جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بحث آرمان شهر که از بحث های بسیار ارزنده و مهم در اندیشه سیاسی است، دارای کارویژه های مختلف است. ملاصدرا از سازوکار آرمان شهر برای انتقاد از وضع سیاسی موجود و ارائه الگوی جایگزین بهره می برد. در آرمان شهر صدرا، شهروند و قانون از اهمیت فراوانی برخوردارند و جامعه بدون وجود هر یک از آنها تحقق نمی یابد؛ اما مهم تر از آنها دستگاه اجرایی است. از نظر صدرا شهر آرمانی شهری است که در آن نبی، امام یا فقیه حاکم باشد. در این شهر، افزون بر امتیازات و ویژگی های دیگری که وجود دارد، ظاهر و باطن عالم به هماهنگی می رسند و انسان با زیستن در چنین جامعه ای در مسیری که آفرینش برای او تعیین کرده است، قرار می گیرد و سعادت او رقم می خورد.

حکمت سیاسی متعالیه، مکتبی خدامحور است. در این مکتب، خداوند متعال، حضور جدی و اصلی در متن زندگی فردی و اجتماعی دارد. عناصر جدی هستی در این تفکر عبارتنداز: خدا، انسان و طبیعت. نظریة دولت هادی، برآمده از مکتبی غایت­دار و هدف­محور است. در این تفکر، همة عناصر فکری و عملی به سوی خدا، قیامت و خیر و سعادت و تکامل انسان، تنظیم می­شوند. «خیر»، چیزی است که انسان را به خدا برساند. هرکس به خدا نزدیک­تر است، می-تواند سکان­دار جامعه و رهبر و هادی آن باشد. از این­رو با توجه به شاخص­های پیش­گفته، نظام سیاسی مورد نظر این دیدگاه، نظامی دینی است که در عصر رسالت پیامبر، در عصر امامت امام معصوم و در عصر غیبت، حکیم مجتهد عارف در رأس آن است. در این مقاله، همچنین بر این نکته، تأکید شده است که اگر یاری مردم نباشد، رهبر الهی در عرصة رهبری نمی­تواند به وظایف خود عمل کند. بنابراین، الگوی پیشنهادی این مکتب برای نظام سیاسی، مبتنی بر حضور دین در متن جامعه است که در آن رهبر نیز همچون سایر مردم، موظّف است براساس قوانین الهی، اقدام کند.

در فاصله 26 دى تا چهارم بهمن ماه سال 1384 هیأتى علمى از دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم به دعوت رایزنى فرهنگى جمهورى اسلامى ایران در لبنان جهت شرکت در همایش تأثیرات انقلاب اسلامى بر تحول معارف دینى و علوم انسانى رهسپار لبنان شد. این هیأت همچنین عهده‌دار فراهم کردن مقدمات برگزارى اجلاس بین المللى شرف الدین در لبنان بوده است. آنچه مى‌خوانید گزارش این سفر است. گزارش از دو بخش تشکیل شده است : بخش اول: چکیده سخنرانى دکتر لک‌زایى، سردبیر فصلنامه علوم سیاسى است، که پس از بازگشت از سفر در جمع اعضاى شوراى پژوهشى پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسى ایراد شده و عمدتآ ناظر به تحلیل تحولات سیاست و حکومت در لبنان است و بخش دوم گزارش همایش تأثیرات انقلاب اسلامى بر تحول علوم انسانى و جریان‌هاى فکرى ـ سیاسى در ایران است.

همانطور که در حدیث شریف وارد شده، نعمت «امنیت» یکى از مهمترین نعمت‌هاى الهى است. در میان منابع متنوع امنیت آفرین، منبع الهى مهمترین، ارزشمندترین و بهترین نوع آن است. پیروزى حزب الله لبنان بر ارتش مشهور به شکست‌ناپذیر رژیم اشغالگر قدس، مقاومت اعجاب‌انگیز هشت ساله رزمندگان ایرانى در برابر کفر جهانى و حماسه‌هاى مسلمین صدر اسلام به رهبرى حضرت ختمى مرتبت محمد مصطفى 9 از نشانه‌هاى تأیید مدعاى مذکور است. علت اصلى این مسأله به تأمین تام و تمام امنیت درونى و روانى، با اتصال به منبع لایزال برمى‌گردد، که پایه دیگر انواع امنیت است. بنابراین منبع تأمین تعادل روحى و امنیت روانى افراد یک جامعه و تداوم حیات با نشاط یک ملت و امت، ارزشمندترین سرمایه آن جامعه محسوب مى‌شود که پى‌جویى آرمان‌هاى مردم را امکان‌پذیر مى‌سازد. با این اوصاف هنوز گامى جدى در جهت تبیین دیدگاه اسلام در این زمینه برداشته نشده است و نوع متون مورد استفاده در مباحث امنیتى در کشور ما متون ترجمه‌اى است. در طرح حاضر گوشه‌اى از مباحثى که نشان دهنده ضرورت پرداختن به مباحث امنیت در اسلام در مراکز آموزشى و پژوهشى است نمایانده مى‌شود. در حالى که در سطح دنیا مراکز مستقلى براى پژوهش در زمینه تروریزم تشکیل شده‌اند، مایه شگفتى است که در کشورى که خود قربانى تروریزم است هنوز حتى یک اثر پژوهشى قابل توجه در این زمینه منتشر نشده باشد. اولویت رشته فقه امنیت در این طرح از آن رو قابل توجیه است که در کشور ما فقه مبناى نظم است. توجه مقام معظم رهبرى به بحث جهاد، دراولویت درس خارج فقه، شایسته بود که به موجى از امنیت پژوهى، با رویکرد اسلامى، در جامعه ما منجر مى‌شد، اما مع الاسف چنین نشد.

«استقلال خواهى» که از شعارهاى اساسى انقلاب اسلامى ایران بود، داراى وجوه، سطوح، ابعاد، مؤلفه‏ ها و شاخص ‏هاى متفاوتى است. از یک منظر مى‏ توانیم دو سطح براى آن در نظر بگیریم: سطح ذهنى ـ معنوى؛ سطح عینى ـ مادى. با این پیش فرض که فرهنگ، به معناى مجموعه محتواى باطنى ما انسان‏ها، سازنده رفتار و کردار ماست، مى‏ توانیم ادعا کنیم که رسیدن به «استقلال» در عرصه ‏هاى فرهنگى، به معنایى که گفته شد، شرط لازم براى دست‏یابى به «استقلال» در عرصه ‏هاى اجتماعى، اقتصادى، نظامى و... است.

جدى‏ترین تأملات در حوزه زندگى سیاسى در عصر صفویه از سوى محمد باقر سبزوارى صورت گرفته است. وى از زاویه کارکردگرایانه به بحث از انواع نظام‏ هاى سیاسى پرداخته و آن را تحلیل کرده است. در این نوشتار تعریف ویژه سبزوارى از زندگى اجتماعى، زندگى سیاسى، قانون، حاکم عادل، اهداف حکومت، نظام سیاسى فاضله، نظام سیاسى ناقصه، ویژگى‏ هاى هیأت حاکمه، انواع طبقات و اصناف، طراحى سازمان حکومت، وظایف و حقوق مردم و تأکید بر ساده زیستى کارگزاران حکومتى در جهت تبیین ادعاى مذکور تفسیر شده است.

شناخت قرآن و مقاصد آن، همان‏گونه که براى مؤمنان و معتقدان به آن لازم و ضرورى است، براى عالمان رشته ‏هاى مختلف علوم انسانى به ویژه علوم سیاسى نیز فرض و حتمى است. معتقد به قرآن، مقاصد و اهداف قرآن را مى‏شناسد تا بدان عمل کند و جامعه شناس، روان‏شناس، اقتصاد دان، حقوق‏دان، مورخ و... مقاصد و اهداف قرآن را مى‏ شناسد تا از تأثیرات آن بر روح و روان و رفتار فردى و اجتماعىِ معتقدان به آن آگاه گردد. البته تفکیکى که صورت گرفت صرفا در بعد نظر است، زیرا چه بسیار عالمانى که خود مؤمن و معتقد به قرآن بوده، همان گونه که گروهى از معتقدان به قرآن از اهداف و مقاصد آن بى ‏اطلاع یا کم اطلاع هستند.

قرآن کریم صد و چهارده سوره دارد. طبق آمارى که از روایات ترتیب نزول سوره‏ها به دست آمده است، هشتاد و شش سوره مکى و بیست و هشت سوره مدنى است. در اینکه به چه سوره‏اى مکى و به چه سوره‏اى مدنى گفته مى‏شود، اختلاف نظر است. معیار زمان، معیار مکان، معیار خطاب و محتوا و معیار سماع و نص، از جمله معیارهایى است که توسط پژوهشگران علوم قرآنى مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. در این مکتوب معیار زمان مورد پذیرش قرار گرفته است؛ یعنى آیاتى که قبل از هجرت پیامبر(ص) به مدینه نازل شده است، مکى و آیات نازل شده پس از هجرت، مدنى است. پرسشهاى مختلفى درباره سیاست و جایگاه آن در قرآن وجود دارد. پرسش‏هایى از قبیل: آیا به مسایل مربوط به زندگى سیاسى در قرآن توجه شده‏است؟ مباحثى از قبیل دولت، قدرت، حاکمیت، سلطه، آزادى، عدالت، مشروعیت، مشارکت، مشورت، بیعت، نظارت بر قدرت سیاسى، تمرکز و یا توزیع قدرت سیاسى، روابط بین دولتها و ملتها، حقوق عمومى، معاهدات، جنگ و صلح و سایر مفاهیم و قضایاى سیاسى از چه جایگاهى در قرآن بر خوردار است؟ بر فرض پرداختن قرآن به مفاهیم و قضایاى سیاسى، چه بخشهایى از قرآن بیشتر به مسایل سیاسى پرداخته است؟ آیات و سوره‏هاى مکى یا مدنى؟ آیا ادعاى برخى از مستشرقین مبنى بر این که آیات مکى، آیات غیر سیاسى است و پیامبر اسلام(ص) در مکه به سیاست توجه نداشته است و تنها در آیات مدنى است که به سیاست توجه شده است و این هم به خاطر مقتضیات زمانى است که شرایط جدیدى را براى پیامبر(ص) به وجود آورد، ادعایى معتبر است؟ براى پاسخگویى به پرسشهاى مذکور و نیز ارائه گزارش از مکتوباتى که به موضوع «سیاست در قرآن» پرداخته‏اند، مباحث این یاد داشت آمده است.

صدر الدین محمد شیرازى، مشهور به صدر المتألهین و ملا صدرا، در سال 979 هـ. ق. در شیراز متولد شد. وى تنها پسر ابراهیم شیرازى بود. ابراهیم مدتها منصب امارت داشت و از چهره‏هاى قدرتمند سیاسى و اجتماعى شهرش به شمار مى‏رفت. صدر الدین، پس از تکمیل تحصیلات مقدماتى، رهسپار کاشان شد(1) و پس از مدتى تلمذ در کاشان، در حدود سال 995 هـ. ق. براى تکمیل تحصیلات عازم اصفهان گردید. در اصفهان نزد شیخ بهایى به تحصیل علوم نقلى و در محضر میرداماد به کسب علوم عقلى پرداخت. ملا صدرا به دلایلى چند؛ از جمله راضى نبودن به تحصیلات رسمى مرسوم، از زندگى در اصفهان سرباز زد و بین هفت تا پانزده سال (بنابر اختلاف اقوال) در روستاى کهک، از توابع شهرستان قم کنج عزلت گزید و به تهذیب نفس پرداخت تا همچنان که خود در مقدمه کتاب اسفار مى‏گوید، به شهود عالم معقول نائل آمد. پس از آنکه به کمال صورى و معنوى دست یافت، بار دیگر به زندگى دنیوى بازگشت. این سیر مطابق چهار سفرى است که وى در آغاز کتاب اسفار به توضیح آنها پرداخته و کتاب عظیم خویش در حکمت متعالیه را بر آن اساس سامان داده است.