جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «فصل المقال فی‌ ما بین الحکمة و الشریعة من الاتصال» نوشته محمد بن احمد بن رشد است. وي در این کتاب بیان می‌ دارد که فلسفه و شریعت هر‌ دو ما را به حقیقت واحد راهبر می‌ شود. این کتاب در برگیرنده دفاعی برجسته از آزادی فلسفه است و فی نفسه دارای محتوایی است که نه تنها محققان اسلامی، بلکه دیگران نیز به آن علاقه نشان داده اند. آنچه كه محتوای رساله مزبور را تشكيل می‏ دهد عبارت است از: بحث رابطه حكمت و فلسفه و بيان ارتباط قوی بين روش قرآن در اثبات مسائل گوناگون و روش استقراء و عقل و بحث از اينكه رجوع به باطن آيات و روايات و تاويل آنها در چه جاهايی مجاز است و اهل تأويل چه كسانی هستند. این رساله، پرسش هایش را در شکلی اسلامی مطرح کرده و جواب می دهد. رساله ای است که نظرات ابن رشد را در باب موضوعات شرعی و اخلاقی بیان می کند که در اسلام دوره میانه چنین موضوعاتی معمولا بر اساس فرمان الهی مورد بحث قرار می گرفتند.

کتاب «الجمع بين رایی الحكيمين» نوشته ابونصر فارابی است. مقصود فارابی از نگارش این کتاب نشان‌ دادن‌ سازگاری و وفاق‌ میان‌ آرای افلاطون‌ و ارسطو بوده‌ است‌، وی می‌ گوید چون‌ بحث‌ و نزاع‌ افراد را درباره حدوث‌ و قدم‌ جهان‌ دیده‌ و متوجه‌ شده‌ که‌ برخی مدعیان دو حکیم‌ مبرِّز، افلاطون‌ و ارسطو، در اثبات‌ مُبدِع‌ اول‌، وجود اسباب‌، نفس‌ و عقل‌، پاداش‌ و کیفر اعمال‌ خیر و شر و بیشتر امور مدنی و اخلاقی و منطقی با هم‌ اختلاف‌ دارند، بر آن‌ شده‌ تا بر مبنای مضمون‌ سخنانشان‌ نشان‌ دهد که‌ عقاید آن‌ دو متفق‌ و سازگار است‌. فارابی در این کتاب آراء دو حکیم یعنی ارسطو و افلاطون را با هم جمع کرده و در بعضی مسائل به کتاب اثولوجیا استناد کرده است. به نظر فارابی سیزده مطلب است که گفته اند دو فیلسوف در آنها با هم اختلاف دارند. او قبل از اینکه در موارد اختلاف وارد شود سعی می کند با دلائلی که بیشتر خطائی است اثبات کند که افلاطون و ارسطو نمی توانسته اند با هم اختلاف داشته باشند چون آن دو پدیدآورنده فلسفه اند و همه حکمای بعد کم و بیش در پی ایشان رفته اند. وقتی آن دو در موضوع فلسفه با هم اختلاف ندارند و هر دو فلسفه را علم به مطلق موجود (موجود از آن حیث که موجود است) می دانند و معاریف حکمای خلف ایشان مقام آموزگار فلسفه به آنان داده اند، فقط یک مورد باقی می ماند و آن این که بگوییم در تفسیر کسانی که اختلاف دیده اند خلل و نقصانی باشد و چون عدد کسانی که به اتفاق آراء دو فیلسوف قائلند بسی بیش از اختلاف بنیان است، هیچ وجهی ندارد که اکثریت را مخطی بدانیم و حق را به شمار اندک نویسندگانی بدهیم که در موارد سیزده گانه ای که ذکر می شود بر اثر توجه به ظاهر به اشتباه افتاده اند. سیزده مسئله را فارابی تحت سه عنوان کلی آورده است. 1- روش زندگی دو فیلسوف. 2- شیوه تألیف و تدوین کتاب ها 3- آراء و اقوال دو فیلسوف.