جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : پل چرچلند در کتاب «ماده و آگاهی» به وضوح مزایا و معایب چنین مسائل دشواری را در فلسفه ذهن مانند رفتارگرایی، ماتریالیسم تقلیلی، کارکردگرایی، و ماتریالیسم حذفی ارائه می کند. این نسخه جدید شامل تحولات چشمگیری است که در علوم اعصاب، علوم شناختی و هوش مصنوعی رخ داده است و به ارتباط گسترده آنها با مسائل فلسفی اشاره می کند. چرچلند نتایج نظری و تجربی جدید علوم طبیعی را برای مخاطبان فلسفی گسترده تر سازماندهی و روشن می کند. که این تحقیق مستقیماً بر روی سؤالات مربوط به عناصر اساسی فعالیت شناختی و اجرای آنها در سیستم های فیزیکی واقعی تأثیر می گذارد. (او می پرسد چگونه است که موجودات زنده برخی از وظایف شناختی را به این سرعت و به آسانی انجام می دهند، در حالی که رایانه ها آنها را بد انجام می دهند یا اصلاً انجام نمی دهند؟) چرچلند اظهار می دارد که مهم ترین چیز برای فلسفه، حمایتی است که این نتایج تمایل دارند از آن ها برخوردار شوند. چرچلند پل ام. چرچلند استاد فلسفه در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو است. کتاب برادفورد

ترجمه ماشینی : تصور ما از آنچه در آنجا وجود دارد چگونه تحت تأثیر قرار دادن خود به عنوان ساکنان جهان طبیعی است؟ چگونه اعمال ما با دنیایی که از طریق عاملیت ما تغییر می‌کند مطابقت دارد؟ و چگونه می‌توانیم درک خود را از یکدیگر به‌عنوان سوژه‌های همکار تجربه - به‌عنوان موجوداتی با افکار و خواسته‌ها، امیدها و ترس‌ها تطبیق دهیم؟ این پرسش‌ها انگیزه‌ای را برای بحث‌های مفصل هستی‌شناسی، عاملیت انسانی و تبیین روان‌شناختی روزمره ارائه‌شده در این کتاب فراهم می‌کنند. پاسخ‌ها دیدگاهی متمایز از پرسش‌های مربوط به «مکان ذهن در طبیعت» ارائه می‌کنند و برای موضع خاصی در فلسفه ذهن استدلال می‌کنند: طبیعت‌گرایی ساده‌لوحانه. این موضع با کل انحراف فلسفه ذهنی سی یا چهل سال گذشته در دنیای انگلیسی زبان مخالف است. جنیفر هورنسبی طبیعت گرایی ساده لوحانه را در برابر دوآلیسم قرار می دهد، اما بدون پیشبرد ادعاهای «ماتریالیسم»، «فیزیکالیسم» یا «طبیعت گرایی» که اینها شناخته شده اند. او نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم، و چرا باید این دیدگاه را کنار بگذاریم که افکار و اعمال، برای اینکه واقعی تلقی شوند، باید تابع توضیح علمی باشند.

ترجمه ماشینی : این کتاب شمایل شکن قدرتمند، موضع تأثیرگذار بومی‌گرایان در قبال ذهن را مورد بازنگری قرار می‌دهد. بومی گرایان ادعا می کنند که برخی از مفاهیم، باورها یا ظرفیت ها ذاتی یا ذاتی هستند: "بومی" ذهن به جای اکتسابی. فیونا کووی استدلال می‌کند که این دیدگاه اشتباه است و نشان می‌دهد که بومی‌گرایی ملغمه‌ای ناپایدار از دو تز کاملاً متفاوت - و احتمالاً متناقض - در مورد ذهن است. برخلاف تجربه‌گرایان، که استراتژی‌های یادگیری حوزه‌ای خنثی را فرض می‌کنند، بومی‌گرایان اصرار دارند که برخی از وظایف یادگیری مستلزم آن هستند. انواع خاصی از مهارت‌ها، و اینکه این مهارت‌ها در بدو تولد به مغز ما متصل می‌شوند. این «فرضیه استعدادها» بیان مدرن خود را در دیدگاه نوام چامسکی می یابد. کاوی با گردآوری شواهد تجربی اخیر از روان‌شناسی رشد، روان‌زبان‌شناسی، علوم رایانه و زبان‌شناسی، نقدی دقیق و به‌موقع از بومی‌گرایی چامسکی ارائه می‌کند و در جای خود از رویکردی نسبتاً بومی‌گرایانه برای فراگیری زبان دفاع می‌کند. همچنین برخلاف تجربه‌گرایان که ذهن را می‌نگرند. بومی‌گرایان به‌عنوان یکی دیگر از پدیده‌های طبیعی که مستعد تبیین علمی هستند، گمان می‌کنند که ذهن به‌طور غیرقابل انتخابی مرموز است. کاوی به این رشته دوم در تفکر بومی‌گرایانه می‌پردازد، با این دیدگاه که جری فودور و دیگر بومی‌گرایان بیان کردند که یادگیری، به‌ویژه اکتساب مفهوم، فرآیندی اساساً غیرقابل توضیح است. کاوی این بدبینی توضیحی را به چالش می کشد و به طور قانع کننده ای استدلال می کند که اکتساب مفهوم از نظر روانشناختی قابل توضیح است. درون چیست؟ یک دستاورد روشن و تحریک آمیز در مطالعه ذهن انسان است.

ترجمه ماشینی : انتشارات دانشگاه آمریکا، 1977. جان بی. کاب، جونیور، استاد الهیات در دانشکده الهیات در کلرمونت، استاد دین اوری در مدرسه تحصیلات تکمیلی کلرمونت، و مدیر مرکز مطالعات فرآیندی است. دیوید ری گریفین فلسفه دین را در دانشکده الهیات در کلرمونت و مدرسه تحصیلات تکمیلی کلرمونت تدریس می کند و مدیر اجرایی مرکز مطالعات فرآیند است. مجموعه ای از مقالات فیزیکدانان برجسته، زیست شناسان، ژنتیک دانان، جانورشناسان، فیلسوفان و دیگر متفکران در مورد رابطه علم و فلسفه، به ویژه غایت شناسی در مقابل تبیین مکانیکی جهان. تاکید ویژه ای بر نوشته های آلفرد نورث وایتهد و پروسه الهیات شده است. مشارکت کنندگان عبارتند از جان کاب، جونیور، تئودوسیوس دوبژانسکی، چارلز هارتشورن، و آرتور کوستلر. این مقالات برگرفته از کنفرانسی است که در بلاجیو، ایتالیا در ژوئن 1974 برگزار شد. امید زیربنای کنفرانس این بود که اگر جنبه هایی از شکل فلسفه فرآیند وایتهد به طور مؤثر به دانشمندان منتقل شود که به نوبه خود می توانند به فیلسوفان کمک کنند تا ماهیت مشکلات فعلی خود را درک کنند. ، هم فیلسوفان و هم دانشمندان سود خواهند برد. اگرچه ارتباط بین دو جامعه به دور از سادگی است، اما این حجم نشان می دهد که امکان پذیر است و زمانی که رخ می دهد، متقابلا ثمربخش است.