جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فرهنگ لغت تاریخی فلسفه شوپنهاور روایتی را ارائه می‌کند که رویدادهای مهم زندگی آرتور شوپنهاور را در تار و پود بزرگ‌تر وجود او می‌پیوندد. گاهشماری این وقایع را فهرست می کند، مقاله مقدماتی مروری بر اندیشه فلسفی او و اعتقاد او به اینکه فلسفه هدف زندگی او بوده است، و بیش از 200 مدخل فرهنگ لغت، ایده ها، مفاهیم، آموزه ها و شخصیت های فلسفی کلیدی مربوط به او را مرور می کند. فکر. یک کتاب‌شناسی جامع فهرستی از مجموعه‌های آلمانی آثار شوپنهاور، منابع اولیه قابل توجه آلمانی، ترجمه‌های انگلیسی کتاب‌های شوپنهاور، و مجموعه‌های انگلیسی زبان مقالات برگرفته از آثار شوپنهاور را ارائه می‌کند. این اثر جذاب دری را برای درک بهتر فلسفه شوپنهاور برای خوانندگان در تمام سطوح باز می کند.

ترجمه ماشینی : 1. توسعه فلسفه شوپنهاور -- 2. اشیاء کانتی. فضا، زمان و مقوله ها کانت و برکلی ظاهر و شیء فی نفسه -- 3. موضوعات کانتی. آزادی ماورایی. خود و دانش -- 4. موضوع و ابژه در شوپنهاور -- 5. آرمان گرایی -- 6. ماتریالیسم -- 7. شناخت چیز در خود -- 8. اراده و عمل -- 9. جبر و مسئولیت -- 10. تقدم اراده -- 11. آزادی از اراده -- 12. خود و جهان -- 13. اظهاراتی در مورد ویتگنشتاین و نیچه -- 14. نتیجه گیری. دستاورد فلسفی محوری شوپنهاور شرح او از خود و رابطه آن با جهان بود. اشیاء. این کتاب به بررسی تعارضات فلسفی می‌پردازد که وقتی به خود فکر می‌کنیم، می‌توانند به وجود آیند.

ترجمه ماشینی : در میان فیلسوفان برجسته غربی، آرتور شوپنهاور شخصیتی است که به راحتی با تعامل فعال و سازنده با اشکال فکری هندی مرتبط است. در شوپنهاور و فلسفه هند: گفتگوی بین هند و آلمان، ویراستار آراتی باروآ بر اساس نتایج یک کنفرانس در سال 2005 است و مجموعه‌ای آموزنده از مقالات ارائه می‌کند که دریافت، بازسازی، و جذب شوپنهاور از مفاهیم هندو و بودایی را بررسی می‌کند. این حجم در حالی که در محتوا و ارائه آن تا حدودی ناهموار است، سهم قابل توجهی در تلاش‌های معاصر در فلسفه تطبیقی دارد.

هنر، یکی از بارزترین جلوه های اسرارآمیز فرهنگ و تمدّن انسانی است که همواره بر حیات انسانی سایه افکنده است. در فلسفۀ شوپنهاور نیز هنر بسان جزئی از اجزاء این نظام، در بطن آن مطرح شده و جزء لاینفک نظام فلسفی اوست. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و تحلیل محتوایی در صدد بررسی جایگاه هنر موسیقی در نظام فلسفی شوپنهاور می باشد. جهت رسیدن به این مطلوب، کلّ مقولۀ هنر از دیدگاه این فیلسوف، بررسی شده است. نتیجۀ مطالعات نشان داد که در فلسفۀ شوپنهاور دیگر هنر برای هنر مطرح نیست، بلکه وظیفه اش، حل مسألۀ وجود است و به عنوان دستاویز و مفرّی است برای نجات انسان از سلطۀ اراده به زندگی. شوپنهاور، معتقد است موسیقی جایگاهی مکانی و توهّمی ندارد. از این رو، ما را با نوعی واقعیّتِ عمیقِ خارج از مکان آشنا می سازد و نسبت به سایر هنرها، قدرت بیشتری در بالا بردن ما از این عالم نفسانی دارد. او موسیقی را برترین هنرها و معماری را پست ترین آن ها لحاظ می کند. زیرا، موسیقی نه تنها به ایده ها نزدیک است، بلکه خودِ اراده است و معماری چون دورترین جایگاه را به ایده ها دارد، پست ترین هنرهاست.

شوپنهاور این عالم را پدیداری می‌داند که تجلی شئ فی‌نفسه است و شئ فی‌نفسه یا به عبارتی «بود» عالم، چیزی نیست جز اراده که باطن جهان و نه چیزی برتر از جهان است. جهان فلسفی او از سه مرتبه‌ی اراده، ایده و پدیدارها تشکیل شده است. اراده بنیاد و اساس فلسفه شوپنهاور را شکل می‌دهد که هستی ظهور آن است. شوپنهاور ایده را ناب‌ترین تصویرِ شیء فی‌نفسه یا اراده می‌داند؛ به‌عبارت‌دیگر مستقیم‌ترین تعین اراده جهان نمونه‌های عالم معقولات است که در فلسفه افلاطون مثل خوانده می‌شود و مخلوقات سایه و نسخه‌ای از آن اصل هستند. از نگاه شوپنهاور مثال افلاطونی واسطه میان اراده به‌عنوان شئ فی‌نفسه و پدیدار است. البته مثال افلاطونی معقول است؛ حال‌آنکه عقل به اراده شوپنهاور راهی ندارد، بلکه هنر می‌تواند شئ فی‌نفسه و اراده را به‌خوبی درک کند. در این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی سعی شده است بعد از تبیین عالم پدیدار و شئ فی‌نفسه از دیدگاه شوپنهاور، به اهمیت و جایگاه هنر، مراتب هنر و کارکرد معرفتی آن در اندیشه شوپنهاور با تأملی در فلسفه افلاطون و دیدگاه او پیرامون رابطه هنر با درک حقیقت عالم پرداخته شود.

یکی از مباحث بسیار دشوار در روانشناسی ارسطو بحث عقل است. این بحث که در طول تاریخ دست‌مایۀ تفاسیر بسیار گوناگون بوده به‌ندرت از منظر مواجهۀ ارسطو با پیشینیانش بررسی شده است. این مقاله استدلال میکند که ارسطو در این بحث وام‌دار آناکساگوراس است و نظریۀ او را دراین‌باب ارتقا میدهد و در چارچوب مبانی خودش بازخوانی میکند. مهمترین و چالشبرانگیزترین مباحثی که در کتاب دربارۀ نفس در موضوعِ عقل مطرح شده از این منظر قابلِ‌فهم میشوند. آناکساگوراس صریحاً یا ضمناً دو وصفِ عدمتعین و سرمدیت را به عقل نسبت میداد. ارسطو این دو وصف را برای عقل میپذیرد و میکوشد تا مشکلاتی را که بر سر راه این دو قرار دارد برطرف کند. هر دویِ این اوصاف با فعالیت اصلیِ عقل، یعنی شناختن و تعقلکردن، ناسازگارند. آنچه مطلقاً نامتعین است به هیچ چیزی شباهت ندارد. پس، مطابق حکم مشهورِ «شبیه شبیه را میشناسد»، قادر به شناختن نخواهد بود. همچنین شناختن نوعی عبور از قوه به فعل است که از لوازم ماده است. ازاین‌رو، عقل اگر بخواهد فعالیت شناختی داشته باشد، نمیتواند سرمدی باشد. نشان دادهایم که مباحث دو فصل چهارم و پنجم از کتاب سومِ دربارۀ نفس به همین دو مسئله پاسخ میدهند.

چگونگی دریافتِ محسوسات همواره در فلسفۀ اسلامی مورد بحث بوده‌است. چهار نظریه در تبیین فرایند ادراک حسی پایه‌ریزی شده‌است. پیش از شیخ اشراق، مشائیان در ادراکات حسی به انطباع و ریاضی‌دانان در خصوص ادراک بصری به خروج شعاع قائل بودند. سهروردی با نقد نظریات پیش از خود در خصوص ادراک بصری، بر اضافۀ اشراقی و ارتباط مستقیم نفس انسانی با مبصَرات خارجی تأکید دارد. او گرچه دربارۀ کیفیت ادراک بصری به تفصیل سخن گفته‌است، اما به طور آشکار دربارۀ کیفیت ادارک در دیگر حواس ظاهری سخنی به میان نیاورده‌است. این امر موجب شده‌است عده‌ای در تعمیم نظریۀ او به دیگر ادراکات حسی تردید کنند. ما در نوشتار پیش رو کوشیده‌ایم شواهدی بر تعمیم نظریۀ ابصار سهروردی به دیگر حواس ظاهری اقامه کنیم. و برای آنکه میزان اثر گذاری این نظریه را در نظام فلسفی او نشان دهیم، برخی از کارکردهای این نظریه را در نظام فلسفی او مورد مطالعه قرار داده‌ایم. در این نوشتار، سه شاهد بر تعمیم نظریه او به دیگر حواس ظاهری اقامه می‌کنیم که از میان این سه شاهد، دو شاهد از نوآوری‌های این نوشتار به شمار می‌رود. و در پایان،کارکردها این نظریه را در نظام الهیاتی ـ فلسفی سهروردی مورد کنکاش قرار خواهیم داد.