جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تأثیر درک کانت از اخلاق آنقدر قوی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. با این حال، هگل اساساً کانت را به دلیل ارائه یک مدل «رسمی» از هنجارگرایی که نمی تواند به اندازه کافی کنش انسانی را آزادانه درک کند، مورد انتقاد قرار داد. در عوض، هگل در دکترین زندگی اخلاقی خود (Sittlichkeit) استدلال می‌کند که هنگام شناسایی هنجارگرایی باید به درون‌بودن سوژه بازیگر توجه شود. با این حال، موضوع هنجارگرایی در کانت و هگل حتی امروز نیز مورد مناقشه باقی مانده است، حداقل به دلیل سوءتفاهمات آنها از این موضوع. جلد حاضر به بررسی تحولات پژوهشی اخیر می‌پردازد که درک بهتری از مفهوم هنجارگرایی در اندیشه کانت و هگل را امکان‌پذیر می‌سازد.

ترجمه ماشینی : گای پلانتی-سلام، هگل و اندیشه فلسفی در روسیه: 1830-1917 (آرشیو بین المللی تاریخ ایده ها. بین المللی آرشیو تاریخ عقاید، 64). پرواز. 24x16 توسط vni-343 pp. The Hague, Nijhoff, 1974. قیمت: rel. 69 FH. ما قبلاً کار Tschizewskij را در مورد انتشار می دانستیم هگل در روسیه (Hegel bei den Slaven, 2nd ed., 1961) که از مخالفان هگل و هگلیان مارکسیست. آنجا. قصد پر کردن دارد این شکاف و به علاوه، ببینید چرا برخی با هگل مخالف بودند، چرا دیگران از این روش الهام گرفتند در حالی که آن را رد کردند سیستم، چرا دیگران از طریق و از طریق هگلی شدند. به طور خلاصه، او ثروت هگلیسم را از طریق کل در نظر می گیرد اندیشه روسی بخش اول (هگل در مناظره غربی ها و اسلاووفیل ها) تقریباً دوران سلطنت نیکلاس اول را پوشش می دهد. ما مشکوک هستیم که اگر هگلیسم در روسیه گسترش یافت، آن را مدیون قدرت خود بود، زیرا هر چیزی که فلسفه بود به طور سیستماتیک ممنوع بود، حداقل همیشه مشکوک و به طور کلی مانع. منع شده از 274 گزارش در دانشگاه‌ها، در محافل و سالن‌ها گسترده شد در حدود سال 1835، کسانی را که هگلی نامیده می شدند هیجان زده کرد از دهه 1940، که برای اولین بار به جنبه های سوداگرانه علاقه داشتند هگل سپس به خاطر اندیشه تاریخی و سیاسی اش. آنجا. این را نشان می دهد موج و این جنون مضاعف از طریق دو نمونه تاریخی (Stankevic برای گرایش سوداگرانه و Granovskij برای فلسفه تاریخ) که با نقد شلینگ ها تکمیل می کند سرشناسان آن زمان (مانند Caadaev و Odoevskij). انتقاد از Caadaev قوی و بصیر است، که نتیجه می گیرد که آن مطلق و نه خدایی که سنگ بنای هگلیسم است. این بررسی خواهد بود عمومی در روسیه و ضروری ترین برای اسلاووفیل ها: این فلسفه، اگر الحادی نباشد، ضد دین است و نمونه ای از آن است تفکر غربی که پایان آن (به هر دو معنا) است، زیرا آن را به خوبی نشان می دهد که عقل بدون تجارت چه چیزی تولید می کند با ایمان یک سنت دوگانه از ابتدا ظاهر می شود: یکی تمدید استانکویچ، با بلینسکی و باکونین (حتی اگر آنها در نهایت با هگل مخالفت کردند و آنچه را که داشتند رد کردند فهمیده بود یا می خواست بفهمد)، دیگری آن را عمیق تر می کند انتقاد از شلینگ ها مخالفت اسلاووفیل ها خواهد بود و غربی ها بحثی که اولین مورد را برانگیخت دقیقاً مربوط می شود اهمیت هگل برای روسیه، زیرا برای آنها او کلید اصلی است طاق و آواز قو غرب که دیگر چیزی برای کمک ندارد. آنها با انکار هگل و شلینگ با بسط آن فراتر می روند. آنجا. تأثیر هگل بر دکترین آنها را به خوبی تعیین می کند همه شبکه های اسلاووفیل، که در آن با ساده سازی اشتباه می شود اپوزیسیون آسان: اسلاووفیل- راست هگل در برابر غرب گرایان-چپ هگلی. اسلاووفیل ها هرگز بخشی از راست نبودند هگلی چون هرگز وجود نداشته است. از طرفی غربی ها (به جز هرزن) حداقل برای مدتی به این فلسفه اعتقاد داشت هگل عمیقاً مذهبی بود. از این رو دلبستگی آنها به تمایز شناخته شده بین روش و سیستم. اساسا، دو دشمن در ارزیابی های خود توافق کردند. اشاره کنیم که هرزن حق داشتن یک فصل کامل را دارد که با اصالت آن توجیه می شود و شناخت عمیق او از هگلیسم. اگر خودش را از آن جدا کرد، به این دلیل بود که او آن را برای مدت طولانی و کاملاً جذب کرده بود. قسمت دوم با سلطنت اسکندر دوم آغاز می شود. THE رژیم کمی لیبرال تر می شود. لحن تغییر می کند: افراد سال 60 نفر واقع گرا هستند که دیگر راضی به بحث نیستند اما می خواهند اقدام کنید، گاهی انقلابی یا نهیلیستی یا آنارشیستی. ما هنوز متوجه هیچ مطالعه یا تز تاریخی نشده ایم دانشمندان، بیشتر بحث متفکرانی است که خود را با هگل می سنجند تشکر از او. آنجا. سه جریان را در میان آنها متمایز می کند: گروهی که می‌خواهد دیالکتیک را با ماتریالیسم یکی کند، یکی دیگر که گرد هم می‌آورد «مسیحیان» که برخی از آنها با اندیشه دینی هگل مخالفند و دیگران فلسفه سیاسی او را از آن خود می کنند، گروه مارکسیست ها در نهایت، چه کسانی سنت هگلیسم چپ را رادیکال می کنند. فلسفه معاصر 275 در گروه اول گرایش هایی گرد هم آمده است که آنها نگرش نسبت به هگل به شما اجازه می دهد که پوپولیست ها را با لاوروف مطابقت دهید که ارتجاع و محافظه کاری را در هگل و به ویژه هگل محکوم می کند دموکرات های محبوب با اورنی سوسکی، که یکی از بنیانگذاران آن است ماتریالیسم دیالکتیکی و اولین کسی که در روسیه ارائه داد خوانشی واقعا ماتریالیستی از هگل. ما هم به او مدیونیم زیبایی شناسی که از فوئرباخ الهام گرفت و به زیبایی شناسی تبدیل شد شوروی رسمی، که هگل در آن خیلی کم مداخله می کند. در مورد مسیحیان هگل ستیزی یا نئو هگلی را نباید در آنها ساده ببینیم وارثان مستقیم اسلاووفیل ها بحث بین آنها به یک نکته مربوط می شود دقیق: چه هستند

ترجمه ماشینی : سال 2016 شاهد شوک بی‌سابقه‌ای برای نخبگان سیاسی در اروپا و آمریکا بود. پوپولیسم در راهپیمایی بود که ناشی از ناآگاهی یا تحقیر شدید هنجارها، رویه ها و نهادهای لیبرال دموکراسی بود. تعجب آور نیست که ناظران چپ و راست خواستار تلاش های مجدد در آموزش مدنی شده اند. آنها استدلال می کنند که برای بقای لیبرال دموکراسی، نوعی آموزش سیاسی با هدف «مردم» به وضوح ضروری است. در معلمان مردم، دانا ویلا ما را به لحظه ای از تاریخ می برد که "مردم" برای اولین بار در صحنه سیاست مدرن اروپا ظاهر شدند. آن لحظه - دوران درست قبل و بعد از انقلاب فرانسه - بسیاری از متفکران بزرگ را بر آن داشت تا طلوع یک عصر جدید را جشن بگیرند. با این حال، همین متفکران نیز به شدت نگران کمبود به ظاهر آشکار مردم از دانش، تجربه و قضاوت سیاسی بودند. ویلا با تمرکز بر روسو، هگل، توکویل و میل، نشان می‌دهد که چگونه احساسات اصلاح‌طلبانه و مترقی غالباً با بدبینی نسبت به ظرفیت سیاسی مردم عادی تضعیف می‌شدند. بنابراین آنها احساس می کردند که «مردم» نیاز به مهار، آموزش و هدایت دارند – توسط قوانین و نهادها و نخبگان سیاسی ماهر. ویلا استدلال می‌کند که نتیجه، نه رام کردن انگیزه‌های وحشیانه‌تر دموکراسی بود تا یک پدرسالاری فراگیر که در اشکال جدید دولت آموزشی به اوج خود رسید. از قضا، تکیه بر تمایز «معلم» و «آموزش» در کار این نظریه پردازان است که باعث انفعال و جهل مدنی می شود. و این به نوبه خود شرایط مساعد برای ظهور یک پوپولیسم غیر دموکراتیک و غیر لیبرال را ایجاد می کند.