جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فدک، نوشته سید جاسم هاتو موسوی، کتابی است در جهت پاسخ به شبهاتی که «احسان الهی ظهیر» نویسنده وهابی پاکستانی در کتاب الشيعة و أهل‌البيت(ع) درباره موضوع فدک وارد کرده است. این کتاب به زبان عربی، در زمان معاصر و در یک جلد به نگارش درآمده است. نگارنده در مقدمه اشاره می‌کند به اینکه وهابیت که با آراء ابن تیمیه آغاز شده و محمد بن عبدالوهاب آن را گسترش داد، هنوز هم کسانی را می‌پروراند که همچون اسلاف خویش همه را کافر بدانند و برای هیچ مسلمانی حرمتی قائل نشوند. یکی از این وهابیان، احسان الهی ظهیر، نویسنده وهابی پاکستانی است که به تعصب در عقاید وهابیت شهرت دارد. او برای فتنه در عالم اسلام دست به تألیفاتی زد که بیشتر آن‌ها در رد شیعه است و از جمله آن‌ها می‌توان به «الشيعة و السنة»، «الشيعة و أهل‌البيت»، «الشيعة و التشيع»، «الشيعة و القرآن»، «الإسماعيلية»، «البابية»، «القاديانية»، «البهائية»، «الباطنية»، «التصوف» و غیره اشاره کرد. این کتاب‌ها به‌قدری انحراف دارد که برخی از متفکرین از اهل سنت در نقد و رد آنها دست‌به‌قلم شده‌اند. این نویسنده وهابی که در کتاب‌های خود به‌هیچ‌وجه جانب آداب اسلامی، دوری از تعصب و تمسک به اخلاق را رعایت نکرده است، خصوصاً در کتاب «الشيعه و أهل‌البيت(ع)» که از روش تحقیق در مسائل اختلافی به‌کلی خارج ‌شده و هیچ ارزشی برای کتاب باقی نگذاشته است؛ خصوصاً در موضوع فدک که در آن، صورت حقیقت را بسیار دور از واقع نشان داده است. مدخل این کتاب با عنوان «أموال الدولة الإسلامية» آغاز شده است. مؤلف در این مدخل ابتدا از اهمیت منابع مالی دولت اسلامی و اهتمام شارع مقدس به تعیین تکلیف این منابع به نفع جامعه اسلامی و صرف آن‌ها در جهت مصالح کلی نظام اسلامی سخن می‌گوید. از جمله منابع مزبور انفال، فیء، غنائم جنگی و صدقات پیامبر اکرم(ص) است که برای هرکدام، یک حکم خاص و واضحی در شرع اسلام وجود دارد. فدک از نظر تمام صاحب‌نظران جهان اسلام از جمله اموالی است که تماماً مختص به رسول اکرم(ص) بود و در مالکیت آن هیچ شخص یا گروهی شراکت نداشتد و در اثبات آن هیچ اختلافی بین شیعه و سنی وجود ندارد. به اجماع علمای شیعه حضرت رسول اکرم(ص) فدک را به دختر گرامی‌اش حضرت فاطمه زهرا(س) هدیه کردند و بدین ترتیب از ملکیت حضرت خارج شده و داخل در ملک حضرت زهرا(س) گردید. فصل اول کتاب با عنوان «إرث الأنبياء في النصوص الشيعية و تاريخية فدك» شامل دو مبحث: «السير التاريخي لفدك» و «عدم وراثة الأنبياء(ع) في المرويات الشيعية» می‌شود. نویسنده در مبحث اول این فصل به سیر اتفاقات و تبادلاتی در مورد فدک اشاره می‌کند؛ در مرحله اول ابوبکر فدک را از اهل‌بیت(ع) ظالمانه غصب کرد. در مرحله بعد عمر آن را به اهل‌بیت(ع) بازگرداند؛ البته از باب نظارت نه اینکه ارث ایشان باشد. سپس عثمان دگرباره آن را پس گرفت و به مروان سپرد و پس از آن یک‌به‌یک بین خلفای بنی امیه دست‌به‌دست شد. در زمان خلافت حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) فدک به اهل‌بیت(ع) بازگردانده نشد. ایشان در مورد این عدم بازگشت فرمودند: ما اهل‌بیت(ع) چیزی را که به ظلم از ما گرفته ‌شده باشد، پس نمی‌گیریم. در مبحث دوم این فصل، نگارنده به آن ‌دسته از روایاتی می‌پردازد که در آن‌ها اشاره شده به اینکه انبیا(ع) چیزی از خود به ارث نمی‌گذارند و تنها میراث انبیا(ع) علم و احادیث ایشان است. مؤلف در پاسخ بیان می‌دارد که این احادیث دلالت بر این نمی‌کند که انبیا از خود ارث مالی به‌جا نمی‌گذارند، بلکه منظور این است که هم و غم ایشان جمع مال و ثروت نبوده، بلکه تمام تلاششان ترویج بیش از پیش علم و معنویت بوده است. مؤلف در ادامه به ذکر شواهدی بر این ادعا می‌پردازد. «النحلة و الإرث»، عنوان فصل دوم کتاب است. در این فصل، دو مبحث: «فدك نحلة الرسول(ع) لفاطمة(س)»، «مطالبة الزاهراء(س) بإرثها» مطرح شده است. در مبحث اول، مؤلف بیان می‌دارد که بخشش فدک از طرف رسول اکرم(ص) به فاطمه زهرا(س) بین علمای شیعه امری مسلم است و در این راستا به ذکر ادله متقن روایی و شواهد تاریخی می‌پردازد که دلالت بر قطعیت این تملیک از جانب رسول اکرم(ص) دارد. در مبحث دوم، مؤلف دعوای مابین ابوبکر و حضرت زهرا(س) در موضوع فدک را بیان می‌کند و درباره اینکه حضرت زهرا(س) ارث خود را از ابوبکر مطالبه می‌کند مفصلا توضیح می‌دهد و در ادامه به شبهات و ادعاهای واهی که از طرف اهل سنت در این زمینه وارد شده است به‌تفصیل پاسخ می‌گوید. فصل سوم با عنوان «مناقشة استدلال أبي‌بکر بحديث «لا نوّرث» علی عدم الإرث» مشتمل است بر یک «تمهید» که در آن نگارنده نخست به طرح و رد برخی از احادیث صحیحین پرداخته، با این استدلال که برخی از این احادیث مطابقت با حقایق و مسلمات دینی و تاریخی نداشته و علمای زیادی در طول تاریخ به رد آن‌ها پرداخته‌ و به ‌مقتضای آن‌ها عمل نکرده‌اند. سپس تردید خود را به حدیث‌ «لا نورث» کشانده و بیان می‌دارد که از جمله شواهد بی‌اساس بودن این روایت آن است که چرا پیامبر اکرم(ص) نزدیکان خویش را که محل ابتلای مفاد این روایت هستند، بر آن مطلع نکردند و اینکه چرا امیرالمؤمنین علی(ع) و عباس مخالف مفاد این حدیث عمل کردند. ضمن اینکه این حدیث مخالفت صریح با قرآن کریم دارد؛ آنجایی که قرآن تصریح به ارث بردن بعضی از انبیا از بعضی دیگر دارد، مثل آیه 6 از سوریه مریم و آیه 16 از سوره نمل. در ادامه مؤلف به نقل و نقد قرائنی که اهل سنت برای اثبات اینکه در آیات مزبور، مراد از ارث غیر از مال است، پرداخته است.

کتاب آیات الصفات و منهج ابن جریر الطبری فی تفسیر معانیها مقارنا بآراء غیره من العلماء توسط حسام بن حسن صرصور به رشته تحریر درآمده است. در قرآن آیاتی وجود دارد که در آن صفاتی به خداوند نسبت داده است و به خاطر این آیات، برخی از مذاهب اسلامی از جمله وهابیت قائل به تجسیم خداوند شده اند. نویسنده این کتاب در صدد بررسی آیات صفات بر اساس تفسیر طبری و بررسی روش وی در تفسیر این آیات است. این کتاب شامل مقدمه و پنج فصل می باشد. فصل اول درباره زندگی ابن جریر طبری و دو کتاب مهم وی «التفسیر» و «صریح السنه» می باشد. فصل دوم راجع به تأویل و تفویض در برخی آیات از جمله آیات صفات می باشد. فصل سوم درباره مسئله محکم و متشابه است. فصل چهارم به صورت تفصیلی صفات خداوند را بیان می کند. فصل پنجم آراء طبری در زمینه آیات صفات بررسی می کند و آراء علماء موافق و مخالف وی را بررسی می کند. همچنین در انتهای کتاب متن رساله «صریح السنه» ابن جریر طبری به طور کامل آمده است. نویسنده پس از بررسی آیات صفات و تفسیر طبری در این زمینه به این نتیجه می رسد که طبری از مشبهه نیست و وی آیات صفاتی را که برخی به معنای جسمیت خداوند دانسته اند، از آیات متشابه دانسته که نیاز به تأویل دارند.

کتاب الإعلام بفتاوی أئمة الإسلام حول مولده علیه الصلاة و السلام بقلم السید محمد بن علوی المالکی الحسنی به رشته تحریر درآمده است. وهابیّون برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام ولادت نبیّ اکرم (ص) را که شعرا و مداحان به مدح حضرت پرداخته را به جشن و شادی یهود و نصارا تشبیه می کنند و آن را بدعت و حرام می دانند. ابن تیمیّه برگزاری چنین مراسمی را بی پایه و اساس و بدون سابقه و ریشه تاریخی دانسته و آن را به مراسم جشن یهود و نصارا تشبیه کرده است. و حال این که إحتفال به میلاد نبیّ اکرم (ص) یکی از قضایای مهم مسلمین محسوب می شود. مؤلف درصدد برآمده تا به تبیین و تشریح این قضیه مهم از دیدگاه علمای اسلامی بپردازد و فتاوای آنان را در این موضوع بیان دارد و جواز این عمل حسنه را به اثبات برساند. این کتاب شامل مقدمه و شصت و دو مبحث می باشد. بعضی مباحث عبارتند از: آیا برگزاری جشن به سبب میلاد نبیّ اکرم (ص) واجب است؟، معرفی اولین کسی که برای میلاد نبیّ اکرم (ص) جشن برگزار نمود، قول ابن حجر العسقلانی، قول جلال الدین السیوطی، قول شمس الدین ابن الجزری، قول ابن ناصرالدین الدمشقی، آیا شرط است که برگزاری جشن برای نبیّ اکرم (ص) به گرفتن روزه باشد؟، ادلّه جواز جشن در میلاد نبیّ اکرم (ص)، رأی و نظر ابن تیمیّه در میلاد نبیّ اکرم (ص)، مفهوم میلاد نبیّ اکرم (ص) در نظر مؤلف، قیام برای برگزاری میلاد نبیّ اکرم (ص)، موافقت علما برای قیام و برگزاری میلاد نبیّ اکرم (ص) و بیان وجوه آن، بدعتهای میلاد نبیّ اکرم (ص)، شبهات ساقطه، اقوال علما و بزرگان اهل سنت در برگزاری جشن به سبب میلاد نبیّ اکرم (ص)، قصّه آزادی ثُوَیبه کنیز أبولهب، در ادامه کتاب دفع بعض الاعتراضات عل کتاب حول الاحتفال بذکری المولد بقلم السید یوسف هاشم الرفاعی، و کتاب الهدی التام فی موارد المولد النبوی و ما اعتید فیه من القیام بقلم محمد علی بن حسین المالکی، وکتاب هل نحتفل؟ فتوی مرکز الدعوة و الإرشاد التابع سابقاً بقلم عبدالعزیز بن عبدالله بن باز، می پردازد. مؤلف بعد از بررسی آراء و أقوال علمای بزرگ اهل سنت و فتاواهای آنان در رابطه با برگزاری جشن و إحتفال در ولادت نبیّ اکرم (ص) به این نتیجه رسیده است که با توجه به فتاوای علمای بزرگ و سرشناس مسئله إحتفال به ولادت نبیّ اکرم (ص) در بین مسلمین اختلافی بوده ولی تعداد کثیری از علمای اهل سنت حکم جواز إحتفال در میلاد حضرت را داده اند.

کتاب سعادة الدارین فی الرد علی الفرقتین الوهابیة و مقلدة الظاهریة توسط ابراهیم بن عثمان السمنودی العطار به رشته تحریر درآمده است. از امور مهم در اسلام نقد و بررسی عقاید فرقه های گمراه است که یکی از آنها وهابیت می باشد، نویسنده در صدد نقد و بررسی و رد عقاید وهابیت است که مخالف اسلام ناب محمدی (ص) و مسلمانان واقعی می باشد. این کتاب در دو جلد تالیف شده است که جلد اول آن شامل مقدمه و پنج باب می‌باشد، باب اول در مورد تاریخچه وهابیت، باب دوم شرح حال ملا محمود الألوسی می باشد، باب سوم احادیث وارده در مورد حق خوارج و فتنه آنها، باب چهارم زیارت قبر نبی و بقیه قبور و سفر به قصد زیارت و رد شبهه وهابیت و ابن تیمیه می باشد، باب پنجم درباره توسل به انبیا و صالحین و اثبات کرامات در حیات و بعد مماتشان و رد شبهه منکرین پرداخته است. نویسنده پس از بررسی عقاید وهابیت و نقد تابعین آنها به این نتیجه می رسد که عقاید اینان مخالف اسلام و مسلمانان واقعی می باشد و وهابیون هم و غمی در دین، جز تکفیر و بدعت در دین ندارند، و در پایان بیان می دارد که این کتاب برای کسی که می خواهد عقاید فکری غلط وهابیت را بشناسد بسیار مفید و مورد استفاده واقع می شود.

دعوی السفارة في الغيبة الكبری، شيخ محمد سند، كتابى است به زبان عربى در رد ادعاى مدعيان سفارت و نيابت خاصه از طرف حضرت حجت عليه‌السلام پس از پايان دوران غيبت صغرى. اين كتاب اولين اثرى بود كه شيخ محمد سند به نگارش آن پرداخت. انگيزه وى از تألیف اين كتاب اين بود كه او مى‌ديد، در بحرين و ساير شهرهاى شيعه‌نشين، و حتى لبنان و عراق اين شبهه ايجاد شده بود كه بعضى از افراد با امام زمان(عج) ارتباط دارند و حالت پيغام‌رسان از سوى او به مردم و از سوى مردم به آن حضرت مى‌باشند، در واقع يك نوع ادعاى وساطت داشتند. اين شبهه و شبهه‌هاى مشابه ديگرى كه مطرح بود، باعث شد كه اين كتاب را بنويسد. در واقع اين كتاب در خصوص دعوى سفارت نيست؛ بلكه درباره مطلق بحث‌هاى اتصال به غيب، مكاشفات و ارتباط با نشئات ديگر است. اين كتاب پژوهشى است، مستند در شناسايى مدعيان دروغين ارتباط با امام مهدى(ع) و احكام آن‌ها و نقد و بررسى نظرات آنان. به گفته مؤلف در هر زمانى افرادى پيدا مى‌شوند كه با توسل به شعبده و سحر و يا با استناد به خواب و غيره،، ادعاى سفارت و ارتباط با امام عصر(ع) مى‌كنند و بدين وسيله، عوام شيعه را به هيجان انداخته به انحراف مى‌كشانند. وى در بخش نخست كتاب پس از بيان فرق بين سحر و كرامت و معجزه، در فصلى طولانى، معناى نيابت امام، انقطاع نيابت خاصه در نزد شيعه، عدم حجيت خواب، نيابت عمومى فقها، مدعيان دروغين سفارت و نيابت و معناى ابدال و اوتاد را توضيح داده و نظر شيعه را در اين باره بيان كرده است. در دو فصل بعدى اجمالى از تاريخ بهاييت و بابيت در ايران و نيز فرقه‌هاى انحرافى شيعه در رابطه با مهدویت از ابتدا تاكنون تشريح شده است. در پايان بخش اول كتاب نيز درباره علائم ظهور امام زمان مطالبى بيان شده است. در بخش دوم كتاب ابتدا مؤلف به بيان جايگاه عقل از منظر آيات و روايات پرداخته و محدوده حجيت ادراكات عقل را بيان نموده است. به گفته مؤلف حوزه بديهيات، محدوده حجيت عقل به شمار مى‌رود و خود بديهيات عقلى، سرمايه ارزشمندى در شناخت مبدأ آفرينش؛ يعنى خداوند متعال مى‌باشد؛ اما به هر صورت حوزه حجيت ادراكات عقلى محدود به بديهيات است و به گفته مؤلف فِرَق منحرف با انكار بديهيات عقلى گام در وادى خطرناكى گذارده‌اند و خود و ديگران را به گمراهى و انحطاط كشانده‌اند. سپس فصلى را با عنوان «منظومه معارف دينى» گشوده و ضمن آن با استفاده از آيات و روايات، شش محور را براى منظومه تشريع و معرفت دينى ترسيم مى‌كند كه عبارتند از: دين، ملت، شريعت، روش، طريقه و حكمت. در انتهاى اين فصل به برخى شبهات سكولارها درباره دين اشاره مى‌كند. در فصل سوم كه «فتنه بصيرت» نام گرفته به اهميت اين موضوع؛ يعنى آزمايش و امتحان مردمان در عرصه بصيرت و شناخت، اشاره كرده و آن را شديدترين نوع امتحان برشمرده و در اين زمينه به تفاوت بصيرت‌ها اشاره كرده و نمونه‌هايى از اين نوع فتنه‌ها كه امّت‌هاى پيشين؛ مانند بنى‌اسرائيل در داستان گوساله سامرى و...بدان گرفتار آمده‌اند، را يادآور مى‌شود و حكمت ابتلاء بندگان بدين نوع از فتنه را نيز بيان مى‌كند. مؤلف در ادامه با استفاده از آيات شريفه قرآن، توسل به پيامبر اكرم و اهل‌بيت طاهرينش را، از جمله مواردى مى‌داند كه در آن بصيرت بندگان به آزمايش گذارده شده و درجه بصيرت آن‌ها سنجيده مى‌گردد. وى همچنين روش به سلامت خارج شدن از اين نوع فتنه را بيان مى‌دارد. در فصل چهارم با عنوان «حقيقت و مراتب حجج» ابتدا به حقيقت شناخت حجت‌هاى الهى اشاره كرده و بدين نكته نيز اشاره مى‌كند كه منظومه حجج الهى عبارت است از، مجموعه‌اى كه به شكلى خاص و بر اساس اصول خاصى مرتب و بر اساس هندسه الهى منظم گرديده و داراى ويژگى‌هاى خاصى است. وى به عنوان نمونه به حجيت نواب خاص حضرت صاحب الزمان(ع) اشاره كرده و مى‌گويد كه حجيت اين نواب با حجيت فقها؛ يعنى نواب عام حضرت، هيچ گونه تنافى و تضادى ندارد و به عبارت بهتر اين دو نوع حجيت به هيچ وجه يكديگر را قطع نمى‌نمايند. در ادامه مؤلف به دوام و ثبات حجيت فقها در عصر ظهور حضرت حجت(ع) اشاره كرده و در اين رابطه به آيه نَفر كه به حجيت قول فقها هم‌عصر با رسول اكرم(ص) تصريح دارد، اشاره مى‌كند. وى با استفاده از اين مطلب به مسئوليت‌هاى مشخص سفراى حضرت در دوران غيبت صغرى و نيز نواب عام حضرت در دوران غيبت كبرى اشاره كرده كه هيچ كدام با مسئوليت‌هاى امام(ع) تنافى و برخوردى نداشته‌اند و با اين سخن به شبهاتى كسانى كه با استناد به روايات فاقد سند روشن مى‌گويند، حضرت حجت به هنگام ظهور به كشتار عالمان و فقيهان دست مى‌زند، پاسخ مى‌گويد. در فصل پنجم با عنوان «قواعد اصلى شناخت» از بديهيات عقلى به عنوان اولين قاعده در شناخت ياد كرده و در مراتب بعدى از ضروريات دين، سنت‌هاى انبياء الهى، فرمايشات و سيره فاطمه زهرا(س) و روش امامان معصوم(ع)، به عنوان ساير قواعد شناخت ياد مى‌كند. وى در ادامه به سخن درباره كسانى چون ابن ابى‌العزاقر شلمغانى و احمد بن هلال عبرتائى كه با تخلف از اين قواعد و موازين به ادعاى نيابت خاصه و سفارت پرداختند، مى‌پردازد. فصل ششم به «نيابت خاصه» اختصاص يافته و ضمن آن از اصحاب سرّ حضرات معصومين(ع) ياد كرده و اين نكته را يادآور مى‌شود كه صاحب سرّ بودن اين گونه افراد بدين معنا نيست كه آنان از بديهيات عقلى يا ضروريات دين و ساير قواعد اصلى شناخت، كه قبلا بدان‌ها اشاره شد، دست كشيده باشند، چرا كه هيچ يك از علوم و اسرارى كه ايشان بدان‌ها واقف بوده‌اند، هيچ گونه تصادم و تقاطعى با قواعد مذكور نداشته است. از اين‌رو به گفته مؤلف شايسته است كه ما هيچ گاه فريب عناوينى؛ چون: علوم باطن، اسرار، علم بلايا و منايا و... را نخورده و به قواعد اصلى شناخت بى‌اعتنا نگرديم. وى با استفاده از اين نكته مهم به ردّ دعاوى صوفيه و برخى از عرفا كه ظاهر و باطن شريعت مقدس را از يكديگر جدا مى‌دانند، پرداخته است. از جمله نكاتى كه مؤلف در اين فصل بدان اشاره مى‌كند، امكان انحراف نائب خاص از وظيفه نيابت و سفارت است كه در اين خصوص به انحراف يكى از نواب خاص امام صادق(ع) به نام محمد بن ابى زينب مقلاص از وظيفه خود اشاره مى‌كند. فصل هفتم به «حقيقت نيابت خاصه و سفارت» اختصاص يافته و به بيان دلائل انقطاع اين نوع از نيابت، پس از دوران غيبت صغرى و نيز حدود نيابت خاصه و همچنين كفر مدعى اين نوع از نيابت و سفارت پرداخته شده است. در فصل هشتم به بيان «مفهوم غيبت، ميان افراط و تفريط» پرداخته شده و از حقيقت دو مفهوم غيبت و ظهور سخن به ميان آمده است. فصل نهم به موضوع «توقيت و ظهور» اختصاص يافته و ضمن آن مؤلف با استفاده از روايات وارده از معصومان(ع)، به تكذيب كسانى پرداخته كه براى ظهور حضرت حجت(ع) وقت معين و حتمى‌اى را مشخص مى‌نمايند؛ در حالى كه علم به وقت ظهور تنها از آن خداست.

کتاب فتن التکفیریین توسط دکتر بسام الصباغ به رشته تحریر درآمده است. در عصر ما ادعاهای زیادی از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی شنیده می شود که ندای اسلام و بازگشت به اسلام را می دهد. بعضی از این ادعاها مردم را به مبارزه با منکر بوسیله سلاح و تکفیر و تفسیق دعوت می کند که این گروه چهره اسلام را نیز خراب کرده چرا که در این زمانه جهانیان میل به اسلام دارند اما با وجود این گروه یاد خوارج می افتند که تکفیر و قتل به وسیله آنها در تاریخ اسلام آغاز شد. نویسنده در این کتاب به بیان بعضی از افکار این جماعت و خطرات آنها برای اسلام و امت اسلامی و راه درمان می پردازد و بیان می کند که اسلوب دعوت به خدا گفتگو و تعاون و نصیحت می باشد. مطالب این کتاب در 8 مبحث تقسیم بندی شده است. نویسنده ابتدا به بیان جماعات تکفیری در کشورهای عربی معاصر و تاریخ تکفیر می پردازد. در ادامه جماعت اخوان المسلمین و تاریخچه تاسیس این جماعت را بیان می کند. مطلب بعدی مورد اشاره نویسنده بیان مشهور ترین جماعات تندرو مسلح می باشد مانند جماعت المسلمین و جماعت جهاد. در انتها نویسنده به افغانستان و موضوع طالبان و القاعده و همچنین سازمان فتح الاسلام و جند الشام و تاریخچه این دو اشاره می کند. در پایان نویسنده نتیجه می گیرد که فقهای اسلام اجماع دارند بر اینکه هر کسی که شهادتین را بگوید خون و مالش محترم می شود و تکفیر وی جایز نیست اما برخی از گروه های تندرو مانند وهابیت برای دعوت به اسلام به جای تفکیر سلاح تکفیر برداشته و حکم به کفر امت اسلامی می کنند.

کتاب نصائح لعقلاء الوهابیة توسط شعبة الإعلام / وحدة الدراسات به رشته تحریر در آمده است. وهابیت دشمنی خود را با مسلمانان بسیار نشان داده است و در پیِ آن نسبت های بسیاری به مسلمانان وارد کرده است که نه خدا و نه رسولش از آن راضی نیستند. و روح تفرقه و اختلاف را در بین مسلمین ایجاد کرده اند.و به انان نسبت شرک و کفر داده اند. نویسنده درصدد بیان اشکالات وهابیت و پند نصیحت به فرقه وهابیت می باشد. این کتاب شامل مقدمه و سیزده نصحیت می باشد. مطالب و مباحث این نصائح عبارتند از: عقیده تجسیم, عقیده به رؤیت خداوند متعال, مکان و جایگاه خداوند, افترای بر شیعه, زیارت قبر رسول الله, کشتار مسلمانان و تکفیر آنان چرا صورت می گیرد, توسل کردن, توسل و استغاثه کردن به میت مومن, ساخت قبه بر قبر نبوی, زیارت قبر نبوی, حرام بودن رفتن به زیارت, خروج امام حسین(ع) بر یزید می باشد. نویسنده می گوید: وهابیت از یک خیال باطل و واهی تبعیت می کنند و به هر طریقی به مسلمانان تهمت شرک و بت پرستی می زنند و خون آنان را مباح می شمارند لذا ما بدون هیچ غرض و تعصبی تمام عقلای وهابیت را نصیحت می کنیم به اینکه بدون تحقیق کلامی را بیان نکنند و دست از قتل و اذیت مسلمانان بردارند و خود را از تهمت باطله به مسلمانان را محذور بدارند.

کتاب فصل الخطاب من كتاب الله و حديث الرسول و كلام العلماء في مذهب ابن عبدالوهاب توسط سلیمان بن عبدالوهاب نجدی حنبلی به رشته تحریر در آمده است. علمای اسلام در باب رد بر فرقه جعلی و ضاله وهابیت کتب و مقالات زیادی نگاشته‌اند. اثر حاضر اولین کتاب در رد عقائد و نظرات محمد بن عبدالوهاب و از قویترین ردیه ‌ها علیه وهابیت است که توسط برادر بزرگتر و استاد او سلیمان ابن عبدالوهاب تدوین گردیده است. در این كتاب برخی آموزه ‌های مذهبی فرقه وهابیت، با استناد به آیات، روایات و اصول فقهی، شرح، تفسیر و نقد شده است. این کتاب حاوی بیست و شش فصل می باشد: تقلید و اجتهاد، كفر و اسلام، كفر و عدم كفر خوارج، عدم كفر اهل رده، عدم كفر معتزله، اجتماع ایمان و كفر و نفاق در مسلمانان، دلایل عدم جواز كفر مسلمانان و ویژگی ‌های مسلمانان از منظر رسول‌اكرم (ص) از موضوعاتی است كه در این كتاب، شرح و بسط یافته است. نویسنده با بررسی عقائد و نظرات منحرفانه محمدبن عبدالوهاب به نقد و رد افکار و مذهب او پرداخته است.

کتاب محاورة علمية حول شد الرحال لزيارة قبر خير البرية صلى الله عليه و آله و سلم توسط ابراهیم القادری به رشته تحریر در آمده است. یکی از روایاتی که وهابیون آن را در باب زیارت پیامبر اکرم (ص) نقل می کنند حدیث :«لا تشد الرحاب الا الی ثلاثه مساجد، المسجد الحرام و الاقصی و مسجدی هذا» و با توجه به این روایت کسانی را که بار سفر بسته اند و می خواهند به زیارت قبر نبی بیایند را کاری حرام و بدعت می دانند و بر این معتقدند که چون سفر معصیت است نماز شکسته نمی شود. نویسنده این کتاب در صدد بیان این حدیث و اثبات جواز زیارت قبر پیامبر(ص) است. این کتاب شامل مقدمه و چند قسمت است. در ابتدا مولف مشروعیت شد الرحال را بیان می کند و لا تشد را در حدیث استثناء می داند که مستثنی منه آن حذف شده است. در ادامه قول ابن تیمیه در رابطه با شد الرحال و همچنین کیفیت زیارت مشروع قبر پیامبر را بیان می کند. در آخر به روایت «ما بین قبری و منبری» و زنده بودن انبیاء اختصاص یافته است. نویسنده پس از بررسی به این نتیجه می رسد که مسلمانان باید در مسائل اختلافی با هم به گفتگو بپردازند تا مسئله به صورت کامل روشن شود. نویسنده پس از بررسی به این نتیجه می رسد که مسلمانان باید در مسائل اختلافی با هم به گفتگو بپردازند تا مسئله به صورت کامل روشن شود.

کتاب محاضرات حول دور الصحابة فی النهضة الحسینیة و جواز لعن یزید فی القرآن و السنة توسط محمد جعفر الطبسی به رشته تحریر در آمده است. شک و تردیدی نیست که امت اسلامی در مقابل قیام حضرت سید الشهداء (ع) مسؤول بودند. و بر مسلمین واجب بود که حول نصرت و یاری حضرت سید الشهداء (ع) اقدام نمودند. به دلیل اینکه ایشان برای احیای دین جدشان پیامبر اسلام (ص) و احیای امر بمعروف و نهی از منکر قیام نمودند. و منکر در عصر حضرت سید الشهداء (ع) وجود بنی امیه و استهزای دین و احکام اسلامی و رسول اعظم (ص) توسط آنان بود. پس بر امت اسلامی دفاع از حیثیت و محدوده اسلام و قرآن لازم بود. مؤلف این اثر درصدد است تا به بیان نقش اصحاب رسول الله (ص) هنگام خروج امام بسوی عراق یا کوفه در منطقه حجاز یا در مناطق و اماکن دیگری بودند و سید شباب اهل الجنة (ع) را یاری نکردند و مهمتر از آن بعضی از این اصحاب امور و اوضاع را برای مرتکب شدن یزید آن جرائم و منکرات که مثل آن در تاریخ انسانیت نبوده است، هدایت نمودند. این کتاب شامل مقدمه و ده مطلب می باشد. به ترتیب مطالب عبارتند از: جواز لعن کردن یزید از خلال قرآن کریم، کلام احمد بن حنبل پیرامون لعن کردن یزید، وقفه کوتاه با ذهبی، جواز لعن کردن یزید در روایات، لعن کردن یزید در کلمات اعلام، کفر یزید، تارک الصلاة بودن یزید و معتاد به خمر و شراب بودن او، یزید در نظر صحابه و تابعین، سؤال از ذهبی، چه کسی احتمال دارد مسؤلیت این جرائم بزرگ را بر عهده بگیرد؟ مؤلف پس از بررسی پیرامون اصحاب پیامبر (ص) در نهضت و قیام امام حسین (ع) و جواز لعن یزید در قرآن و سنت به این نتیجه رسیده است که بزرگترین فجایع و جرائم و منکرات توسط یزید صورت گرفته است و جواز لعن یزید در خلال قرآن و روایت آمده است و کفر یزید نیز ثابت گردیده است.