جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در اين تحقيق روش‌شناسي مذاهب فقهي اهل سنّت اعم از فقه شافعي، حنبلي، حنفي و مالکي در استنباط احکام شرعي بيان شده است. نويسنده در چهار فصل، ضمن بررسي تاريخچه فقه در دين اسلام، به ديدگاه‌هاي ائمه مذاهب اربعه در‌باره روش استنباط فقهي پرداخته است. در فصل آغازين اين نوشتار، نويسنده مصادر و منابع تشريع در فقه اسلامي از زمان پيامبر اسلام( و پس از ايشان را بيان مي‌کند. در ادامه فصل نخست، ادوار تشريع در مکه و مدينه در عصر نبوت پيامبر اکرم( و سپس اوضاع تشريع و اجتهاد فقهي در زمان صحابه و تابعين را توصيف مي‌کند. آن گاه به بررسي مفهوم لغوي و اصطلاحي قياس و استحسان به عنوان يکي از ادله استنباط مذاهب اربعه پرداخته و ديدگاه‌هاي ائمه مذاهب چهارگانه اهل سنت را در مورد حجيت قياس در استنباط حکم شرعي و ادله عقلي و نقلي آنان در اين زمينه را مطرح مي‌کند؛ همچنين موضع اهل بيت( را در زمينه عدم حجيت قياس و استحسان در استنباط حکم شرعي را تبيين مي‌نمايد. بحث پاياني اين فصل، ارائه تاريخچه‌اي از استفاده ائمه چهارگانه اهل سنت از اين روش‌ها در استنباط احکام است. در فصل دوم، علل پيدايش مذاهب اربعه شافعي، حنبلي، مالکي و حنفي آمده است. در ادامه، نويسنده اختلاف نظر آنان در نحوه استنباط حکم شرعي و مصادر و منابع فهم نصوص فقهي و روش‌هاي اجتهادي آنان را توصيف نموده است. فصل سوم به نقد و تحليل روش‌هاي استنباط فقهي مذاهب اربعه اهل سنت اختصاص دارد. نگارنده با اثبات اين‌که ادله آنان در معتبر بودن قياس و استحسان مردود است، سعي مي‌کند سيره صحابه و تابعين را در اين زمينه مورد خدشه قرار دهد. در فصل پاياني پژوهش، ديدگاه‌هاي ائمه مذاهب اربعه و مسائل اجتهادي آنان در نحوه استنباط حکم شرعي تشريح شده است. نويسنده اجتهاد آنان را نوعي اجتهاد در قبال نص توصيف کرده و تعصب و تعبد شديد اهل سنت را نسبت به ائمه مذاهب اربعه ارائه مي‌کند.