جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فقیه و متکلم. کلام را از ابو علی خلّاد و و ابو هاشم جبّائی فرا گرفت. ابو عبدالله بصری یکی از اساتید شیخ مفید و قاضی عبدالجبار بوده است. ابن ندیم او را در زمه فقهاء المتکلمین اورده است. خداوند را کائن ثبت می دانست و او را از جنس مرئیات نمی دانست. معتقد بود که نظر همراه با اعتقاد مدلول و ظن به آن تصحیح می شود. بعضی از رجالیون متاخر شیعه او را شیعه دانسته اند. کتب الایمان ، نقض کلام الراوندی و جواز الصلاة بالفارسیة از جمله آثار اوست.

محدث و متکلم امامی. کتب "الاحتجاج فی الامامة"، "الکافی فی فساد الاختیار" و "النقض علی سعید بن هارون الخارجی" از اوست.

ادیب شاعر متفقه موسیقی دان و متکلم

محدث، فقیه و متکلم . ابتدا از اصحاب رأی بود و سپس به فقه شافعی گروید و از مشاهیرشاگردان او شد. احمد حنبل که از دشمنان او بود وی را جهمی خوانده استو ابن ندیم کتاب الامامه را به او نسبت می دهد که در آن از علی (ع) بد گویی می کند و همچنین کتابی دارد که در معرفت خوارج به آن اعتماد می کنند. به نظر می رسد که مذهبی در کلام داشته است که داوود اصفهانی و ابن کلّاب از آن تبعیت می کرده اند. قائل به وجوب نظر بوده است و همچنین منکر عصمت امام . شیخ مفید نیز در مساله امامت ردی بر او نوشته است و همچنین به بدعت و کفر نیز متهم شده است.

محدث، فقیه و متکلم از اصحاب خاص امام کاظم (ع) و امام رضا(ع). صاحب مناظراتی و محاوراتی کلامی است که اخبار آنها به ما نرسیده است.

فقیه و متکلم. صاحب اشعاری با محتوای زهد و حکمت. او را از قدمای معتزله می شمارند ولی بر خلاف معتزله در مساله خلق قرآن اظهار تردید می کرد و این را به تقیه تفسیر کرده اند.

رییس فرقه بزیعیه. از شخصیت و اصل و منشأ او چیزی به ما نرسیده است جز اینکه همعصر امام صادق و از بافندگان کوفه بوده است. جوهر آرائی که از آنان نقل شده است با آراء غلات مشترک است. امام صادق (ع) را بشر نمی دانست و معقتد بود که خداوند به این صورت بر ابناء بشر ظاهر شده است. معتقد بودند که آنچه به قلب بزیع و اتباع او می افتد همه وحی الهی است و مدعی بودند که آنان از کبار ملائکه بالاتر اند و حواریون اند و همچنین معتقد بودند که بزیع به آسمان رفته است و خداوند سر او را مسح کرده است. کلینی نقل می کند که امام صادق (ع) بعد از اینکه شنید بزیع مدعی نبوت است یکی از شاگردانش به نام ابن ابی یعفور را تشویق به قتل او کرد که به سر انجام نرسید. آراء آنان شبیه آراء مغیریة بود که آنان نیز از غلات عصر امام باقر (ع) و از پیروان مغیرة بن سعید البجلی بودند.

محدث و متکلم رجالیون امامیه او را امامی و موثق می دانند و کتبی در توحید و اثبات امامت دارد.

محدث و متکلم شیعه. کتاب امامت و کتاب المعرفه از اوست . امام صادق (ع) به او فرمود : " تجري الکلام علی الأثر فتصیب".