جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : لاو تریس با در نظر گرفتن خوانش دریدا از هگل به عنوان نقطه عزیمت، اهمیت سیاسی ساختارشکنی را استدلال می کند. در حالی که به خوبی ثابت شده است که مقولات و بازنمایی‌های حقوقی و سیاسی به ظاهر بی‌طرف و فراگیر همیشه، در واقع، جزئی و انحصاری هستند، یکی از قوی‌ترین استدلال‌های دریدا این بود که حذف‌های موجود در هر نمایندگی تصادفی نیستند، بلکه سازنده هستند. در واقع، یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که به نظر می‌رسد فلسفه مدرن وظیفه‌اش را برای حسابرسی همه چیز تکمیل کرده است، این است که ادعا می‌کند مفاهیم بنیادی آن - نمایندگی، دموکراسی، عدالت و غیره - همان چیزی است که همیشه بوده است. آن‌ها چیزی را به نمایش می‌گذارند که دریدا آن را «عملی به گذشته شگفت‌انگیز» نامیده است. این بدان معناست که اشکالی از زندگی سیاسی مانند لیبرال دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، سرمایه داری، حاکمیت قانون، یا حتی خانواده هسته ای خصوصی، پیامد اجتناب ناپذیر توسعه انسانی به نظر می رسد. اندیشه هگل در بحث این کتاب به این دلیل محوری است: منطق این عطف به ماسبق افسانه‌ای در دوران مدرن با ایده قدرتمند Aufhebung - ساختار زمانی همیشه از قبل - با قاطعیت‌ترین شکل بیان شد. ساختارشکنی طردهای موجود در مفاهیم بنیادین سیاسی مدرنیته را با «تعیین مجدد» مسیر خلقت آنها آشکار می کند، و «همیشه از قبل» را در آن مسیر آشکار می کند. هر بازنمایی، دانش یا قانونی بیش از آن چیزی که به نظر می رسد نامطمئن است، و استدلال اصلی ردیابی قانون این است که آنها، بنابراین، همیشه مکان های بالقوه ای برای مبارزه سیاسی هستند.

ترجمه ماشینی : «نردبان هگل می‌خواهد... یک «تفسیر تحت اللفظی» بر Die Phanomenologie des Geistes باشد... هدف آگاهانه مبارزات سی ساله من با هگل نوشتن تفسیری توضیحی بر این کتاب بود؛ و با تکمیل آن، به آن توجه می‌کنم. کار "کار" خود من همانطور که به نتیجه رسیدم... عادت غالب مفسران... بر اساس اجماع عمومی این عقیده استوار است که هر چه که باشد، پدیدارشناسی هگل آن "علم" منطقی نیست که او معتقد بود. دیدگاه دریافت شده ای است که من می خواهم آن را براندازم. اما اگر حق با من باشد، یک زنجیره استدلال پیوسته قابل قبول، پاراگراف به پاراگراف، باید در متن قابل کشف باشد." -- از پیشگفتار.

ترجمه ماشینی : این مطالعه بر اشکال شکاکانه اندیشه و بیانی که هگل و کیرکگور ادعای حقیقت مطلق را با آنها پیوند می‌دهند، تمرکز دارد. هگل با «شک‌گرایی خود تکمیل‌کننده» (پدیدارشناسی ذهن) فرآیندی از تطهیر را مطرح می‌کند که حقیقت را از طریق ناامیدی آشکار می‌کند. در مقابل، بسیج دائمی شک و تردید کی یرکگور در برابر دانش و ایمان هدایت‌شده به‌عنوان یک «شک‌گرایی خود مصرف‌کننده» ظاهر می‌شود. بیان این امر مستلزم ادبی سازی فلسفه است.

ترجمه ماشینی : از هگل تا نیچه که در دوران تبعید در ژاپن نوشته شد و در سال 1939 منتشر شد، به عنوان یک اثر کلاسیک در نظر گرفته شده است و به درستی مهم ترین اثر در زمینه فلسفه و تاریخ فکری قرن نوزدهم ارزیابی شده است. کارل لویت در آن با بررسی روابط بین هگل و گوته شروع می‌کند و سپس به چگونگی تفسیر یا تفسیر مجدد اندیشه استاد توسط شاگردان هگل - و به‌ویژه مارکس و کیرکگور- می‌پردازد. لوویت با اشاره به مارکس و کی یرکگور به عنوان پیش درآمدهای تصمیم گرایی - که فلسفه با آنها هجوم های خود را به جهان تاریخی مشروعیت بخشید - وظیفه بی اعتبار ساختن تاریخ گرایی را به عنوان مسئول نیهیلیسم فلسفی و تصمیم گرایی سیاسی قرار می دهد. و با جهت دهی تفکر خود به سمت کاهش قدرت آگاهی تاریخی، به لحاظ نظری بعد سرکوب شده توسط اندیشه تاریخ گرایانه را بازسازی می کند: طبیعت. پس از هگل تا نیچه این ویژگی را دارد که یک اندیشه مطالعاتی تاریخی به عنوان پاسخی به شناسایی جهان و تاریخ است. تلاشی برای مقابله با تأثیرات آگاهی تاریخی با استفاده از سلاح های خود. لویت این پروژه متناقض را از این یقین انجام می دهد که وقتی فرض الوهیت کیهان حذف شد، بازگشت به نگرش متفکرانه دیگر ممکن نیست.

ترجمه ماشینی : مایکل اینوود، محقق برجسته فلسفه آلمان، تفسیر جدیدی کامل و مفصل درباره یک اثر کلاسیک قرن نوزدهم ارائه می‌کند. فلسفه ذهن سومین بخش از دایره المعارف علوم فلسفی هگل است که در آن به خلاصه ای از نظام فلسفی خود می پردازد. یکی از ارکان اصلی اندیشه اوست. Inwood راهنمایی روشن و دقیق مورد نیاز برای درک این کار چالش برانگیز را ارائه می دهد. او در مقدمه سرمقاله خود ارزیابی پیچیده فلسفی از ایده‌های هگل ارائه می‌کند که شامل بررسی کل اندیشه او و تحلیل دقیق اصطلاحاتی است که به کار برده است.