جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این گلچین جاه طلبانه شامل نوشته های اصلی نیچه، کی یرکگور، هایدگر و سارتر، و همچنین گزینش های سخاوتمندانه ای از آثار دیگر متفکران مهم اگزیستانسیالیست قرن بیستم است. این مجموعه که در گستردگی خود بی‌سابقه است، کمک‌های انجام شده به تفکر اگزیستانسیالیستی از طریق ادبیات را نیز تصدیق می‌کند.

کتاب «درباره منشأ گونه‌ها» اثر چارلز داروین، منتشر شده در 24 نوامبر 1859، یک اثر مهم از ادبیات علمی است که به عنوان پایه زیست‌شناسی تکاملی شناخته می‌شود. عنوان کامل آن در مورد منشاء گونه ها با استفاده از انتخاب طبیعی یا حفظ نژادهای مورد علاقه در مبارزه برای زندگی بود. برای ویرایش ششم سال 1872، عنوان کوتاه به منشاء گونه ها تغییر یافت. کتاب داروین این نظریه را معرفی کرد که جمعیت ها در طول نسل ها از طریق فرآیند انتخاب طبیعی تکامل می یابند، و مجموعه ای از شواهد را ارائه کرد که نشان می دهد تنوع زندگی از طریق الگوی انشعاب تکامل و نسب مشترک به وجود آمده است. این شامل شواهدی بود که او در سفر با بیگل در دهه 1830 جمع آوری کرده بود، و یافته های بعدی او از تحقیقات، مکاتبات و آزمایشات. ایده های تکاملی مختلفی قبلا برای توضیح یافته های جدید در زیست شناسی ارائه شده بود. حمایت فزاینده‌ای از چنین ایده‌هایی در میان آناتومیست‌های مخالف و عموم مردم وجود داشت، اما در نیمه اول قرن نوزدهم تأسیسات علمی انگلیسی به کلیسای انگلستان پیوند نزدیکی داشت و علم بخشی از الهیات طبیعی بود. ایده‌های مربوط به دگرگونی گونه‌ها بحث‌برانگیز بود زیرا با این باور که گونه‌ها بخش‌های تغییرناپذیر یک سلسله مراتب طراحی‌شده هستند و اینکه انسان‌ها منحصربه‌فرد و بی‌ربط با حیوانات هستند، در تضاد بود. مفاهیم سیاسی و کلامی به شدت مورد بحث قرار گرفت، اما تغییر شکل توسط جریان اصلی علمی پذیرفته نشد. این کتاب برای خواندن توسط افراد غیرمتخصص نوشته شده بود، و علاقه گسترده ای را به انتشار آن جلب کرد. برجسته بودن داروین به عنوان یک دانشمند به این معنا بود که یافته های او باید جدی گرفته می شد و شواهدی که ارائه می کرد بحث های علمی، فلسفی و مذهبی را به وجود آورد. در عرض دو دهه این منجر به توافق علمی گسترده ای شد که تکامل با الگوی شاخه ای از نسب مشترک رخ داده است. بحث بر سر این کتاب توسط T.H. هاکسلی و اعضای دیگر باشگاه ایکس با ترویج طبیعت گرایی علمی، علم را عرفی می کنند. دانشمندان در قائل شدن به انتخاب طبیعی اهمیتی را که داروین مناسب می‌دانست، کند بودند، و در خلال کسوف داروینیسم، مکانیسم‌های مختلف دیگر تکامل اعتبار بیشتری دریافت کردند. با سنتز تکاملی مدرن دهه‌های 1930 و 1940، مفهوم داروین از انطباق تکاملی از طریق انتخاب طبیعی در نظریه تکاملی مدرن، که مفهوم وحدت‌بخش علوم زیستی است، محوریت پیدا کرد.

تنها نسخه کامل زندگی نامه چارلز داروین برای اولین بار در سال 1887، پنج سال پس از مرگ او منتشر شد. این یک نسخه‌ی بدبینانه بود: خانواده داروین، در تلاش برای محافظت از شهرت پس از مرگ او، تمام قسمت‌هایی را که خیلی شخصی یا بحث‌انگیز می‌دانستند حذف کرده بودند. نسخه کامل کنونی تا سال 1959، صد سال پس از انتشار منشاء گونه ها، ظاهر نشد. لورن آیزلی پس از ظهور آن نوشت: "هیچ کس نمی تواند وانمود کند که داروین را می شناسد که زندگی نامه او را نمی شناسد. در اینجا، برای اولین بار پس از مرگ او، آن طور که در آرشیو خانواده وجود دارد، کامل و پاک نشده ارائه می شود. برای زندگی نامه نویسان بسیار ارزشمند خواهد بود و نور جدیدی می افکند. در مورد شخصیت یکی از بزرگترین دانشمندان جهان. نورا بارلو، نوه داروین، ثابت کرده است که یک ویراستار عالی است. حاشیه نویسی های خود او خواندن شگفت انگیز است." ذهن متهور و بی قرار، یکپارچگی و سادگی شخصیت داروین در این گزارش مستقیم و شخصی از زندگی او آشکار می شود - خانواده، تحصیلات، کاوش های او در جهان طبیعی، مذهب و فلسفه او. ویراستار ارجاعات صفحه و خطی را به قسمت های مهم تر بازسازی شده ارائه کرده است و یادداشت ها و نامه های منتشر نشده قبلی در مورد مسائل خانوادگی و در مورد اختلاف بین ساموئل باتلر در یک ضمیمه آمده است.

سفر بیگل (انگلیسی: The Voyage of the Beagle) عنوان کتابی است از چارلز داروین که در سال ۱۸۳۹ میلادی منتشر گردید. این کتاب درباره سفر دوم کشتی اچ‌ام‌اس بیگل می‌باشد. کتاب سفر بیگل در ۲۳ فصل می‌باشد. در مسافرت با کشتی بیگل، داروین بیشتر مدت را صرف پویش‌های زمین‌شناختی، بررسی سنگواره‌ها و مطالعه بر روی ارگانیسم‌های زنده کرد و بعداً در این کتاب به ذکر آنها پرداخت.