جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در تاریخ فلسفه اخلاق، هرگاه از واژه فضیلت یاد شده، تعابیر تحسین برانگیزی به همراه داشته اما، ماکیاولی شاید برای نخستین بار از فضایلی برای حاکمان پرده بر‌می‌دارد، که نه تنها تحسین برانگیز نیستند که برای یک مخاطب بیرونی نفرت‌انگیز خواهد بود. بنا به تفسیر مشهور، ماکیاولی وظیفه حکومت حفظ اقتدار و تامین امنیت و رفاه برای مردم است و نه ترویج اخلاق. پس اگر در مقام تعارض بین این دو قرار گرفتیم، شهریار بی هیچ تاملی باید اخلاق را قربانی سازد. این نگاه ماکیاولی به مذاق اندیشمندان خوش نیامده و لذا ماکیاولیسم همواره یک عبارت همراه با تحقیر برای کسانی بوده که حاضر شده‌اند برای حفظ قدرت اخلاق را زیر پا بگذارند. اما باید توجه کرد دستورات ماکیاولی را اگر در دستگاه اخلاق فایده‌گرا بسنجیم، لزوما غیراخلاقی نیست. در میان فیلسوفان مسلمان نیز غزالی به ویژه در در نصیحت الملوک توصیه‌هایی مشابه ماکیاولی دارد. اگرچه پیشنهادهایی که غزالی به حاکم می‌کند گاه از جنس مجرمانه است، لیکن تفاوت در مبانی و نوع رویکرد اخلاقی بین ماکیاولی و غزالی، سرنوشت متفاوتی را رقم خواهد زد. چون غزالی بر خلاف ماکیاولی، فضیلت‌‌گراست و اتفاقا فایده‌گرایی را نقد می‌کند.

ترجمه ماشینی: این مقاله چاپ انتقادی از پنج متن اعتقادی امامیه مطالعه نشده را ارائه می دهد که در اواخر قرن پنجم / یازدهم و اوایل قرن هفتم / سیزدهم نوشته شده است. این مقاله با بیان اهمیت این دوره آغاز می شود، زیرا شاهد آغاز چرخشی محوری در اندیشه امامی از دیدگاه بهشمی به دیدگاه ابوالحسین بصری بود. مسیر تاریخی این تغییر عقیدتی به خوبی بررسی شده است، اما به ندرت از طریق شواهد متنی از متون اعتبارنامه به تصویر کشیده شده است. این مقاله همچنین تاریخ تألیف و تولید این پنج رساله را مورد بحث قرار می دهد.

ترجمه ماشینی: از اواخر دهه 1970، جان رالز در هاروارد دوره‌ای در فلسفه اخلاق تدریس کرد که منجر به مجموعه‌ای از جزوه‌ها شد که در طول سال‌ها بارها و بارها دوباره کار شدند. او معتقد بود که در فلسفه نمی توان از غلبه تدریجی بر نظریه های گذشته صحبت کرد، همانطور که در فیزیک یا زیست شناسی از آن صحبت می شود. نظریات گذشته برای او اشکال کاملی از پاسخ به پرسش‌های واقعی هستند که باید در چارچوب خود خوانده شوند، اما می‌توانند به طور مثبت با زمان حال گفتگو کنند و منبع الهام برای حل مشکلات ما باشند. این بیست درس مقدمه ای بر تاریخ فلسفه مدرن و فرصتی برای کشف منابع تاریخی اندیشه یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم است.

ترجمه ماشینی: معرفی؛ مقدمه ای بر نسخه شومیز; بخش 1: لیبرالیسم سیاسی: عناصر اساسی. سخنرانی اول: ایده های بنیادی. 1. پرداختن به دو پرسش اساسی; 2. ایده یک مفهوم سیاسی از عدالت. 3. ایده جامعه به عنوان یک سیستم عادلانه همکاری. 4. ایده یک موقعیت اصلی. 5. تصور سیاسی از شخص; 6. ایده یک جامعه منظم. 7. نه جامعه و نه انجمن; 8. در مورد استفاده از مفاهیم انتزاعی; سخنرانی دوم: اختیارات شهروندان و نمایندگی آنها. 1. معقول و معقول.؛ این کتاب ایده‌های عدالت به مثابه انصاف را که جان رالز در نظریه عدالت ارائه کرده است، ادامه می‌دهد و تجدیدنظر می‌کند، اما تفسیر فلسفی آن را به شکلی اساسی تغییر می‌دهد. آن کار قبلی آنچه رالز آن را «جامعه منظم» می‌نامد، فرض می‌کرد، جامعه‌ای که در باورهای اخلاقی پایه‌اش پایدار و نسبتاً همگن است و در آن توافق گسترده‌ای درباره آنچه زندگی خوب را تشکیل می‌دهد وجود دارد. با این حال، در جامعه دموکراتیک مدرن، تعدد آموزه‌های ناسازگار و آشتی ناپذیر - مذهبی، فلسفی و اخلاقی - در چارچوب نهادهای دموکراتیک وجود دارد. رالز با به رسمیت شناختن این به عنوان یک شرط دائمی دموکراسی، می پرسد که چگونه یک جامعه باثبات و عادلانه متشکل از شهروندان آزاد و برابر می تواند در توافق زندگی کند، وقتی که توسط دکترین های معقول اما ناسازگار تقسیم می شود. که طرح های رالز برای بازنگری در لیبرالیسم سیاسی را که با مرگ او کوتاه شد، ترسیم می کند. «تفسیر مستدل و فوق‌العاده‌ای بر نظریه عدالت... چرخشی قاطع به سوی فلسفه سیاسی.» ضمیمه ادبی تایمز.

ترجمه ماشینی: این متن که عمیقاً تحولات فلسفه معاصر را تحت تأثیر قرار داده و همچنان مورد بحث گسترده است، چالشی برای همه کسانی است که معتقدند عدالت اجتماعی و کارایی اقتصادی ناسازگار هستند. برقراری گفت‌وگو بین دو رویکرد متضاد - سنت قرارداد اجتماعی در مواجهه با فایده‌گرایی - به دغدغه‌های اخلاقی و سیاسی زمان ما چارچوب نظری دقیقی را می‌دهد که فاقد آن بودند. جان رالز در این کتاب اغلب پرمشقت و در عین حال هیجان‌انگیز، آنچه را که می‌توان منشور سوسیال دموکراسی مدرن نامید، با نقاط قوت و ضعف آن تدوین کرده است. جان رالز (1921-2002): استاد فلسفه در دانشگاه هاروارد، او همچنین نویسنده «عدالت و دموکراسی» (Seuil, 1993) و «عدالت به مثابه برابری» (La Découverte، 2003) است. ترجمه از انگلیسی (ایالات متحده آمریکا) توسط کاترین اودار.

ترجمه ماشینی: جان رالز به طور گسترده به عنوان یکی از مهم ترین فیلسوفان سیاسی قرن بیستم در نظر گرفته می شود و آثار بسیار بدیع و تأثیرگذار او نقش محوری در بحث های فلسفی معاصر دارند. این مجموعه از مقالات اصلی به بررسی هجوم پژوهش ها و بحث های الهام گرفته از فلسفه سیاسی رالز می پردازد. با توجه به گستردگی این بورس تحصیلی، این جلد قصد دارد به موضوعات و مشغله های اصلی آن نفوذ کند. این جلد به ده بخش تقسیم می‌شود و ده سؤال متمایز را بررسی می‌کند، برای مثال: آیا برداشت رالز از عقل عمومی می‌تواند پاسخ‌های معینی به سؤالات اصلی عدالت ارائه دهد؟ آیا نظریه ایده آل برای حل مسائل عدالت در جهان غیر ایده آل مفید است یا مرتبط؟ آیا آزادی خواهان درست است که از کار رالز به دلیل عدم اولویت دادن به آزادی اقتصادی انتقاد کنند؟ وقتی نهادها به دنبال برابری هستند، چه چیزی باید به دنبال برابری کردن کالاها، قابلیت ها یا رفاه باشند؟ برای هر سؤال، یک مقاله مقدماتی وجود دارد که مروری بر استدلال‌های مربوطه از کار رالز و خطوط تاریخی بحثی که در پی داشت، ارائه می‌کند. پس از هر مقاله مقدماتی، دو مقاله نوشته شده توسط دانشمندانی که مواضع مخالفی دارند، ارائه می شود که بحث را به نحوی پربار پیش می برد. این جلد به خوانندگان توضیح واضح و عمیقی از استدلال های رالز، مهم ترین گفتگوی انتقادی ایجاد شده در پاسخ به آن استدلال ها، و اهمیت گفت و گو برای سیاست معاصر ارائه می دهد.