جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

استادیار گروه جامعه شناسی واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی گفت: معنای زندگی امری از پیش تعیین شده نیست که جایی موجود باشد و هر کسی که بدان دسترسی داشته باشد بتواند از آن برخوردار باشد.

عالمی دینی عالمی دیگر را تفسیق کرده است. این به‌خودی خود نه نادر است و نه متفاوت. این‌که عالمی مسلمان و شیعی، عالم مسلمان و شیعی دیگری را تکفیر، تضلیل، یا تفسیق کند، به‌هیچ‌وجه نادر نیست. اما آن‌چه کاملاً نادر یا شاید بی‌نظیر است این است که یک عالم دینی بلندمرتبه (آیت‌الله اراکی) یک عالم دینی بلندمرتبه و بسیار تاثیرگذار و مولد را در “نفی وجود و وقوع تکفیر در تاریخ تشیع”، تفسیق کرده است!

محدثی بابیان اینکه وجه شناختی ایمان باید در زیست درونی فرد وجود داشته باشد، گفت: بسیاری از باورهای فرد در یک بررسی منطقی ریشه ندارد و شامل درونیاتی است که باید به‌عنوان باور پذیرفته شود.

حسن محدثی می‌گوید: فیرحی به معنای دقیق کلمه معاصر و امروزین بود؛ او به تحولات دنیای جدید چه تحولات معرفتی و چه تحولات اجتماعی- سیاسی کم و بیش آشنایی داشت و اینها سبب می‌شد که بخواهد با آن دوقلمرو یعنی قلمروی که در جهان سنت میراث برده بود و قلمرو و میراثی که از جهان جدید و فهمی که از جهان جدید داشت پیوند ایجاد کند.

محدثی، استاد جامعه شناسی گفت: باید مرادمان را از مدیریت فرهنگی مشخص کنیم، فرهنگ قلمرویی نیست که بشود آن را محصور و همه ابعادش را تعیین کرد و آمرانه از بالا به پایین آن را تحت کنترل گرفت.

مفاهیمی هم‌چون عدالت، آزادی، استقلال و از این قبیل، مفاهیم بسیار فریبنده‌ای هستند. دست‌یافتنی و سهل‌الوصول می‌نمایند اما بس دشواریاب‌اند. به همین دلیل هم هست که بازی‌گران سیاسی و اهل سیاست می‌توانند با استفاده از همین‌گونه مفاهیم مبهم، به‌آسانی ما مردم را فریب بدهند.

در این درس-گفتگو چه می‌گذرد؟ بحث حضور روحانیت در نقش های سیاسی و ارتباط با قدرت سیاسی همواره از بحث های مناقشه برانگیز در سطح فکری و حتی عامیانه بوده است. یک تلقی از روحانیت به عنوان مسئول پاسداری از دین در جامعه، معتقد به لزوم حضور روحانی در چنین نقش هاییست. چنین نگاهی حوزه مسئولیت روحانیت را حوزه مسئولیت و گستره دین می داند. به عبارت بهتر روحانی همان نقشی است که مسئولیت دین را بر دوش خود می بیند. این دیدگاه تلاش می کند طرح هایی برای حفظ روحانیت از آفات قدرت سیاسی ارائه کند. اما در مقابل دیدگاه هایی وجود دارند که فارغ از اینکه چه باید بشود، مطالعه مناسبات و ویژگی های ضروری قدرت سیاسی، خصوصا سیاست در معنای مدرن و معاصر آن را مورد مطالعه قرار می دهند و گوشزد می کنند که نهاد سیاست لاجرم تغییراتی بنیادین در روحانیت و نهاد دین ایجاد خواهد کرد و آفات آن غیر قابل احتراز خواهد بود. در این دیدگاه توصیه اساسی باقی ماندن دین در ساختار سنتی اش است تا حتی الامکان کمتر دچار آفات شود. نکته مهم درباره دیدگاه اخیر این است که چنین آفاتی کم کم نه تنها در سطح رفتار روحانیت بلکه در هویت دین تبیین شده توسط این نهاد رسوخ خواهد کرد.