جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فیلسوفان برجسته ای مانند جان مک داول، اسلاوی ژیژک، جاناتان لیر و اکسل هونت در این جلد به افتخار رابرت پیپین، پیشنهادات هگل را در مورد شخصیت تاریخی فلسفه بررسی می کنند. آموزه های هگلی مورد بحث عبارتند از: هدف ظاهری هنر، دیدگاه هگل از تاریخ بشر، از جمله تاریخ فلسفه به عنوان تاریخ آزادی (یا خودمختاری)، و ماهیت خودآگاهی که در روایت یا در عمل تحقق می یابد. محققان هگل، رولف-پیتر هورستمن، سالی سدویک، تری پینکارد، و پل ردینگ تلاش می کنند تا برخی از ادعاهای هگل را در مورد پیشرفت فلسفی تاریخی اثبات کنند، در حالی که برخی دیگر مانند رابرت استرن، کریستوف منکه و جی برنشتاین پیشنهاد می کنند که هگل یا فلسفه را درک نکرده است. به عنوان پیشرفت یک طرفه یا عدم موفقیت ادعاهای او برای پیشرفت: شاید ما هنوز باید در اخلاق ارسطویی باشیم، یا شاید هنوز بین حساسیت و عقل، یا بین فردیت و هنجارهای اجتماعی سرگردانیم. شاید سرمایه داری چنین مشکلاتی را تشدید کرده است.

ترجمه ماشینی : روانشناسی فلسفی هگل توجه را به بخش عمده ای از فلسفه هگل جلب می کند که عمدتاً نادیده گرفته شده است: درمان اساسی و غنی فلسفی او از روانشناسی در پایان فلسفه روح ذهنی، که خود به اثر اصلی او، دایره المعارف علوم فلسفی تعلق دارد. این جلد نشان می‌دهد که رویکرد هگل به فلسفه ذهن که در این متن توسعه یافته است، می‌تواند سهم مهمی در بحث‌های جاری درباره ذهن و ذهنیت داشته باشد و می‌تواند به روشن شدن مفهوم روح (Geist) در پروژه بزرگ‌تر فلسفی هگل کمک کند. محققان مکاتب مختلف تفکر هگلی مروری چند وجهی از روان‌شناسی هگل ارائه می‌کنند: بخش اول با مروری بر فلسفه روح سوبژکتیو هگل آغاز می‌شود که هم زمینه تاریخی و هم زمینه سیستماتیک آن را در فلسفه روح ذهنی هگل ترسیم می‌کند. بخش‌های دوم و سوم سپس فصل‌های جداگانه بخش‌های روان‌شناسی را بررسی می‌کنند: ذهن نظری و ذهن عملی و آزاد. این جلد با بررسی چالش‌هایی که روان‌شناسی هگل برای بحث‌های معرفت‌شناختی معاصر و فلسفه روان‌شناسی مطرح می‌کند، به پایان می‌رسد. در سرتاسر این جلد، دیدگاه‌های هگل با متفکران قرن بیستم و بیست و یکم مانند برگسون، بوردیو، براندوم، چامسکی، دیویدسون، فروید، مک داول، سلرز، ویتگنشتاین و وولهایم وارد گفتگو می‌شود.

ترجمه ماشینی : در اوایل سال 1923، ژرژ لوکاچ در کتاب تاریخ و آگاهی طبقاتی نشان داده بود که هگلیزم مارکسیسم را بسیار فراتر از آنچه که ارتدوکس از قبل تشکیل شده پیشنهاد می‌کرد، و بسیار بیشتر از آنچه در متون موجود در آن زمان مارکس نشان می‌داد، عمل می‌کند. چگونه هگل از چارچوب فلسفه سنتی فراتر رفت و به اندیشه ای دست یافت که گرایش های عمیق آن مفاهیم مارکسیستی خاصی را پیش بینی می کند؟ این پرسشی است که کتاب هگل جوان بر آن تمرکز دارد. مطالعه لوکاچ که در سال 1948 منتشر شد، اما در سال 1938 تکمیل شد، با جاه‌طلبی مضاعف هدایت می‌شود. اول از همه، یک بعد اساسی از برداشت های هگل جوان را آشکار کنید، که مورخان فلسفه، به دلیل روش ها، حتی پیش داوری هایشان، نسبت به آن کور مانده بودند. سپس، و در عین حال، مبانی تفسیر مارکسیستی از فلسفه کلاسیک آلمان را ترسیم کنید. از زمان کار دیلتای (1905)، اما به ویژه از زمان تک نگاری Th. Haering در مورد هگل، که جلد اول آن (1929) به طور کامل به تکامل اندیشه هگل جوان اختصاص داشت، مفسران موافقت کردند که تصویر یک هگل جوان را ترسیم کنند. با دینداری، عرفان یا رمانتیسم. لوکاچ اذعان دارد که این درست است که به دلیل ایده آلیسمش، فلسفه کلاسیک آلمان در کل به جنبش واقعی تاریخ، به معنای مبارزه طبقاتی، بسته باقی ماند. اما درک دیالکتیکی که هگل جوان به آن دست یافته است، اگر ایده آلیستی باقی بماند، با این وجود، مخالف خردگرایی است. از زمان برن، در واقع، هگل هرگز به نام آرمان های انقلاب فرانسه، با استبدادهای سیاسی و روحانی و به طور کلی، با تمام اشکال بندگی ناشی از «مثبت» مخالفت نکرد. در فرانکفورت، او می کوشد تا با معطوف کردن توجه خود به پدیده های تاریخی، اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی به غلبه بر «مثبت» فکر کند. سرانجام، در ینا، او از طریق تحلیل‌های متعددی که دیالکتیک ماتریالیستی را پیش‌بینی می‌کند، ناسازگاری‌های اقتصاد بازار را برجسته می‌کند و انسان را از ابعاد عینی‌اش درک می‌کند: نیازها، خواسته‌هایش، زبان و کارش. ارائه گسترده هگل جوان توسط مترجمان نیز کتاب را در آثار لوکلچ قرار می دهد و بینش انتقادی ارائه می دهد. لوکاچ در جلد اول هگل جوان، فیلسوف را از دوره برن تا آغاز دوره ینا، از 1793 تا 1801 دنبال می‌کند. جلد دوم از درگیری با شلینگ در ینا تا انتشار پدیدارشناسی روح، در 1807.