جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

سپاس سامانهای مبتنی بر معماری openEHR است و از دو بخش مدل مرجع و مدل آرکتایپ تشکیلشده و یکپارچه سازی آن با سامانههای دیگر با استفاده از دو نوع آرکتایپ انجام میشود. هستی شناسی علاوه بر قابلیتهای آرکتایپ، برتری هایی نیز نسبت به آن دارد و با استفاده از آن به شیوهای مناسبتر میتوان به یکپارچه سازی سامانه های اطلاعاتی پرداخت. در این پژوهش با بررسی مشکلات معماری یکپارچه سازی این معماری، راهکاری مبتنی بر هستیشناسی برای حل این مشکلات ارائه شده است.راهکار پیشنهادی این پژوهش از بخشهای هستیشناسی ، مهندسی دانش، محیط openEHR ، داده های خارجی و موتور استنتاج تشکیل شده است و از قابلیت های معماری مدل رانه برای تبدیل مدل های دادهی خارجی به هستی شناسی و از روش پیمانه ای کردن RPato برای شکست هستی شناسی به چند واحد کوچکتر استفاده شده است. برای بازنمایی این راهکار از مدل مفهومی، مدل منطقی، مدل لایه ای و نقشه ی راه استفاده شده است و برای نشان دادن امکان پذیر بودن یکپارچه سازی با استفاده از این راهکار بخش هایی از آن پیادهسازی شد. این بخشها شامل پیادهسازی هستیشناسی openEHR درقالب زبان هستی شناسی وب در محیط پروتژه ، انجام تبدیل مدل رانه ی نمودار کلاس ارسال داده های پَکس به سپاس با استفاده از ابزار OWLGrEd به هستی شناسی پکس و ادغام و نگاشت دو هستی شناسی است.ارزیابی راهکار با استفاده از روش ATAM انجام شد و بر اساس نیازمندی های سپاس مجموعه ای از ویژگی های کیفی و پانزده سناریو استخراج و نحوه ی پشتیبانی راهکار از هر یک از آنها تشریح و سپس خبرگانی از حوزه ی سیستمهای اطلاعاتی، هستی شناسی و پرونده الکترونیک سلامت به عنوان گروه ارزیاب انتخاب شدند و این گروه ارزیاب پشتیبانی کامل راهکار ارائه شده از نیازمندی های مرتبط با موضوع تحقیق را تأیید نمودند.

چکیده ندارد.

شاه داعی شیرازی یکی از شاعران عارف قرن نهم هجری، از شاگردان شاه نعمت‌الله ولی و از مبلّغان اندیشه-های عرفانی ابن‌عربی است که آثار متعدّدی به نظم و نثر از وی باقی مانده‌است. مثنوی «مشاهد» اوّلین مثنوی ازمثنوی‌های شش‌گانه‌ی وی است. این مثنوی از هفت مشهد تشکیل یافته که عبارتند از: طلب، تجرید، ذوق، کشف، معرفت، حقیقت و توحید. با توجّه به این‌که این اثر عرفانی تاکنون آن‌گونه که شایسته است، مورد مطالعه قرار نگرفته است، در این پژوهش اندیشه‌های عرفانی شاه داعی شیرازی در مثنوی یاد شده، با بهره‌گیری از روش تحلیلی - توصیفی مطالعه شده‌است. به این منظور ابتدا اصطلاحات عرفانی این مثنوی استخراج و با امّهات کتب صوفیّه و عرفای سنّت اوّل عرفانی مقایسه و تطبیق داده شد. سپس بازتاب اندیشه-های عرفانی ابن عربی و عارفان سنّت دوم عرفانی در مطالعه‌ی اصطلاحات عرفانی این مثنوی مطمح نظر قرار گرفت. حاصل این مطالعه و مقایسه و تطبیق بیانگر این نکته است که: 1. طرز تلقّی شاه داعی در بیان برخی از اصطلاحات عرفانی، با عرفای سنّت اوّل عرفانی مشابه هست. 2. شاه داعی در بیان مضامین عرفانی، مطابق با مشرب فکری خو و متأثر از اندیشه‌های ابن عربی به بیان مضامین عرفانی پرداخته است. 3. هرچند که میان سنّت اوّل و دوم عرفانی، یا به تعبیر برخی از صاحب‌نظرانِ معاصر، میان دو رویکرد عملی و نظری، در مثنوی مشاهد نمی‌توان خطّ و مرزبندی مشخّصی را معیّن کرد؛ امّا رویکرد هستی‌شناسانه شاه داعی، بیش از رویکرد معرفت‌شناسانه‌ در این اثر بازتاب پیدا کرده است و انتخاب عنوان «مشاهد» برای این مثنوی گویای تأکید شاعر برشهود و رویکرد هستی‌شناسی وی است.

با توجه به اهمیت درس ریاضی و وضعیت ایران در ارزیابی های بین المللی، ‌ایجاد تحول درشیوه های یاددهی- یادگیری این درس ضروری است. نظریه سازنده گرایی یکی از نظریات مطرح در زمینه آموزش و یادگیری ریاضیات و علوم است که در 30 سال اخیر در جهان مورد توجه بوده است و چند سالی است که در ایران نیز مطرح شده است. مهم ترین شعار سازنده گرایان این است که «معنی توسط خود فرد به صورت فعالانه ساخته می شود». برای درک بهتر یک نظریه، آگاهی از مبانی فلسفی آن ضروری است. لذا نگارنده در این پژوهش مبانی فلسفی نظریه سازنده گرایی را در سه حوزه هستی شناسی،‌ معرفت شناسی و ارزش شناسی بررسی نموده است. در ادامه با توجه به مبانی و بر اساس دیدگاه های برنامه درسی که توسط میلر مطرح شده است، دلالت های این نظریه در آموزش ریاضی تبیین شده است. از جمله اهداف تربیتی،‌ تلقی نسبت به یادگیرنده، نسبت به فرایند یادگیری و آموزش،‌ محیط یادگیری،‌ تلقی نسبت به معلم و ارزشیابی بررسی شده اند. در پایان نیز انتقاداتی در دو حوزه فلسفی و تربیتی بر این نظریه طرح و بررسی شده است و پیشنهاداتی برای پژوهش های آینده ارائه گشته است.

چکیده ندارد.