جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در برخی از کتابهای اهل سنت روایتهایی در مناقب خلفای سه گانه آمده است. نکتۀ جالب توجه در این روایات اینکه این اسامی، به ترتیب (ابوبکر، عمر و عثمان) در این روایات ذکر شده اند. آیت الله سید علی حسینی میلانی در کتاب احادیث ساختگی، با بررسی این روایات نشان داده است که بسیاری از روایات اینچنینی جعلی و ساختگی هستند. وی در کتاب خویش این روایات را بررسی کرده است: رسول خدا صلی الله علیه وآله به سه خليفه مژدۀ بهشت داده است. روایتی که بیان می کند رسول خدا صلی الله علیه وآله بعد از آمدن ابوبکر و عمر، لباس خود را برای ديدار با عثمان در خانه ش مرتب ساخت و ... روایتی که بیان می کند كوه حرا حرکت کرد و روی آن سه خلیفه بودند و ... سخنى از پيامبر در هنگام بيمارى که از میان صحابه تنها عثمان را خواسته و با او عهدی کرده است که عثمان بدان عهد صبر کرده است؛ فضایل ناشناخته ای که در حدیث معاذ بن جبل به ابوبکر و عثمان نسبت داده شده است؛ روایتی که بیان می کند در هنگام اقدام برای ساخت مسجدی پیامبر گفت ابوبکر، عمر و عثمان جانشینان من هستند. روایتی که بیان می کند رسول خدا صلی الله علیه وآله در رؤیا دیده است که ابوبکر، عمر و عثمان بدو آویخته شده اند. روایتی که بیان می کند خلفا هم سنگان امّت هستند؛ روایتی که بیان می کند خدا به رسولش فرمان داده است چهار نفر را دوست داشته باشد:ابوبکر، عمر، عثمان و علی علیه السلام. روایتی که از نوشتاری روی برگ های درخت بهشتی خبر می دهد که نام خلفا بر آن نقش بسته است. نویسنده با بررسی اسناد و طرق این حدیث ساختگی و جعلی بودن این روایات را نشان داده است. همچنین به کتابهایی از اهل سنت اشاره کرده است که ساختگی بودن برخی از این روایات را یادآور شده اند. شایان ذکر است که بسیاری از این روایات در کتابهای صحیح مسلم و بخاری نقل نشده اند اگرچه در این دو کتاب هم روایات ساختگی بسیاری وجود دارند.

در برخی از کتابهای اهل سنت روایتی است که رفتار و اعمال خلفا را توجیه می کند و یا به اعمال و رفتار مغایر با احکام اسلامی آنها را صورت شرعی می دهد. این روایت چنین است: عليكم بسنّتي وسنّة الخلفاء الراشدين؛ به سنّت من و سنّت خلفاى راشدين تمسّك جوييد! از آنجایی که از اين حديث به عنوان دستاويز برخی از اعمال مغایر با احکام اسلامی و سند توجيه كننده رفتار خلفا و امرا بهره بردارى شده، آیت الله سید علی حسینی میلانی در کتاب سنت پیامبر یا سنت خلفا به بررسی این روایت پرداخته است، تا نشان دهد که این روایت، ساختگی است و از سوی موالیان معاویه جعل و منتشر شده است. وی در سه بخش به کاوشی علمی دربارۀ این روایت دست می یازد: در بخش نخست نگارندگان حدیث و سندهای آن را بر می شمارد و روایت را به نقل ترمذى، ابوداوود، ابن ماجه، احمد بن حنبل، و حاكم نيشابورى نقل می کند. در بخش دوم اسناد حدیث را می شناساند و نكاتى دربارۀ سند و دلالت حديث بیان می کند که برخی از این نکات چنین است: اول اینکه صحابه رسول خدا رفتارهایی در مخالفت با خلفا انجام دادند و اگر سنت خلفا همان سنت رسول خدا صلی الله علیه وآله بود آنان نباید چنین اعمالی را مرتکب می شدند؛ حتی شخص عمر بن خطاب به صراحت با برخی از رفتارهای ابوبکر مخالفت کرده است. دوم اینکه این حدیث تنها از یک نفر به نام عرباض بن ساریه سلمی نقل شده است؛ عجیب نیست که سخنرانی پیامبر در حضور جمع آنهم با این کیفیت که در روایت نقل شده، تنها از این شخص نقل شود؟ سوم اینکه راویان بعد از عرباض، در حمص هستند؛ یعنی این روایت فقط در شام رواج داشته آنهم در زمان معاویه؛ آیا این نمی تواند به خاطر دشمنی با امیر المؤمنین علیه السلام باشد؟ چهارم اینکه بخاری، مسلم و نسائی از نقل این روایت خودداری کرده اند. نویسنده سپس در ادامه به بررسی شخصیت راویان روایت از جمله عرباض، يحيى بن ابى المطاع شامى، حُجر بن حجر حمصى، عبدالرحمان بن عمرو شامى، عبداللّه بن علاء دمشقى، ضمرة بن حبيب، خالد بن معدان حمصى، محمّد بن ابراهيم بن حارث تيمى دمشقى، بحير بن سعد حمصى، وليد بن مسلم دمشقى، معاوية بن صالح حمصى و ... پرداخته و به ضعف بسیاری از اینان در نقل حدیث و نگاه رجالی اشاره کرده و بطلان سندى حديث را نشان داده است. در ادامه شرح حال دو تن از بزرگان اهل سنت (حافظ ابن قطّان فاسى، ابن عربى مالكى) که این روایت را غیر صحیح دانسته اند آمده است. در بخش سوم به استناد اين حديث در علوم مختلف اشاره کرده است از جمله: استناد غزالی در علم اخلاق، ملا علی قاری در علم حديث، استناد برخی از متکلمین در علم کلام، استناد برخی از فقها در علم فقه و توجیه تحريم ازدواج موقت و متعه حج توسط عمر، نیز توجیه بدعت عثمان در افزايش تعداد اذان در روز جمعه. نویسنده در ادامه ضمن نقد این توجیهات به اختلافات درون متنی این حديث اشاره کرده و با تبیین معناى سنّت و حجّيت سنّت نبوى نشان می دهد که دلیل حجیت سنت نبوی عصمت آن حضرت است و این موضوع در خلفا جایی ندارد و هیچ یک از خلفای سه گانه معصوم نیستند. نویسنده در ادامه ضمن انطباق حديث با مبانى شيعه به دو حدیث ثقلين و حديث «دوازده خليفه» اشاره می کند و در پایان چنین می نویسد: «اين حديث به لحاظ دلالت، حديث باطلى است كه نه تنها نمى توان بدان استناد كرد، يا به عنوان قاعده مسائل علمى قلمداد نمود كه حتّى بر پايه ضوابط مورد نظر اهل سنّت نيز، پذيرفتنى نيست؛ بنابراين نمى توان از حديث مذكور براى توجيه «بدعت هاى دينى» خلفا و امرا استفاده نمود و آن را به عنوان دستاويزى براى سخنان متعدد در باب حجّيت سخنان اصحاب و اجماع خلفاى چهارگانه، مورد بهره بردارى قرار داد». وی می افزاید: «آرى، در صورت صحّت سند اين حديث، مى توان آن را به عنوان دليل صحّت اعتقاد شيعه اماميه به حجّيت سخنان ائمه اهل بيت عليهم السلام و وجوب اطاعت، فرمانبردارى و اقتدا به آنان، مورد استفاده قرار داد».

کتابچه مختصر حاضر یعنی"عدم تحریف القرآن" از آیت الله میلانی همانطور که از عنوان هم مشخص است درباره ادله عدم تحریف قرآن به عنوان معجزه ابدیت رسول الله ص بحث می کند . البته خود مصنف در مقدمه کتاب می نویسد که این بحث بسیار با ارزشی است و نیازمند صرف وقت بیشتری است برای بیان جوانب مختلف اعجاز قرآن.

کتاب «اصول العامة لمسائل الإمامة، نظریة و تطبیق» نوشته علی حسینی میلانی است. این کتاب با توجه به مباحث امامت در کتب کلامیه، اصول بحث امامت را مطرح می‌ کند که از جهاتی مهم‌ تر از بحث ادله امامت امام بشمار می‌ رود و به گونه‌ ای چهار چوب مباحث امامت می‌ باشد. مؤلف محترم، در 5 فصل مباحث را توضیح داده‌ اند: 1ـ تعریف الإمامة عند الفریقین. 2ـ وجوب نصب الإمام (في أنّه یجب نصبه علی الله أو علی الخلق؟). 3ـ الإمامة من الأصول أو الفروع؟ 4ـ شرائط الإمام. 5ـ طرق تعیین الإمام.

این کتاب بر اساس برخی آثار کلامی اهل سنت به بررسی موضوع امامت پرداخته است و همچنین دیدگاه های شیعه امامیه اثنا عشریه را بیان می دارد. الإمامة في أهم الكتب الكلامية و عقيدة الشيعة الإمامية، تأليف سيد‌‎على حسینى ميلانى، از عالمان معاصر به بررسى موضوع «امامت» از خلال برخى از مهمترين آثار كلامى اهل سنت نظير «شرح المواقف» جرجانى، «المواقف» قاضى عضدالدين الايجى، «شرح المقاصد» سعد تفتازانى و غيره پرداخته و ديدگاه شيعه اماميه اثناعشريه را در اين‌باره بيان كرده است.

این جلد از کتاب درباره حدیث گرانقدر انا مدینه العلم و پیرامون سند آن می باشد.

از جمله احادیث مشهور میان مسلمانان شیعه و سنی، حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و آله است که در آن اهل بیت خود را به عنوان کشتی نجات (سفینه) امت اسلامی معرفی می نماید. این حدیث به طرق مختلف و تعابیر گوناگون در کتب معتبر حدیثی شیعه وارد شده است. به عنوان نمونه شیخ طوسی در کتاب امالی خود این روایت را از طریق ابوذر غفاری نقل می کند: «...حَدَّثَنَا صَالِحُ بْنُ أَبِي الْأَسْوَدِ، عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ، عَنْ حَنَشِ بْنِ الْمُعْتَمِرِ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ، عَنِ النَّبِيِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، قَالَ: إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، مَنْ دَخَلَهَا نَجَا، وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ».[۱](... ابوذر از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمود: مَثَل اهل بیت من در میان شما مانند کشتی حضرت نوح است، هر کس به این کشتی داخل شود نجات می یابد، و هر کس سوار نشود و از آن دوری و تخلف ورزد غرق و نابود می گردد). این جلد از کتاب درباره این حدیث گرانقدر و پیرامون آن می باشد.

این مجلد و دو مجلد دیگر (یک تا سوم) درباره حدیث شریف ثقلین می باشد. در این مجلد درباره حدیث ثقلین و سند آن بحث می شود.

در این مجلد، حدیث غدیر را از حیث روایت و دلالت، بررسی و صحت و تواتر این حدیث و دلالت آن به امامت امیر مؤمنان(علیه السلام) را اثبات نموده و شبهات پیرامون حدیث غدیر را با موشکافی و شکیبایی، پاسخ گفته و در کنار اینها نکات و فواید ادبی، رجالی، حدیثی، تفسیری، تاریخی و کلامی فراوان و نابی را به خواننده عرضه کرده است.