جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف اصلی من در پایان نامه ام این است که نشان دهم، برخلاف باور رایج که طبق آن ارسطو اولین کسی بود که فضایل فکری را تصور کرد و آن را توسعه داد، نشانه های محکمی وجود دارد که افلاطون قبلاً مفهوم فضایل فکری را درک کرده و شروع به توسعه مفهوم فضایل فکری کرده است. با این وجود، نباید اهمیت کار ارسطو در زمینه فضایل فکری را دست کم گرفت. ارسطو شرح بسیار کامل تری (در جزئیات و استدلال) از هر دو، یعنی مفهوم «فضیلت» و مفهوم «عقل» از لحاظ متافیزیکی، معرفتی و روانشناختی ارائه داد. با این حال، اولین برداشت از فضایل فکری را باید در مجموعه افلاطونی یافت. چنین تحققی نه تنها مورد توجه تاریخی است، بلکه مهم‌تر از همه، همانطور که می‌خواهم نشان دهم، تصور افلاطونی از فضایل فکری می‌تواند در بحث‌های معاصر درباره نظریه‌های معرفت‌شناسی فضیلت و رویکردهای مبتنی بر فضیلت به تعلیم و تربیت امیدوارکننده باشد. بحث افلاطون از امیال عقلانی قوی ترین نشانه وجود مفهوم فضایل فکری در گفتگوهای افلاطونی است. امیال عقلانی سازنده فضایل عقلی هستند: امیال دارای تمایل هستند. امیال عقلانی تمایلاتی برای دنبال کردن کالاهای عقلانی هستند. فضایل فکری از این قبیل منش ها هستند. علاوه بر این، شواهد دیگری وجود دارد که افلاطون فضایل فکری را درک کرده بود. برنامه آموزشی دقیق او در جمهوری با هدف توسعه امیال عقلانی است، در حالی که در سمپوزیوم او درباره میل شدید عقلانی به شناخت خیر بحث می کند. با وجود این، برای اینکه از نظر فکری با فضیلت باشد، نه تنها باید میل به دانش داشت. همچنین باید به طور سیستماتیک و قابل اعتماد در دستیابی به خواسته های عقلانی خود موفق بود. من نشان خواهم داد که مؤلفه موفقیت فضایل فکری افلاطون را می توان در روش دیالکتیکی او یافت. دیالکتیک افلاطون هم توسعه دهنده فضیلت است و هم روش قابل اعتمادی است که فیلسوفان برای رسیدن به اهداف خواسته های عقلانی خود از آن استفاده می کنند. من استدلال خواهم کرد که معرفت یکی از فضیلت های فکری اولیه افلاطون است. در این راستا، من به استدلال اخیر پریچارد استناد خواهم کرد که بر اساس آن درک، که از دانش متمایز است، شکلی از دستاوردهای شناختی است و در نتیجه آنچه در نهایت ارزشمند است. من بر اساس شواهد متنی از گفت‌وگوهای افلاطونی میانی و بحث‌های اخیر در ادبیات تفسیری استدلال خواهم کرد که معرفت افلاطون، اگرچه معمولاً به عنوان دانش ترجمه می‌شود، اما به برداشت پریچارد از فهم نزدیک‌تر است. همچنین نشان خواهم داد که معرفت افلاطون، مشابه تصور پریچارد از فهم، یک دستاورد شناختی است که با شانس یا شهادت نمی توان به آن دست یافت. برداشت افلاطونی از فضایل فکری چیزی منحصر به فرد برای ارائه به معرفت شناسی فضیلت معاصر دارد. افلاطون برخلاف ارسطو بین حکمت نظری و حکمت عملی تفاوتی قائل نیست. به گفته افلاطون یک عامل عاقل هم در امور عملی و هم در امور نظری عاقل است. علاوه بر این، افلاطون، برخلاف ارسطو، تمایز دقیقی بین فضایل اخلاقی و فکری قائل نیست. بنابراین، برداشت افلاطونی از فضایل عقلی، در مقایسه با ارسطویی، نقطه شروع مناسب تری برای محققانی است که می خواهند استدلال کنند که فضایل عقلی جز جزئی از اخلاق نیستند. علاوه بر این، من استدلال خواهم کرد که برداشت افلاطونی از فضایل فکری نیز برای رویکردهای مبتنی بر فضیلت به آموزش، شایستگی قابل توجهی دارد. افلاطون این سؤال را مطرح کرد که آیا می‌توانیم به دانش دست یابیم، اما با این وجود، نظریه‌ی تعلیم و تربیت الهام‌گرفته از سقراطی خود را توسعه داد که بر اساس آن می‌توانیم یادگیری را بدون دانستن آموزش دهیم. سقراط بارها نادانی خود را اعلام کرد. با این وجود، او به آموزش جوانان آتن ادامه داد. این چیزی است که من پیشنهاد می‌کنم که تصور افلاطون از فضایل فکری می‌تواند به نظریه‌های تربیت کمک کند: ما باید به کودکان نه با انتقال مستقیم دانش به آنها، بلکه با ایجاد تمایلاتی در آنها برای جستجو و کسب حقیقت آموزش دهیم. من استدلال خواهم کرد که اگرچه نظریه افلاطون در مورد تعلیم و تربیت تا حدودی توسط محققان معاصر نادیده گرفته شده است، امروزه چیزهای زیادی در مورد آموزش شخصیت معرفتی به ما می‌آموزد. برنامه آموزشی افلاطونی از انتقال مستقیم دانش از معلم به دانش آموز حمایت نمی کند، بلکه بر ایجاد تمایلات معرفتی فراگیران تمرکز دارد.

ترجمه ماشینی : حوزه الهیات دانشگاهی در حال حاضر موارد زیر را در مورد اندیشه انتقادی جان بیلی (1960-1886) متفکر اسکاتلندی حفظ می کند: (1) به اصطلاح «الهیات میانجی» بیلی مفهومی برای کمک به تفکر مسیحی معاصر ندارد. (2) مفهوم بیلی از «بی واسطه‌گی» اساساً برای اندیشه بیلی در کتاب «شناخت خدای ما» (1939) مهم است. (3) منطق بی واسطه بودن واسطه در مورد معرفت خدا به شدت پیچیده است. مواضع دریافت شده که به ویژه از به حاشیه راندن این حوزه از اهمیت معاصر میانجی‌گری حمایت می‌کنند، با امتیازاتی همراه هستند: (4) سردرگمی حوزه در مورد معنای بداهت واسطه‌ای - این، همانطور که در بیش از 75 سال تفاسیر رقابتی در مورد منطق بی‌واسطگی واسطه‌ای مشهود است. به خصوص. این پایان نامه عمدتاً بر مفهوم بی واسطه بیلی متمرکز است و هدف اصلی خود را حل مسائل تحقیقی می داند (1-4). با انجام این کار، نشان می دهد که تحقیقات قبلی دست کم گرفته اند: قدرت ماندگاری الهیات میانجی بیلی به طور کلی، اهمیت بی واسطه گری برای الهیات میانجی بیلی به طور خاص، و واسطه گری پتانسیل بداهت به عنوان کمکی به تفکر مسیحی معاصر. در این راه، چندین موضوع پژوهشی را حل می کند که ناشی از سردرگمی همیشگی در مورد منطق معرفت شناسی هنجاری بی واسطه و به ویژه معرفت شناسی توصیفی است. مشارکت‌های پژوهشی درباره منطق معرفت‌شناسی بی‌واسطگی واسطه‌شده فی‌نفسه، از سه مشارکت تحقیقاتی دیگر ناشی می‌شوند: ردپایی متمایز از توسعه الهیات میانجی بیلی (تحقیق بیلی به دنبال نظم‌دهی جامع و قانع‌کننده‌ای از اندیشه انتقادی غیرسیستماتیک بیان شده بیلی است. پایان‌نامه آن را با شناسایی مشغله‌های معذرت‌آمیز و معذرت‌خواهانه بیلی در طول توسعه تقریباً 35 ساله اندیشه انتقادی‌اش ارائه می‌کند. مدل‌سازی منطق بی‌واسطگی واسطه‌ای (که قبلاً در یک مجموعه تحقیقاتی وجود نداشت که ادبیات آن مملو از سردرگمی بود)، بیان این منطق در آنچه که بر خلاف پیش‌فرض تحقیقات قبلی، مفهومی از بی‌واسطگی واسطه‌ای است که حداقل چهار مورد را خدمت می‌کند. توابع برای الهیات میانجی بیلی. و یک ارزیابی انتقادی جامع و دقیق از معرفت شناسی بی واسطه (که قبلاً در ادبیات پژوهشی بیلی نیز وجود نداشت)، یک ارزیابی چند رشته ای از منطق آن (از دیدگاه های فلسفی-معرفت شناختی، تجربی روانشناختی و الهیاتی-معرفت شناختی معاصر)، شامل می شود. ارزیابی ای که به واسطه دامنه چند رشته ای الهیات میانجی بیلی، و همچنین به کارگیری بیلی از مفهوم نسبتاً همه کاره خود از بداهت میانجی، تضمین می شود، این ارزیابی پیامدهای منطق بی واسطه ای که اکنون به شدت ارزیابی شده است را برای جنبه های اصلی ایده های الهیات میانجی بیلی، از جمله اندیشه های بیلی، در نظر می گیرد. شناخت خدا، فعل الهی، وحی الهی و تجربه دینی.

ترجمه ماشینی : من استدلال می کنم (1) که نظریه حکم الوین پلانتینگا قابل قبول است و (2) برخلاف مخالفت جعبه پاندورا، مذاهب جدی جهانی وجود دارند که نمی توانند با موفقیت از معرفت شناسی پلانتینگا برای نشان دادن اینکه باورهایشان به همان شیوه تضمین می شود استفاده کنند. که اعتقاد مسیحی را می توان تضمین کرد. در استدلال برای (1)، من مورد Swampman ارنست سوسا را ​​به کار می‌برم تا نشان دهم که شرایط عملکرد مناسب پلانتینگا شرط لازم برای تضمین است. سپس سه ایراد به نظریه ضمانت پلانتینگا وارد می‌کنم که هر کدام تلاش می‌کنند نشان دهند که شرایط او برای حکم نه ضروری است و نه کافی. پس از دفاع از معقول بودن نظریه ضمانت پلانتینگا، استدلال های کلیدی او را به این مضمون ارائه می کنم که طبیعت گرایی نمی تواند از آن استفاده کند. این استدلال‌ها ابزارهای مفهومی مورد نیاز برای استدلال (2) را فراهم می‌کنند: اینکه ادیان جهانی خاصی وجود دارند که نمی‌توانند به طور مشروع از نظریه ضمانت پلانتینگا برای نشان دادن اینکه باورهایشان به همان شیوه‌ای که باورهای مسیحی می‌تواند تضمین شود، استفاده کنند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به این مسئله توجه می کند: معرفت شناسی علم باید از چه روش هایی برای به دست آوردن بینش در ساختار و رفتار دانش و روش علمی در عمل علمی واقعی استفاده کند؟ پس از این بحث که تبیین پدیده‌های معرفت‌شناختی و روش‌شناختی در علم نیازمند روشی است که ریشه در روش‌های رسمی داشته باشد، دو روش جایگزین برای معرفت‌شناسی علم در نظر می‌گیرم. یک رویکرد، رویکردهای کلاسیک دیدگاه نحوی و معنایی نظریه ها است. من نشان می‌دهم که رویکردهای معمولی از این دست در بازنمایی دانش علمی ناکافی و نادرست هستند و نشان می‌دهند که چگونه ساختار و رفتار معرفت‌شناختی مهم در علم را توضیح نمی‌دهند و نادرست نشان می‌دهند. روش دیگری که برای معرفت شناسی علم در نظر می گیرم بر اساس روش هایی است که برای ساخت مدل های معتبر از پدیده های طبیعی در ریاضیات کاربردی استفاده می شود. این روش معرفت‌شناختی جدید خود یک روش مدل‌سازی است که از طریق بررسی دقیق دو مثال اصلی از کاربرد نظریه در علم توسعه می‌یابد: سیستم‌های پاندول دوگانه و مدل‌سازی اجرام نزدیک به زمین برای محاسبه احتمال برخورد زمین در آینده. من نشان می‌دهم که این روش جدید نه تنها روش‌های واقعی مورد استفاده برای به کارگیری نظریه‌ها در ریاضیات کاربردی را نشان می‌دهد، بلکه الگوهای ساختاری و رفتاری جالبی را در فرآیند کاربرد نشان می‌دهد و بینشی را در مورد آنچه که مبنای پایداری روش‌های کاربرد است، می‌دهد. بنابراین نتیجه می‌گیرم که برای اینکه معرفت‌شناسی علم به‌عنوان یک رشته علمی به‌طور کامل توسعه یابد، باید از روش‌هایی از ریاضیات کاربردی استفاده کند، نه تنها از روش‌هایی از ریاضیات محض و فراریاضیات که معرفت‌شناسی رسمی سنتی علم انجام داده است.