوعيمقاومت نشان می دهند و بر بقاي دين خود اصرار مي ورزند و این امر سبب می شود که برخی ادیان خود را حق مطلق بدانند و با عدم توجه به عقاید و آرای ادیان و مذاهب دیگر، باورها و عقاید خود را برترین عقاید بدانند و دین خود را دین اکمل و برترتلّقی نمایند در نتیجه یک نوع روحیه انحصار طلبی بین ادیان بوجود می آید کهبه دنبال آن امکان تعامل بین ادیان و تبادل اندیشه و آراء و عقاید بین پیروان ادیان مختلف از بین می رود؛ لذا مسأله گفت وگوی ادیان مطرح می گردد. پژوهش حاضرضرورت، اهداف، مباني، محورها، شرايط و موانع گفت وگوي اديان را مطرح و تبيين کرده كه در متن حاضربه طور مفصل ذكر شده است. گفتگوی اديان نيز بسان هر پديده، موافقان و مخالفاني دارد؛ كه در این رساله کوشش بر این است تا ديدگاههايمختلف آنان و دلایل مخالفت و موافقتشان با این مسئله تا حد توان مطرح گردد.

در این رساله به بحث تجربه ی عرفانی و اهمیت آن از دید یکی از عارفان بزرگ قرن ششم ، سنایی غزنوی که اندیشه های عرفانی او بر عرفای بعد از او نیز تأثیری به سزا داشته است پرداخته شده است . مطالعه در آثار سنایی ( حدیقه الحقیقه ، دیوان ، سیرالعباد و ... ) در باب احوال نشان می دهد که سنایی به صورت جدی به ابعاد تجربی عرفانی اعم از مقامات و احوال در فرآیند سیر و سلوک عرفانی توجه داشته است و تجربه ی عرفانی از دید او گذر از این منازل و البته بر مبنای رعایت شریعت می باشد . او شریعت را پلی به سوی حقیقت و رسیدن به معرفت می داند . که سالک بدون آن در سیر و سلوک عرفانی خویش به منزل نخواهد رسید . او در بررسی احوال به ویژگی معرفت زایی احوال ( تجارب عرفانی ) توجه داشته و با بیان انواع معرفت تنها معرفتی را که کاملاً پذیرفته معرفت شهودی و عینی است که آن را حاصل تجلی حق تعالی بر دل سالک می داند. سنایی در بررسی احوال عرفانی به وحدت وجود نیز توجه داشته است. از دید او وجودی غیر از وجود خدا نیست و دیگر هست ها زیر هستی او قرار دارند . وی شرط اتحاد با خدا را رستن از خود و برداشتن حجاب خودی از میان خود و خداوند می داند که در آن صورت است که سالک می تواند ملک را از دریچه ی ملکوت بنگرد .

چکیدهدر دوران معاصر یکی از پرسش های اساسی مساله ی کارکرد دین در جوامع بشری است و به همین سبب دین همواره به مثابه ی یکی از عوامل موثر در زندگی انسان، از چشم اندازهای گوناگون مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج رساله ی حاضر در خصوص کارکرد دین از دیدگاه ماکس وبر و کلیفورد گیرتز چنین است که وبر و گیرتز هردو بر نقش معنابخشی دین بر زندگی تاکید دارند به گونه ای که از منظر این دو متفکر، دین می تواند دردو رنج و ناهنجاریهای زندگی را برای بشر توجیه پذیر و قابل تحمل سازد. به رغم تشابه در آرای آنها درباره ی کارکرد دین و معنا بخشی آن ، تفاوتهایی میان دیدگاههای آنها وجود دارد، وبر بر نقش دین در رشد و توسعه ی اقتصادی تاکید بسیار دارد و به بررسی این موضوع در جوامع مختلف پرداخته است در صورتی که گیرتز به این موضوع نمی پردازد.و اما گیرتز به موضوع معنابخشی ، تقویت روحیه ی تحمل پذیری و توجیه تجربه های ناخوشایند توسط دین در مقایسه با وبر بیشتر توجه داشته است.

چکیدهامروزه پرداختن به این پرسش که معنای زندگی انسان چیست، بیش از گذشته احساس می-شود، به همین خاطرمتفکران بسیاری در حوزه‌های فلسفه، دین، اخلاق و روانشناسی به بحث و بررسی در این باب پرداخته‌اند. پژوهش حاضر با رویکردی خدامحور معنای زندگی را از دیدگاه دو شخصیت برجسته مورد بررسی قرار می‌دهد. مولوی عارف و شاعر بزرگ ایرانی در آثار خود به ویژه مثنوی که در آن از کلام وحی بهره برده است، معنا را امری مکشوف و واقعی دانسته است و تنها معنا و هدف زندگی انسان را عشق و وصول به خداوند می‌داند و این وصول را فنا و بقاء الهی معرفی کرده است. در مقابل ویکتور فرانکل بنیان‌گذار مکتب معنادرمانی که از اندیشمندان معاصر می‌باشد، نیز معنا را امری واقعی و مکشوف دانسته و کوشیده است به انسان بیاموزد که معنای زندگی خویش را دریابد و از رخوت و خلاوجودی بیرون آمده و زندگی را پوچ نداند. فرانکل نیز به نقش خدامحوری در معناداری زندگی تذکار داده است.

در مورد چگونگی پیدایش هستی و خلفت انسان پیوسته بین الهیون و مادیون چالش‎های فلسفی بزرگی وجود داشته است که از دوران یونان قدیم و حتی قبل از آن تا به امروز ادامه یافته است. پژوهش حاضر کاوشی در راستای بررسی دو مفهوم کلیدی؛ مُثُل افلاطون و فروهر زرتشتی است. یکی از مسائل بنیادی در فلسفه افلاطون، نظریه‌ی مُثُل اوست. این نظریه کوششی برای تبیین هستی و نظریه پردازی در خصوص منشأ آن است. وی معتقد است هر امری از امور عالم چه مادی باشد مانند حیوان، نبات و جماد؛ چه معنوی باشد مانند شجاعت، عدالت و غیره اصل و حقیقتی دارد که سرمشق و نمونه‌ی کامل اوست و با حواس درک نمی‌شود بلکه تنها عقل آن را درمی‌یابد. به طور کلی فلسفه افلاطون براساس تمیز دادن میان واقعیت با صورت ظاهر یا « بود » و « نمود » است. از سوی دیگر بر طبق جهان‌بینی زرتشتی، اهورامزدا عالم ماده را از روی صور روحانی پاک آفریده است که فروهر خوانده می‌شود. در باطن هر یک از موجودات جهان این روح مینوی « فروهر » به ودیعه نهاده شده است. به طور کلی آنان ارواح خارجی و ازلی هستند که از آغاز آفرینش نگهداری و پاسداری جهان به آن‌ها وابسته است. مهم‌ترین هدف نگارنده از نگارش رساله‌ی پیش‌رو با عنایت به ساختار کلی نظریه‌ی مُثُل در فلسفه افلاطون و فروهر در آموزه‌های زرتشتی مقایسه تحلیلی و تطبیقی میان این دو مفهوم بوده و در این راستا بر منابع اصلی یعنی کتب افلاطون و کتاب مقدس زرتشتیان « اوستا » و دیگر کتب دینی آنان تکیه شده است.