جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ریچارد ال.ولکلی در این اثر پیشگامانه به بررسی رابطه پیچیده فلسفی مارتین هایدگر و لئو اشتراوس می پردازد. وکلی استدلال می‌کند که هر دو متفکر تحلیل‌های جست‌وجویی از ریشه‌های سنت فلسفی در پرسش‌گری رادیکال ارائه می‌کنند. از نظر هایدگر و اشتراوس، بازیابی مقدمات اصلی فلسفه را نمی توان از بازاندیشی در مورد امکان فلسفی اصیل جدا کرد. دیدگاه‌های رایج در مورد تأثیر اندیشه هایدگر بر اشتراوس نشان می‌دهد که پس از الهام گرفتن از انحلال سنت فلسفی توسط هایدگر، اشتراوس مسیری کاملاً مجزا را در پیش گرفت و مدرنیته را کنار زد و به جای آن به دنبال تجدید فلسفه سیاسی سقراطی بود. وکلی این خوانش را رد می کند و معتقد است که درگیری اشتراوس با چالش های مطرح شده توسط هایدگر – و همچنین به طور کلی با فلسفه مدرن – چارچوبی حیاتی و پایدار برای پروژه فلسفی مادام العمر او تشکیل می دهد. هایدگر، اشتراوس و مقدمات فلسفه بیش از یک زندگی‌نامه فکری یا ترسیمی صرف از تأثیر، توجه عمیقی به تأملات این دو فیلسوف درباره ریشه‌ها، معنا و سرنوشت عقل‌گرایی غربی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی نقش شوخ طبعی در زندگی خوب می پردازد، به ویژه آن گونه که سه روشنفکر برجسته فرانسوی که تحت تأثیر اندیشه نیچه قرار گرفته اند: ژرژ باتای، ژیل دلوز و کلمان روزه مورد بحث قرار گرفته است. لیدیا امیر با بحث در مورد استقبال نیچه در فرانسه شروع می کند و توضیح می دهد که چرا و چگونه او در آکادمی فرانسه به عنوان "فیلسوف خنده" شناخته شد. هر یک از سه فصل بعدی بر اهمیت شوخ طبعی و خنده در زندگی خوب که توسط باتای، دلوز و روزت حمایت می شود، تمرکز دارد. این فصل ها همچنین به بررسی رابطه پیچیده بین کمیک و تراژیک و طنز و خنده تا کنایه، طنز و تمسخر می پردازند. میراث فلسفه خنده نیچه سهم ارزشمندی در کار تفسیری اخیر انجام شده در مورد باتای و دلوز دارد و مقدمه بیشتری را با روست نسبتاً ناشناخته ارائه می دهد. این کتاب فلسفه های این سه متفکر، ارتباط آنها با نیچه، و در مجموع، نقش مهمی را که طنز در فلسفه ایفا می کند، روشن می کند.

شخصیت والا و سیره انسانی و نبوی پیامبر اکرم)ص( همواره از کانون­های مضمون­آفرینی و تصویرسازی شاعران و نویسندگان در ادب فارسی بوده­است. عرفای فارسی­گوی پس از اسلام تاکنون به مناسبت­های گوناگون به تکریم آن حضرت پرداخته­اند؛ به­ویژه در ابتدای سخن خود پس از حمد و ستایش خالق هستی­بخش، به بزرگداشت و مدح پیامبر، مقام نبوت و مخصوصاً خاتمیت و سرآمدی و محوریت وجود آن حضرت در کل کائنات توجه داشته­اند. در این مقاله تلاش­شده تا به شیوه توصیفی-تحلیلی سیمای حضرت رسول (ص) در دو کتاب مرصادالعباد و کشف­المحجوب که خود از امهات متون گران­سنگ ادبیات فارسی می­باشند مورد بررسی و مقایسه قرارگیرد. هدف این جستار مقایسه کیفیت تبیین سیمای پیامبر(ص) در دو اثر مذکور است. در این راستا نشان­دادن برتری­های پیامبر اکرم­، ضرورت معرفت بیشتر آن حضرت و بیان خاتم بودن و منسوخ­کردن ادیان دیگر توسط پیامبر(ص) قابل بیان می­باشد. بدین منظور مباحثی چون مقایسه پیامبر اکرم با پیامبران دیگر مانند حضرت موسی، ابراهیم و ...، شریعت پیامبر به­ویژه مقیّد بودن مؤلّف هر دو کتاب به آن و علل فرستادن شریعت پیامبر و جنبه­های دیگری از ابعاد شخصیتی و تاریخی آن حضرت همچون واسطه آفرینش بودن، معراج، سایه نداشتن پیامبر و ... از منظر نجم دایه و هجویری مطمح نظر بوده­است. نتایج پژوهش نشان از جایگاه خاص پیامبر و شریعت وی در سلوک عرفانی هر دو عارف دارد.

ایدههایی که در ذهن انسان تثبیت شدهاند و عالوه بر ساحت غیرانضمامی، ساحت انضمامی حیات او نیز تحت تأثیرات موسّع و ژرف آنها است ایدههاییاند که شبحوارگیشان در صورتبندیای که اشتیرنر از جهان انسانی پیشِ رویِ ما نهاده است برجسته و پُررنگ است. علیرغم برخورداری اشباحِ ایدهها از این مشخّصات که همانا مشخّصات امر ذاتی هستند، ارائۀ طرح کلی غیرذاتی از آنها امری تحقّقپذیر است. این طرح که بر واگشایی دوگانگیای مفهومی در نظام فلسفی دولوز مبتنی است، خود گشایندۀ خوانشی است که شبحوارگیِ ایده در آن مبنای آشکارگی ذاتیبودن ساحت دالّ مفهومی »انسان« است. این خوانش اشتیرنری آشکارکنندۀ این امر است که ساحت مذکور تجسّم ناکثرتمند عناصر برسازندۀ خود است

ترجمه ماشینی : فیلسوف فرانسوی ژیل دلوز دو کتاب «منطقی» نوشت: فرانسیس بیکن: منطق حس و منطق حس. با این حال، دلوز در هیچ یک از این کتاب‌ها و در هیچ اثر دیگری ویژگی‌های منطقی را که به کار می‌برد به شیوه‌ای رسمی بیان نمی‌کند. او قطعا از منطق کلاسیک استفاده نمی کند. و بهترین گزینه‌ها برای منطق غیرکلاسیکی که او ممکن است پیاده‌سازی کند عبارتند از: فازی، شهودی و دارای ارزش‌های متعدد. اینها در مورد مفاهیم او از ترکیب و تبدیل ناهمگن، تفکیک ترکیبی تأییدی، و قوای کاذب قابل استفاده است. کوری شورز در کتاب «منطق ژیل دلوز: اصول اساسی» کاربرد سه منطق غیرکلاسیک را در فلسفه دلوز با استفاده از نوشته‌های فلسفی و منطقی گراهام پریست، مدافع برجسته دیالته گرایی در جهان، بررسی می‌کند. از طریق انجام این کار، شورز استدلال می کند که منطق دلوز به بهترین وجه به عنوان یک منطق دیالثیک، ناسازگار و دارای ارزش های متعدد درک می شود.